دوم تیموتائوس فصل 4: آخرین کلام پولس

دوم تیموتائوس فصل 4: آخرین کلام پولس

وداع پولس (آیه های 1-5): پولس می دانست که زمان اعدام او بسیار نزدیک است. او مطمئن نبود که فرصت دیدار مجدد تیموتائوس را داشته باشد. حتی شاید ممکن بود دیگر وقت نوشتن نامه ای دیگر هم برای او نباشد. او از تیموتائوس درخواست می کند تا افکار خود را بر ظهور ثانوی مسیح متمرکز کند و بدین ترتیب انجیل مسیح را بی وقفه موعظه کند. اشارۀ دوباره به معلمین کذبه (آیه های 3و4): چقدر این امر پولس را آزار می داد. این ها نشان گر عزم خودسرانه و متمرد انسانی جهت نابود ساختن انجیل مسیح است.

رحلت پولس (آیه های 6-8): این بخش در واقع خاتمۀ پر جلال یک انسان بزرگ است که تا به حال روی زمین یافت شده است. او همانند سرباز پیر صلیب، به گذشته ای نگاه می کند که در طی آن درگیر مبارزه ای سخت و تلخ بوده است ولی با سربلندی ادعا می کند که در جنگ پیروز و برنده شده است. کمی بعد بود که تبر اعدام، روح پولس را از درون پیلۀ جسم آزاد نمود و همراه فرشتگان به آغوش محبوبش، عیسی فرستاد. به نظر می رسد که او با جلال پیروزمندانه ای در آسمان پذیرفته شد و این پیروزی بر همۀ اعمال او تفوق جست. احتمالاً، او هنگامی که به آسمان وارد شد، قدم بعدی که پس از ملاقات خداوند برداشت، این بود که از استیفان درخواست بخشش کند.

موارد شخصی (آیه های 9-22): معلوم نیست که آیا تیموتائوس تا قبل از شهادت پولس خود را به روم برساند یا نه (آیۀ 9). اولین مرحلۀ محاکمۀ پولس گذشته بود (آیۀ 16). این مرحله آن قدر طاقت فرسا بود که 3 یا 4 نفر از همراهانش او را ترک کردند و فقط لوقا نزد او ماند (آیۀ 10و11). معلوم نیست که آیا تیتوس به دستور پولس به غلاطیه رفت یا با خواست شخصی خودش. چرا که ممکن است هنگامی که آن ها در نیکوپولیس بودند، این نقشه را کشیده باشند (تیتوس 3: 12). آن روزها، ایامی تاریک در روم محسوب می شد. مسیحیان سرشناس به قتل رسیده بودند و حالا نیز بزرگ ترین رهبرشان در زحمت و شکنجه به سر می برد. برای افراد، خطرناک بود که آنها را همراه پولس ببینند.

«مرقس» (آیۀ 11): پولس به دنبال او نیز می فرستد. آن ها سال ها پیش از هم جدا شده بودند (اعمال رسولان 15: 36-41). اما اولین باری که پولس در روم دستگیر شد، مرقس نیز با او بود (کولسیان 4: 10). مرقس و پطرس با هم کار می کردند. اگر مرقس به روم می رفت، احتمالاً پطرس نیز مجبور می شد به آن جا برود. یکی از روایات حاکی از آن است که پطرس، تقریباً با شهادت پولس، در روم کشته شد.

«ردا» (13): زمستان در حال فرا رسیدن بود (آیۀ 21) و پولس به این ردا احتیاج داشت.

«کتب» (آیۀ 13): احتمالاً بخشی از تورات بود.

«اسکندر» (آیۀ 14): بدون شک همان اسکندری است که پولس قبلاً او را به شیطان تسلیم کرده بود (اول تیموتائوس 1: 10). او در طی راه از افسس به روم، در هر جا علیه پولس شهادت داده بود و حالا موفقیت هایی کسب نموده بود.

«شیر» (آیۀ 17): احتمالاً کنایه ای است از نرون و یا شیطان (اول پطرس 5: 8).

«تروفیمس» (آیۀ 20): در این بخش می بینیم که اگر چه پولس قبلاً عدۀ کثیری را شفا داده بود، ولی دوست محبوب خود را نتوانست شفا دهد.

برگرفته از کتاب راهنمای کتاب مقدس از انتشارات شورای کلیسایی 222