دنیای ما تعمیر شدنی نیست!

دنیای ما تعمیر شدنی نیست!

در دنیایی که همگانی‌ترین طبیعت اغلب آدم‌ها “ناسپاسی و قدرناشناسی” است، انتظار قدردانی افراد بیهوده است و زجرتان می‌دهد.

در دنیایی که طبیعی‌ترین خصلت آدم‌ها “خـطا کردن است”، انتظار سالم و درست زیستن افراد مأیوستان می‌کند.

در دنیایی که دروغ مصلحتی فضیلت اخلاقی مذهبی بشمار می‌آید، تشخیص راست و دروغ وعده و ادعاهای مذهبیون، غیر ممکن و بی‌نتیجه است.

در دنیایی که فریب و خُدعه و نیرنگ و تطمیع کردن، استراتژی جاذبه و جذب افراد است، انتظار صداقت از پیر و پیرو داشتن خودفریبی کودکانه است.

درد نیایی که چهره‌های فتوشاپی و گریم شدۀ بعضی دختران و لفظ قلم صحبت کردن و زیر ابرو برداشتن و استایل لاکچری نشان دادن بعضی پسران بزرگترین انگیزۀ عاشق شدنست، انتظار دیدن عشق پاک و حس زلال و عاطفه ای ماندگار، توقعی گنگ و بی معنی و باطل است.

در دنیایی که هزینۀ وفادار ماندن، سوختن و قربانی شدن و خودانکاری است، انتظار وفادار ماندن در رابطه ها حال دلت را بد می‌کند و حس سرخوردگی و تحقیر و گم شدن در فضایی ناشناخته پیدا می‌کنی. مشکل رابطه‌ها زمانی پیچیده‌تر شد که در دنیای مجازی به دنبال دنیای حقیقی رفتیم.

برای درمان دنیای گرفتار بحران عاطفی و فقر انسانیت، کفگیر سیاست و مذهب و انرژی درمانی و توصیه های علمی و درس و حدیث اخلاقی، عملاً به ته دیگ خورده و تنها یک راه باقی مانده است.
” باید همۀ آنچه هستیم بمیرد و خلقت دیگری و تولد تازه‌ای پیدا کنیم”.

این تمام رؤیایی است که عیسی مسیح به خاطرش مصلوب شد و همۀ حرفی است که به همۀ ساکنان دنیا گفت که: برای خلقت تازه باید در انسانیت کهنۀ خود بمیرید و انسانیت جدیدی به دست آورید”.

کلام خدا می‌گوید: پس اگر کسی در مسیح باشد خلقت تازه ای است. چیزهای کهنه درگذشت و اینکه همه چیز تازه شده است. (اول قرنتیان 5: 17)

به یقین خلقت تازه و انسانیت جدید تنها راه باقی مانده است.
زیرا “دنیای ما تعمیر شدنی نیست بلکه فقط باید تعویض شود”.

جلیل سپهر
@jalilsepehr