در دعای ربانی در ترجمه های مختلف فارسی آمده است « ما را در آزمایش میاور… » در حالیکه در ترجمه های آلمانی و انگلیسی بجای آزمایش کلمه « وسوسه » آمده است. کدام ترجمه و به چه دلیل صحیح تر است؟

 کلمه Temptation در ترجمه کینگ جیمز کتاب مقدس، هم به معنای وسوسه، هم تجربه و هم آزمایش است. در اول قرنتیان می خوانیم:
" هیچ تجربه جز آنکه مناسب بشر باشد، شما را فرو نگرفت. اما خدا امین است که نمی گذارد شما فوق طاقت خود آزموده شوید، بلکه باتجربه مفری نیز می سازد تا یارای تحمل آن را داشته باشید."
بهترین ترجمه در فارسی که گویای معنی مناسب برای Temptaion باشد کلمه تجربه است. چون در دعای ربانی وقتی گفته شده است: ما را در آزمایش میاور. منظور این است که اجازه مده مورد تجربه شریر قرار بگیریم. چون بلافاصله در ادامه گفنه شده است: بلکه از شریر رهاییمان ده.
مثال عینی این دعا در خصوص ایوب وقتی خدا اجازه داد او مورد تجربه شیطان قرار گیرد، دیده می شود یا بعد از تعمید عیسی که روح او را به بیابان برد تا شریر او را تجربه کند. اینها همه به خواست خدا اجازه داده شد که ایوب و عیسی مورد تجربه های گوناگون از سوی شریر قرار گیرند تا اصالت ایمانشان اثبات گردد. چون هرکس آزموده شود شریر او را لمس نخواهد کرد و محتاج چیزی نخواهد بود.
دایره عملکرد شیطان در دستان خدای قادر مطلق است. وقتی در دعای ربانی اعلان می کنیم که ما را در تجربه میاور، عملاً قدرت لایتناهی خدا را اعلان می کنیم.  همه چیز تحت قدرت مطلق خداست و هیچ چیز خارج از اراده او میسر نیست. موضوع دعای ربانی در واقع طلبیدن اراده خداست. ما در دعا می طلبیم که ملکوت او بر زمین برقرار گردد. او رأس همه چیز است و شیطان به اجازه خدا توانایی عملکرد دارد.
اراده مطلق خدا نزد هیچکس مکشوف نیست ولی اراده کشف شده خدا همانا کتاب مقدس است که بوسیله روح القدس برای اهل ایمان مکاشفه می گردد. خدا برای انجام اراده مطلق خود گاهی اجازه می دهد اتفاقی بیفتد که از نظر ما خوب نیست مثلاً اینکه اراده مطلق خدا در نجات بشر باعث شد خدا اجازه دهد عیسی بدست مردمان گناهکار تسلیم شود. این اراده را اراده مجاز می خوانند. اراده مجاز در حالت دیگری هم در کسانی که از اراده مطلق خدا علیرغم اینکه آنرا میدانند و باز از آن سر باز میزنند اتفاق می افتد مثل بلعام که علی رغم اینکه می دانست قوم بنی اسرائیل قوم خاص خدا هستند ولی باز با درخواست بالاق برای لعن کردن این قوم جواب رد به بالاق نداد و در عوض دعا کرد تا از خدا بپرسد آیا به سفر برود یا نه و این بود که از اراده مطلق خدا با دعا برای امری که از پیش م یدانست سر باز زد و راهی سفری از روی تمرد و سرکشی شد.
ما اراده مجاز خدا را در آزمونها و تجربه های سخت زندگی بارها تجربه کرده‌ایم. خداوند در دعای ربانی به ما آموخت که با قوت خودمان دعا نکنیم بلکه با ترس خدا دعا کنیم. خود خداوند شب قبل از مصلوب شدنش دعا نکرد که با قوت به جلجتا میروم و تسلیم تو می شوم بلکه برعکس با ضعف دعا کرده گفت ای پدر اگر ممکن است این جام از من بگذرد، لیکن نه به خواست من بلکه اراده تو. او مثل پطرس نگفت خداوندا تو را هرگز انکار نخواهم کرد. چون قوت خدا در ضعف ما به کمال می رسد نه در قوت ما. علت مهم دعا کردن با ضعف در انتهای دعای ربانی عیناً گفته شده است: " زیرا که ملکوت، قوت و جلال از آن توست.  وقتی در ضعف دعا می کنیم، وقت اجابت دعای ما تمام جلال به خود خدا برمی گردد و نه به ما.
وقتی در کتاب یعقوب می خوانیم:  چون در تجربه افتد نگوید خدا مرا تجربه می کند زیرا خدا هرگز از بدیها تجربه نمی شود و او هیچکس را تجربه نمی کند. لکن هرکس در تجربه می افتد وقتی که شهوت او را می کشد و فریفته می سازد. پس شهوت آبستن گردیده گناه را می زاید و گناه به انجام رسیده موت را تولید می کند. یعقوب 1: 13-14
میبینیم که عمل تجربه کردن توسط شیطان است اما اجازه آن در دست خداست. پس در دعای ربانی، ما به خدا اعلان می کنیم که خدا  به شیطان اجازه تجربه کردن ما را ندهد و ما را از شریر حفظ کند. ما با این دعا از او می خواهیم عاملی را که باعث می شود شریر در ما توان عملکرد داشته باشد یعنی شهوت اقدام به گناه یا شریر یا بدی را در ما بردارد. نکته مهم اینکه در ترجمه دقیق کینگ جیمز از کلمه شیطان استفاده نکرده بلکه کلمه شریر! این بدان معنی است که ما نمی گوییم از شخص شریر رهاییمان ده بلکه از بدی (مثل شهوت اقدام به گناه) که عاملی است که شریر بدان می تواند ما را تجربه کند. خدای زنده خود، شریر را مغلوب ساخت و ما نیز به قوت قیام عیسی در روح می توانیم بر گناه غالب شویم.

پاسخ از: کشیش کورش پرتوی