دلایلی برای ترس از خدا

دلایلی برای ترس از خدا:

این دلایل از مفاهیم ترس خداوند ریشه می گیرد.

1) می باید از او به دلیل عظیمش و به عنوان خالق همه چیز و همه کس بترسیم (مزمور 33: 6-9؛ 96: 4-5؛ یوحنا 1: 9).

2) به علاوه، قدرت عظیم و حیرت آوری که او هنوز بر تمامی عناصر خلقت اعمال می کند باعث ترس از وی می گردد (خروج 20: 18-20؛ جامعه 3: 14؛ یوحنا 1: 11-16؛ مرقس 4: 39-41).

3) وقتی که قدوسیت خداوندمان را درک کنیم مثلاً جدایی و مخالفت همیشگی او با گناه، پاسخ طبیعی روح انسان به صورت ترس از خداوند است (مکاشفه 15: 4).

4) دیدن فروغ جلال وی باعث ترس در وجود ما می گردد (متی 17: 1-8).

5) برکاتی که از جانب خدا می یابیم بخصوص بخشش گناهانمان (مزمور 130: 4) باعث ترس و محبت ما نسبت به او می گردد (1سموئیل 12: 24؛ مزمور 34: 9؛ 67: 7؛ ارمیا 5: 24 و به موضوع تدبیر الهی رجوع کنید).

6) بدون شک، این حقیقت نیز باعث ترس ما از خدا می گردد که او عادل است وتمام نژاد بشری را داوری می کند (تثنیه 17: 12-13؛ اشعیا 59: 18-19؛ ملاکی 3: 5؛ عبرانیان 10: 31-26).

این واقعیت قطعی و مسلم است که خدا همیشه به اعمال ما می نگرد و آنها را ارزیابی می کند. چه در حاضر و چه در روز داوری داوری ما مسئول اعمال بد و خوب خودمان هستیم.

نتیجه گیری های شخصی در مورد ترس از خداوند:

ترس خداوند تنها یک آموزه کتاب مقدسی نیست و در زندگی روزانه ما کاربرد زیادی دارد.

1) نخست اینکه اگر ما واقعاً از خدا بترسیم در اطاعت از فرامین خدا زندگی خواهیم کرد و به گناه “جواب رد” خواهیم داد.

خدا در کوه سینا در وجود قوم ترس ایجاد کرد زیرا می خواست آنان بدانند که می باید از گناه دور شده و  از شریعت او اطاعت کنند (خروج 20: 20). موسی در آخرین سخنان خود به قوم، ترس از خداوند را به خدمت و اطاعت او مربوط ساخت (تثتنیه 5: 29؛ 6: 2، 24؛ 8: 6؛ 10: 12؛ 13: 4؛ 17: 9؛ 31: 12). مطابق نظر نویسنده مزامیر ترس از خداوند در رغبت در فرامین او (مزمور 112: 1) و پیروی از احکام او (مزمور 119: 63) دیده می شود. سلیمان چنین تعلیم می داد که “به ترس خداوند از بدی اجتناب می شود” (امثال 16: 6؛ 8: 13). در کتاب جامعه تمامی وظایف بشر در دو دستور خلاصه می گردد: از خدا بترس و اوامر او را نگاه دار” (جامعه 12: 13). بر عکس علت زندگی شریرانه اشخاص این است که: “ترس خدا در مد نظر او نیست” (مزمور 36: 1-4).

2) علاوه بر نتیجه قبلی، نتیجه مهم دیگر این است که ایمانداران می باید به فرزندان خود ترس از خداوند را، به وسیله تعلیم آنان در نفرت داشتن از گناه و حفظ احکام مقدس خدا، آموزش دهند (تثنیه 4: 10؛ 6: 1-2، 6-9).

کتاب مقدس بارها تاکید می کند که “ترس خداوند ابتدای حکمت است” (مزمور 111: 10؛ امثال 9: 10؛ ایوب 28: 28؛ امثال 1: 7). از آنجا که یک هدف اساس در آموزش فرزندانمان این است که آنان مطابق با اصول حکمت خدا زندگی کنند بنابراین تعلیم ترس از خداوند به انها اولین قدم حیاتی در این راستا است (به موضوع والدین و فرزندان، رجوع کنید).

3) ترس از خداوند اثر تقدیس کننده ای بر قوم خدا دارد. همانطور که در راستی کلام این اثر نهفته است (یوحنا 17: 17).

ترس از خداوند ما را به نفرت از گناه و دوری از شریر هدایت می کند (امثال 3: 7؛ 8: 13؛ 16: 6). ترس از خداوند باعث می شود که ما در سخنان خود دقیق و با ثبات باشیم (امثال 10: 19؛ جامعه 5: 2، 7-6). ترس از خداوند ما را در مقابل غفلت و بی ثباتی اخلاقی حفظ می کند. ترس خداوند طاهر و ثابت است (مزمور 19: 9) و اثرات آن باعث تقدیس و رهایی ما می گردد.

4) ترس از خداوند به قوم خدا انگیزه می دهد تا با تمام وجود خدا را بپرستند.

اگر واقعاً از خدا بترسیم، او را به عنوان خداوند همه چیز را می پرستیم و جلال دهیم (مزمور 22: 23). داود، اجتماع پرستندگان را با “ترسندگان خدا” یکی می داند (مزمور 22: 25). بنابراین هنگامی که در پایان تاریخ جهان فرشته آسمانی که انجیل جاودانی را در دست دارد و مردم زمین را به ترس از خداوند می خواند بلافاصله چنین اضافه می کند که: “او را تمجید نمائید…او را که آسمان و زمین و دریا و چشمه های آب را آفرید پرستش کنید” (مکاشفه 14: 6-7).

5) خدا وعده داده است که به ترسندگان خود پاداش خواهد داد.

“جزای توضع و خدا ترسی دولت و جلال و حیات است” (امثال 22: 4). وعده پاداش دادن ما شامل حفاظت از مرگ (امثال 14: 26-27)، تدارک نیازهای روزانه ما (مزمور 34: 9؛ 111: 5) و عمر طولانی (امثال 10: 27) است. ترسندگان، صرف نظر از آنچه که در دنیای اطراف رخ می دهد می دانند که “برای آنانی که از خدا بترسند…سعادتمندی خواهد بود” (جامعه 8: 12-13).

6) سرانجام ترس خداوند همراه با اطمینان و آرامش روحی برای قوم خدا همراه است که غیر قابل بیان می باشد.

در عهد جدید ترس خداوند مستقیماً به تسلی روح القدس مرتبط شده است (اعمال 9: 31). آنانی که در زندگی خود از خداوند نمی ترسند، حضور، فیض و حفاظت او را حس نمی کنند (تثنیه 1: 26) ولی از طرف دیگرترسندگان خداوند که احکام او را حفظ می کنند آرامش عمیق روحانی و مسح روح القدس را در زندگی خود دارند و اطمینان خواهند داشت که خدا آنها را از “موت رهایی می بخشد” (مزمور 33: 18-19؛ به موضوع مرگ و اطمینان نجات، رجوع کنید).

برگرفته از کتاب دائرةالمعارف کتاب مقدس