در چند مورد عیسی با استفاده از آب دهانش مردم را شفا داد و چرا؟
در چند مورد عیسی با استفاده از آب دهانش مردم را شفا داد و چرا؟
در نزدیکی دِکاپولیس، عده‌ای مردی ناشنوا را که به سختی می‌توانست صحبت کند، نزد عیسی آوردند. البته عیسی مرد را شفا داد، اما به شیوه‌ای جالب: «عیسی انگشتان خود را در گوش‌های او گذاشت و آب دهان انداخته، زبانش را لمس نمود…» (مرقس ۳۳:۷). بعداً در شهر بیت صیدا، عیسی مردی نابینا را شفا داد. یک بار دیگر شاهد معجزه‌ای با افکندن آب دهان هستیم: «او . . . آب دهان بر چشمان او افکنده، و دست بر او گذارده …» (مرقس ۲۳:۸). عیسی برای شفای مردی که نابینا به دنیا آمده بود، «آب دهان به زمین انداخته، از آب گِل ساخت و گِل را به چشمان کور مالید» (یوحنا ۶:۹).
مسلماً عیسی که پسر الهی خدا بود، برای انجام معجزه نیازی به وسایل فیزیکی ندارد. در بسیاری از موارد، عیسی فقط سخنی گفت و به دنبال آن شفا جاری شد (برای نمونه به متی ۲۸:۱۵؛ لوقا ۱۲:۱۷- ۱۴). با این حال، در سه مورد، عیسی از آب دهان خود در فرایند شفای افراد استفاده نمود.
یکی از دلایل احتمالی استفادۀ عیسی از بُزاق خود به باورهای فرهنگ معاصر او مربوط می‌شود. بسیاری از نویسندگان رومی و خاخام‌های یهودی، بُزاق دهان را درمانی معتبر برای نابینایی میدانستند. از آنجایی که مردم آن روز نظر بسیار مثبتی نسبت به خواص درمانی بُزاق داشتند، عیسی از آب دهان استفاده کرد تا قصد خود را برای شفا دادن ابراز کند. کسانی که می‌بایست شفا یابند طبیعتاً آب دهان عیسی را نشانه‌ای از اینکه به زودی درمان خواهند شد تعبیر می‌کردند و ایمان قلبی آنها به حرکت در می‌آمد.
هر یک از کسانی که شفا یافتند نیاز شدیدی به افزایش سطح ایمان خود داشتند. عیسی از این نیاز روحانی آگاه بود و یک عمل فیزیکی را به عنوان وسیله‌ای برای افزایش انتظار و تمرکز ایمان آنها بر خودش ارائه داد. بنابراین، در مرقس فصل ۸، بینش روحانی مرد همزمان با بینایی فیزیکی او تقویت شد.
این احتمال وجود دارد که استفادۀ عیسی از گِل در یوحنا فصل ۹ به منظور تشابهی بوده که با آفرینش اولین انسان توسط خدا وجود داشت: «خداوند خدا پس آدم را از خاک زمین بسرشت» (پیدایش ۷:۲). به عبارت دیگر، عیسی قدرت خود را به عنوان آفریننده با اقدام به کاری که شبیه آفرینش اولیۀ انسان بود، نشان داد: او از «خاک زمین» استفاده کرد تا به مرد نابینای مادرزاد بینایی بخشد. قدرت آفرینندگی عیسی در معجزۀ شفای این مرد همچنان پابرجا بود و از بین نرفته بود: «از ابتدای عالم شنیده نشده است که کسی چشمان کور مادرزاد را باز کرده باشد. اگر این شخص از خدا نمی‌بود، هیچ کار نمی‌توانست بکند» (یوحنا ۳۲:۹ـ۳۳).
عیسی بسیاری از مردم را در ایام خدمت خود شفا داد. در واقع، هیچ بیماری یا ضعفی وجود نداشت که او نتواند آن را شفا دهد (متی ۲۳:۴). جزئیات هر معجزۀ او به طرزی قابل توجه تفاوت کمی با یکدیگر داشت. عیسی هرگز دوبار به همان روش سابق شفا نداد. روش‌های گوناگونی که خداوند به کار میبرد، اعتماد به هر تکنیک یا شیوه‌ای را از بین میبرد. شفا محصول هیچ طلسم، یا ابزاری برای رفع بلا، یا جادو یا هر فرایند دیگری نیست. شفا از قدرت خدا سرچشمه می‌گیرد.
هنگامی که عیسی، با یا بدون آب دهانش شفا می‌داد، عکس‌العمل مردم معمولاً چیزی شبیه به این بود: «همه حیران شده، خدا را تمجید نموده، گفتند:«مثل این امر هرگز ندیده بودیم!» (مرقس ۱۲:۲).
منبع مقاله: https://www.gotquestions.org/Jesus-spit.html
ترجمۀ کشیش ورژ باباخانیان
دریافت لینک کوتاه این نوشته:
|
کپی شد! |
