خیمه خدا با آدمیان- پیامی از پدر بزرگوار کلیسای معاصر ایران سِت یقنظر (نظری به انجیل متی باب های 1 الی 10)

خدا را شکر
خیمه خدا با آدمیان عهد جدید، کلیسای مسیح می باشد چنانچه در انجیل متی مکشوف شده است.
در عهد عتیق، خدا در بیابان به موسی، و نیز زمانی که قوم در سرزمینشان سکنی گزیده بودند، به داود فرمود که خیمه ای بر پا کنند و هیکلی به عنوان جایگاه مقدس، برای سکونت او بسازند.
(خروج 25: 8-9 و 26: 30 و 1تواریخ 28: 2-3 و 6: 11-18 و اعمال 7: 44-48)
در عهد جدید، استیفان، اولین شهید در تاریخ کلیسا، در حالی که در مقابل کاهن اعظم ایستاده بود، به شورای سهندرین چنین گفت: حضرت اعلی در خانه های مصنوع دستها ساکن نمی شود!” خیمه اجتماع و هیکل تنها نمونه هایی بودند که می بایست کنار گذاشته شوند، و به خاطر گناه قوم مورد غارت قرار گرفته، بسوزند و به اسارت برده شوند، و حتی خود قوم اسرائیل نیز به اسارت رفتند و در میان ملل پراکنده شدند (اعمال 7: 48 و عبرانیان 1: 18، متی 2: 24)
آنچه که از عهد عتیق به آن اشاره شد، سوالی را برای ما ایجاد می کند: در عهد جدید، جایگاه مقدس برای سکونت خدا، کجا و چگونه باید ساخته شود؟ به فیض خدا پاسخ به سوال فوق در مکاشفه سرّ مسیح و خدمت او در بنای کلیسایش می باشد (کولسیان 1: 27 و 1: 2، افسسیان 5: 25-27، متی 1: 23).
عیسی یکبار فرمود: “این هیکل را خراب کنید که در سه روز آن را بر پا خواهم نمود.” هیکلی که او از آن سخن می گفت بدنش بود که مُرد. با مرگ و قیام مسیح، خدا نه تنها جهان را با خود آشتی می دهد و گناهان انسانها را به حساب نمی گذارد، بلکه بدین وسیله هیکل تازه ای را بنا می کند یعنی کلیسا را،که خانه خدا است، خانه ای که به وسیله روحش در آن ساکن است (یوحنا 1: 19، 2قرنتیان 5: 19 و 1تیموتائوس 3: 15).
سرّ مسیح در تجسم، صلیب، قیام و صعود او
“او که در صورت خدا بود با خدا برابر بودن را غنیمت نشمرد، لیکن خود را خالی کرده، صورت غلام را پذیرفت و در شباهت مردمان شد، و چون در شکل انسان یافت شد،خویشتن را فروتن ساخت و تا به موت بلکه تا به موت صلیب مطیع گردید. از این جهت خدا نیز او را به غایت سر افراز نمود و نامی را که فوق از جمیع نامها زبانی اقرار کند که عیسی مسیح، خداوند است، بدو بخشید. تا به نام عیسی هر زانویی از آنچه در آسمان و بر زمین و زیر زمین است خم شود، و هر زبانی اقرار کند که عیسی، مسیح خداوند است برای تمجید خدای پدر.” (فیلیپیان 2: 6-11).
زیرا در وی از جهت جسم، تمامی پری الوهیت ساکن است. او همچنین می بایست عمانوئیل خوانده شود، که تفسیرش این است (خدا با ما) (کولسیان 2: 9)، (متی 1: 23)، (یوحنا 10: 38 و 14: 10 و17: 21) کسی که درباره اش نوشته شده است: “در ابتدا کلمه بود و کلمه نزد خدا بود و کلمه خدا بود. همان در ابتدا نزد خدا بود و کلمه جسم گردید و میان ما ساکن شد.” (یوحنا 1: 1-14).
خدمت مسیح در و به وسیله محبوبش:
در کلام خدا چنین نوشته شده است: مسیح کلیسا را محبت نمود و خویشتن را برای آن داد و آن را طاهر ساخت تا کلیسای مجید را به نزد خود حاضر سازد که لکّه و چین یا هیچ چیز مثل آن نداشته باشد، بلکه مقدس و بی عیب باشد (افسسیان 5: 25-27). قبیله برگزیده و قومی که ملک خاص خدا باشند تا فضایل او راکه آنها را از ظلمت به نور عجیب خوانده است، اعلام نمایند (1پطرس 2: 9). مردمانی که بدانند چگونه در خانه خدا، که کلیسای خدای حیّ و ستون و بنیاد راستی است، رفتار کنند (1تیموتائوس 3: 5). و بدانیم که ما ازاین پس غریب و اجنبی نیستیم بلکه هموطن مقدسین و از اهل خانه خدا هستیم که بر بنیاد رسولان و انبیا بنا شده ایم و خود عیسی سنگ سر زاویه آن است و در وی تمامی عمارت با هم مرتب شده نمو می کند تا در روح مسکن خدا شوند (افسسیان 2: 19-22 و 1پطرس 2: 5).
انجیل متی: نمونه ای از کلیسای مسیح است، برای سکونت خدا در روح
انجیل متی، مکاشفه سرّ مسیح است. این کتاب الگوی بی نظیری از خدمت مسیح به قومش می باشد، خدمتی هماهنگ با روح القدس که در تمام کتاب مقدس عمل می کند. این انجیل گزارشی است از خبر خوشی که خدا برای ما دارد، و متی این حقیقت را به طور کامل، به تفصیل و با تمامی جلال آن بیان می کند و به دانش و تجربه سرّ (خدا با ما، مسیح در ما) و مسیح به عنوان سَر کلیسای محبوبش می بخشد، تا خبر خوش آن نجات عظیم را به تمامی ملل دنیا اعلام نماییم (متی 1: 23، کولسیان 1: 27).
خبر خوش یعنی:
1) نجات عظیم خدا از جهالت و از گناهانی که مردم بر حسب عادت انجام می دهند (متی 21: 1).
2) شفای آنها از هر مرض، بیماری و درد (متی 4: 23، خروج 26: 15، عبرانیان 14: 12).
3) بینایی برای نابینایان، شنیدن برای ناشنوایان و قدرت تکلّم برای گنگان، تا خدا را برافراشته، او را بسرائید و تا بخاطر آنچه مسیح بر روی صلیب انجام داده و بلا و لعنت را از قوم خدا برداشته، او را بستایند (پیدایش 3: 13-14، غلاطیان 3: 13).
4) زنده شدن از مردگان و شریک شدن ایمانداران در طبیعت الهی و خلاصی آنها از فسادی که از شهوت در جهان است (2پطرس 1: 4).
5)آزادی و شفای دیو زده ها، مصروعان و مفلوجان و تعمید گرفتن آنها با روح القدس و آتش تا خداوند را با شهادت زندگی خود جلال دهند (متی 3: 11).
6) سکونت مسیح در دلهای ما، تا پر شویم تا تمامی پری خدا (افسسیان 3: 14-19 و 4: 12-13) برای ستایش و تمجید خدای پدر! آمین!
الف) فصل های 1 الی 4 انجیل متی، شرح روشنی از شروع زندگی عالی یک ایماندار است:
فصل 1- آغاز انجیل و خبر خوش: فرشته خداوند، در خواب به یوسف ظاهر شده گفت: “ای پسر داود، از گرفتن زن خویش مریم مترس، زیرا آنچه در وی قرار گرفته است، از روح القدس است او پسری خواهد زایید و نام او را عیسی خواهی نهاد زیرا که او امّت خویش را از گناهانشان خواهد رهانید (متی 1: 21).
زیرا که خود گناهان ما را در بدن خویش بر دار متحمل شد تا از گناه مرده شده به عدالت زیست نماییم. “زیرا او را که گناه نشناخت، در راه ما گناه ساخت تا ما در وی عدالت خدا شویم و انسانیت تازه را که به صورت خدا در عدالت و قدوسیت حقیقی آفریده شده است، بپوشیم.” (1پطرس 2: 24، 2قرنتیان 5: 21، افسسیان 4: 24).
فصل 2- در این فصل از انجیل متی می خوانیم که چگونه هیرودیس پادشاه فرمان قتل جمیع اطفال دو ساله و کمتر از آن را که در بیت لحم و تمامی نواحی اطراف آن می زیستند، صادر می کند (متی 2: 6 و مکاشفه 12: 4-6). با وجود این، تحت حفاظت مقتدرانه الهی، عیسی زنده می ماند. این نمونه ای است زنده برای جمیع ایمانداران تا به خداوند اعتماد کرده با او متحد شوند و در طی زندگی ایمانی شان بر روی زمین (ناصری) خوانده شوند (یعنی تسلیم محض به خداوند) تا دیگر برای خود زندگی نکنند، بلکه برای او که در راه آنها مُرد و برخاست (1قرنتیان 6: 17، متی 2: 23، 2قرنتیان 5: 15).
فصل 3- متی در این فصل حقیقت تعمید در روح القدس و آتش را در میان می گذارد و تأکید می کند که همه ایمانداران باید آن را شخصاً تجربه کنند و صدای خدا را بشنوند که می گوید: “این است پسر حبیب من که از او خشنودم” (متی 3: 17، عبرانیان 11: 5، اعمال 5: 32). جوهر این تعمید در روح القدس است که خدا توسط روحش در ما زندگی می کند.
فصل 4- ایماندارانی که به وسیله روح القدس قدرت یافته اند و از کلام خدا پر می باشند، می توانند در وسط وسوسه ها و انواع آزمایشات گوناگون، بالغ و پیروزمند شده در خداوند کامل شوند تا شهادت دهند و موعظه کنند که: توبه کنید، زیرا ملکوت آسمان نزدیک است” (یعقوب 1: 2، رومیان 8: 37) تا ببینند که مردم شاگرد مسیح می شوند، مریضان شفا می یابند و آنانیکه تحت اسارت دیوها هستند آزاد شوند، و انبوه مردم آمده موعظه کلام نجات بخش را می شنوند ( متی 4: 25).
ب) فصل های 5، 6، 7 انجیل متی، کار تبدیل کننده روح القدس را در گفتار، محبت، ایمان و به طور کلی زندگی یک ایماندار نشان می دهند (1تیموتائوس 4: 14):
در این فصل ها همچنین می بینیم که چگونه کلام خدا جزئی از افکار و احساسات آنها می شود تا اراده و عملکرد آنها بر طبق اهداف نیکوی الهی گردد (فیلیپیان 2: 12-13). در این قسمت ها، متی مسیحیان را به عنوان رساله های زنده و رساله های مسیح که معروف و خوانده شده جمیع آدمیان هستند،معرفی می کند (2قرنتیان 2: 2-3)، کسانی که بر علیه ناراستی ها و تاریکی هایی که در دنیاست به راه، راستی، حیات و نور شهادت می دهند.
فصل 5- این فصل تأثیر ملکوت خدا را بر زندگی ایمانداران نشان می دهد، که چگونه سبب می گردد که آنها به پاکی در قلب و شادی و آرامش در روح القدس، شهادت دهند و ما را بر می انگیزاند تا در این دنیای تاریک و آلوده، نور و نمک باشیم (رومیان 17: 14، متی 5: 5، 13، 14) و نسبت به همه، حتی دشمنانمان، قلب هایی مملو از رحم و شفقت داشته باشیم. این فصل از انجیل متی با این کلمات به پایان می رسد: “پس کامل باشید چنانکه پدر شما که در آسمان است، کامل است” (5: 44، 45، 48).
فصل 6- چقدر نیکوست وقتی که ملکوت و عدالت خدا بر زندگی قوم او حاکم می شود و محبت، مهربانی و خویشتنداری به وجود می آورد (رومیان 17: 14؛ غلاطیان 22: 5)، زیرا آنگاه اعمال نیک، دعا و روزه ما که با دید و انگیزه ای درست انجام می شود، موجب برکت همه کسانی که با ما در رابطه می باشند خواهد شد و نیز خدا، پدر ما می شود و محافطت او، گنج ما، و حضور او، نور و پاداش ما می گردد (5: 3، 5، 16، 33).
فصل 7- در این فصل خطاب به قوم خدا نوشته شده است که: “تنگ است آن در و دشوار است آن طریقی که مودی به حیات است و یابندگان آن کمند”. آنها همچون درختان نیکویی هستند که میوه نیکو به بار می آورند و همچون مردان دانایی هستند که خانه زندگی خود را بر پایه ای محکم، یعنی عیسی مسیح که صخره تمامی اعصار است، بنا می کنند تا در برابر هر آتش و آزمایشی پا بر جا بایستند: “زیرا فراخ است آن در و وسیع است آن طریقی که مودی به هلاکت است” (متی 13: 7-25).
ج) در فصل های 8، 9، 10، 11 متی تصویر دقیق خبر خوش را با آیات و معجزات به ما نشان می دهد:
در این فصول ما انجیل را در عمل می بینیم. مردم از امراضشان شفا می یابند و از لعنتهای زندگی و از ارواح شریر آزاد می شوند. به وسیله عیسی مردگان زنده می گردند و همچنین قدرت و اقتدار به شاگردان او داده می شود تا نمایندگان او بوده، جلال او را بنمایانند.
فصل 8- این باب با ماجرای شفای جذامی، شفای خادم یوزباشی و شفای تب مادر زن پطرس آغاز می شود. در این فصل می بینیم که چگونه به وسیله نهیب عیسی، بادها و امواج آرام می شوند و دیو زده ها آزاد می گردند (متی 8: 3، 13-15، 26، 29). همین انجیل در پری خود، همراه با آیات و عجایب و معجزات، با قدرت تمام در بسیاری از نقاط دنیا در حال عمل کردن است. زیرا عیسی مسیح دیروز و امروز و تا ابدالاباد همان است (عبرانیان 13: 8). شکر بر نام او!
فصل 9-در این فصل می خوانیم که عیسی به مرد مفلجی می گوید: ای فرزند، خاطر جمع دار گناهانت آمرزیده شد؛ و بعد اضافه می کند: برخیز و بستر خود را برداشته، و به خانه خود روانه شو! و آن مرد بر می خیزد و روانه خانه می شود. سپس می خوانیم که چگونه متی باجگیر خوانده می شود تا عیسی را متابعت کند. در مورد او نوشته شده است که: متی برخاست و از عقب عیسی روانه شد (متی 9: 9). اما عیسی آنانی را که خواند، شریک طبیعتی الهی گردانید و ایشان خلقتی تازه، به قوم عهد جدید، و به قوم خدا تبدیل کرد (2پطرس 1: 4، لوقا 20: 37، عبرانیان 8: 8-11). در این باب همچنین می بینیم که او مرده ای را زنده کرد و به دو نابینا، بینایی عطا کرد و با بیرون کردن دیو از یک شخص لال، به او قدرت سخن گفتن بخشید (متی 9: 20، 25، 29، 30، 33). چه محبت و قدرتی در حال عمل بود!
فصل 10- این قسمت، توصیف کاملی است از آن قدرت و اقتدار ملکوت خدا که عیسی به شاگردان خود می بخشد تا بیماران را شفا دهند، ابرصان را طاهر سازند، مردگان را زنده کنند و دیوها را بیرون نمایند! اما آنان، همچنین باید بدانند که لازم است بهایی بپردازند: “من شما را مانند گوسفندان در میان گرگان می فرستم. از مردم با حذر باشید، زیرا که شما را به مجلسها تسلیم خواهند کرد و در کنایس شما را تازیانه خواهند زد، و در حضور حکام و سلاطین، شما را به خاطر من خواهند برد. اندیشه مکنید که چگونه یا چه بگویید، زیرا گوینده شما نیستید بلکه روح پدر شما، در شما گوینده است. مردمان از شما متنفر شده شما را تسلیم خواهند کرد و شما را به قتل خواهند رسانید. از قاتلان جسم که قادر بر کشتن روح شما نمی باشند نترسید، حتی اگر دشمنان شما از اهل خانه خود شما باشند (متی 10: 16-22، 28، 36). هر که صلیب خود را برنداشته، از عقب من نیاید، لایق من نباشد، هر که جان خود را در یابد، آن را هلاک سازد و هر که جان خود را بخاطر من هلاک کرد، آن را خواهد دریافت.

نوشته: پیر کلیسای پنتیکاستی ایران معروف به پاپا (پدر) سِت یقنظر
جهت آگاهی از زندگی نامه این مرد بی نظیر خدا به لینک زیر مراجعه فرمایید:

گاهشماری از زندگی پدر بزگوار کلیسای معاصر ایران، سِت یقنظر- زندگی با عیسی مسیح خداوند