هدف از دعای شفاعتی چیست؟

هدف از دعای شفاعتی چیست؟

در بسیاری از دعاهای شفاعتی موجود در کتاب مقدس، مقدسین خدا ترس، از خدا می خواستند تا از داوری صرف نظر کند (پیدایش ۱۸: ۲۳-۳۲؛ اعداد ۱۴: ۱۳-۱۹؛ یوئیل ۲: ۱۷)، قوم را احیا کند (نحمیا ۱؛ دانیال ۹)، اشخاصی را از خطر برهاند (اعمال ۱۲: ۵، 12؛ رومیان ۱۵: ۳۱) و قوم خود را برکت دهد (اعداد ۶: ۲۴-۲۶؛ ۱پادشاهان ۱۸: ۴۱-۴۵؛ مزمور ۱۲۲: ۶-۸). شفیعان  همچنین برای آمدن قدرت روح القدس (اعمال ۸: ۱۵-۱۷؛ افسسیان ۳: ۱۴-۱۷)، برای شفای بیماران (۱پادشاهان ۱۷: ۲۰-۲۱؛ اعمال ۲۸: ۸؛ یعقوب ۵: ۱۴-۱۶)، بخشش گناهکاران (عزرا ۹: ۵-۱۵؛ دانیال ۹؛ اعمال ۷: ۶۰)، توانا شدن افراد تا به گونه ای صحیح و عادلانه سلطنت کنند (۱تواریخ ۲۹: ۱۹؛ ۱تیموتائوس ۲: ۱-۲)، رشد مسیحیان (فیلیپیان  ۱: ۹-۱۱؛ کولسیان ۱: ۱۰-۱۱)، کفایت شبانان (۲تیموتائوس ۱: ۳-۷)، مؤثر بودن کار خدمت (متی ۹: ۳۸؛ افسسیان ۶: ۱-۲۰)، نجات دیگران (رومیان ۱۰: ۱) و حمد گفتن خدا از طرف مردم (مزمور ۶۷: ۳-۵) دعا می کردند. هر آنچه که خدا به عنوان اراده کامل خود برای قوم خودش آشکار ساخته است (به موضوع اراده خدا، رجوع کنید) می تواند محور مرکزی دعای شفاعتی قرار گیرد.

دانیال ۹:۳ «پس روی خود را به سوی خداوند خدا متوجه ساختم تا با دعا و تضرعات و روزه و پلاس و خاکستر مسألت نمایم».

در فرهنگ کتاب مقدس، شفاعت یعنی شخصی همواره وفادارانه به طور خاص به خدا التماس کند و نیازهای شخص دیگر (یا گروهی از افراد) را به خداوند، خدا ببرد. هدف شخص شفاعت کننده این است که خدا در زندگی آن ها وارد عمل شود و وضعیت آن ها را تغییر دهد. دعای دانیال در باب ۹، دعایی شفاعتی است و او طی آن هم وطنان یهودی اش را به حضور خدا می‌آورد. او گناهان آنان را اقرار می کند و از خدا برایشان طلب آمرزش می کند و از خدا می خواهد که اورشلیم و تمامی قوم را بازسازی و احیا کند. کتاب مقدس شفاعت مسیح، روح القدس و بسیاری از مردان و زنان خدا را در سرتاسر عهد عتیق و عهد جدید درج نموده است.