دوم تیموتائوس فصل 1: «می دانم به که ایمان آورده ام»

دوم تیموتائوس فصل 1: «می دانم به که ایمان آورده ام»

دعای او برای تیموتائوس (آیه های 3-5): پولس اغلب رسالاتش را با دعا و شکرگزاری آغاز می کند (رومیان 1: 9-10؛ اول قرنتیان 1: 4-8؛ دوم قرنتیان 1: 3-4؛ افسسیان 1: 3؛ فیلیپیان 1: 3 و 9-11؛ کولسیان 1: 3-10؛ اول تسالونیکیان 1: 2-3؛  دوم تسالونیکیان 1: 3). «اشک های تو را» احتمالاً مربوط است به زمانی که در ترواس از هم جداشدند و یا شاید زمانی است که سربازان رومی پولس را دستگیر کردند و او را به اتهام همکاری در آتش زدن شهر روم، به روم بردند.

اطمینان پولس (آیه های 6-14): او مسیح را دیده بود. به خاطر مسیح رنج های بسیاری متحمل شده بود. مسیحِ نادیده، واقعیت قطعی زندگی پولس محسوب می شد. مسیح صمیمی ترین شخص زندگی پولس بود و او مسیح را می شناخت. «می دانم به که ایمان آوردم» (آیۀ 12). و این شناختی بود که معمولاً اشخاص از دوستان نزدیک خود دارند. «واعظ، رسول و معلم» (آیۀ 11)» واعظ: به معنای اعلام کنندۀ انجیل به اشخاصی بود که تاکنون چیزی دربارۀ آن نشنیده بودند. همانند مبشرینی که امروزه به نقاط دور دست می روند. «رسول»: خود مسیح، شخصاً به او اقتدار بخشیده بود. «معلم»: به معنای شخصی که مسئول تعلیم و هدایت اجتماعات ایمانداران است، همانند شبانان امروزی.

نارضایتی در کلیسای افسس (آیه های 15-18): این مورد یکی از تلخ ترین مسائل زندگی پولس بود. در افسس، که او موفق به انجام کاری عظیم شده بود و طی آن تقریباً تمام شهر به مسیح ایمان آوردند، معلمین دروغین ظاهر شده بودند و آن چنان زمام امور را به دست گرفته بودند که هنگام دستگیری پولس، کلیسا را به ضد او می شورانیدند و این زمانی بود که او بیش از هر وقت دیگر به محبت و هم دردی کلیسا احتیاج داشت.

برگرفته از کتاب راهنمای کتاب مقدس از انتشارات شورای کلیسایی 222