درس های ایمان: برگرفته از 60 سال دوستی و رفاقت با عیسی (قسمت سوم)

درس های ایمان: برگرفته از 60 سال دوستی و رفاقت با عیسی (قسمت سوم)

از 42 سال قبل یعنی بهار سال1980 که اولین جلسه مان را در کلیسای سَدلِبک (کلیسایی در شهر سدلبک در کالیفرنیا) برگزار کردیم، دنیا بسیارتغییر کرده. در آن زمان تلفن همراه و اینترنت وجود نداشت. هیچ کس دوربین فیلمبرداری شخصی نداشت. فقط تعداد انگشت شماری از مردم کامپیوتر شخصی داشتند.

به خاطر دارم که در چند سال اول برای کلیسایمان سه کامپیوتر به قیمت ده هزار دلار خریدیم و به همین علت سه رهبر کلیسا را از دست دادم. آن ها هزینه ای که برای خرید کامپیوتر صرف می کردیم نوعی هدر دادن پول می شمردند و می گفتند که ما هرگز نیازی به استفاده از سه کامپیوتر نخواهیم داشت. اما دوران عوض شده.

دگرگونی و یا تغییر، امری اجتناب ناپذیراست. چه از آن خوشمان بیاد و چه نیاد و نیز این امر غیر قابل کنترل یا پیشگیری است. بدون شک دنیای ما هر روزه به تغییرات خود ادامه خواهد داد.

شما دو انتخاب پیش روی خود داری: یا از تغییرات خواهی ترسید و با آن ها مقاومت می کنی و یا از آن برای رشد خود و جلال خدا استفاده می کنی.

این آن چیزی است که من در طول 60 سال زندگی با عیسی آموخته ام:

بدون تغییر، امکان رشد وجود ندارد و بدون شکست تغییری رخ نمی دهد. چرا؟ چون در حالی که رشد می کنی از چیزهای کهنه، خود را رها می کنی و تازه ها را در آغوش می کشی. هیچ باختی بدون درد وجود ندارد و هیچ دردی بدون غم و اندوه نیست.

واقعیت این است که نمی توانی بدون درد و اندوه در زندگی ات رشد کنی.

به همراه هر فرد دیگری در کلیسایمان، در این دورانی که تغییرات را تجربه کردیم، از احساسات و عواطف مختلفی عبور کرده ام.

تو را تشویق می کنم که در حالی که از تحولات گوناگون عبور می کنی، اسیر هیچ کدام از احساسات خود نشوی.

در زیر به چگونگی برخورد با دو احساس بسیار رایج در عموم اشاره می کنم که در طول تحولات و دگرگونی ها به ما دست می دهند:

1- احساس شک و تردید

من هرگز به خدا شک نکرده ام اما به خودم شک داشته ام. گهگاهی با خود فکر کرده ام که آیا من کشیش مناسبی برای رهبری کلیسایم هستم؟ و دورانی در خدمتم بوده که فکر کرده ام شاید خدا می توانست از کسی بهتر از من استفاده کند. یا در مورد این که آیا واقعاً صدای خدا بود که مرا دعوت به خدمت کرد، شک کرده ام؟ این نوع شک ها کاملاً طبیعی هستند.

حدود یک دهه پس از رهبری کلیسای سدلبک، قاعدۀ مهمی را کشف کردم: به شک های خود شک کن و به باورهای خود ایمان داشته باش. وقتی بالعکس رفتار می کنی، دچار مشکل جدی می شوی. ما شک هایمان را باور می کنیم و به باورهایمان شک می کنیم. واقعاً چقدر احمقانه است.  باورها برای ایمان داشتن هستند و شک و شبهات هم برای تردید داشتن.

2- احساس ترس

از وقتی که تغییرات شروع می شود، انواع ترس ها به ما هجوم می آورند. برای هر تصمیمی که در کلیسایمان گرفتیم، با ترس عجیبی مواجه شده ام. اما با این حال به جلو حرکت کردیم چون من  نمی بایست برای انجام کاری که خدا کلیسایمان را برای آن خوانده است، هراسی به خود راه می دادم. ما کار صحیح را با این که تا حد مرگ می ترسیدیم انجام دادیم!

ترس، تو را در زندانی که خودت برایت ساخته ای نگه می دارد. هیچ وقت با ترس خود جرّ و بحث نکن. ترس هیچ منطقی ندارد. هرگز نمی توانی با استفاده از منطق، ترس را از خود برانی. تنها راه مقابله با ترس، در جهت مخالف آن حرکت کردن  است. کاری را بکن که بیشتر از همه از آن ترس داری.

تاریخ کلیسای ما تماماً راجع به کارهایی است که با دانش به این که حقیقت داشتند و علی رغم وجود هر  ترسی، به آن ها عمل کردیم. وقتی مطمئن هستی که کار درستی انجام می دهی، حتی با این که می ترسی، شجاعت عجیبی را به خرج می دهی!

هیچ وقت بر اساس احساسات خود که دائماً در حال تغییر هستند، تصمیم نگیر. احساسات ذاتاً امری موقتی هستند. هر احساسی، چه خوب و چه بد، زیاد طول نمی کشد. مطمئن باش نمی توانی بر اساس احساسات زودگذر خود تصمیمات استوار و محکمی بگیری.

در ضمن فراموش نکینم  که احساسات دائماً به ما دروغ می گویند. آن ها همیشه با ما صادق نیستند. در فرهنگ امروزی ما، احساسات را برای خود بُت ساخته ایم. گفتۀ خدا در مورد تو و موقعیت تو خیلی مهم تر از چیزهایی است که احساسات به تو تلقین می کنند. احساسات از منابع متعددی سرچشمه می گیرند و باید هشیار باشیم چون همۀ آن ها الزاماً خوب نیستند.

تو تا پایان عمرت در زندگی و خدمت خود با دگرگونی ها و تحولات زیادی روبرو می شوی. ممکن است بعضی از این  تغییرات را دوست داشته باشی و از بعضی دیگر خوشت نیاید. هرچه بیشتر خدمت کنی، با  تغییرات بیشتری روبرو می شوی.

اما این  تحولات به رشد تو کمک می کنند. شاید دنیای کنونی ما به تغییرات خود به سرعت ادامه دهد اما خدا همچنان تغییرناپذیر است.

در حالی که در حضور این خدای با ثبات و بدون هر گونه تغییری تکیه می کنی، او به تو کمک  می کند تا به رشد خود ادامه دهی.

نوشتۀ کشیش ریک وارِن

ترجمۀ ژاسمن پتروسیان مسیحی