خدا ما را در غم و اندوهمان یاری می دهد؟

خدا ما را در غم و اندوهمان یاری می دهد؟

در حالی كه به تعطيلات کریسمس نزديك می شويم بسياری يا حتی خود شما، در حال گذر از غم و نگرانی خاصی هستيد و يا به كسانی كه دچار ماتم و اندوه هستند كمك می كنيد تا از آن ها عبور كنند. در سال ٢٠٢١ كسانی كه عزيزانشان را از دست داده اند به ویژه در اين فصلِ روز شکرگزاری و ایام کریسمس فقدان آنها را بیشتر حس می كنند و شاید برایشان اين اولين بار است كه روز شكرگزاری و كريسمس را بدون آن ها تجربه می كنند. گذراندن ایام جشن و شادی با غم واندوه، یک افسانه نيست و خیلی ها آن را با تمام ذرّات وجود خود لمس می کنند. اما ماتم و اندوه، پایان همه چیز نیست بلکه هدف خدا این است که با وجود همۀ این رخدادهای ناگوار، ما را برکت دهد. عيسی فرمود: «خوشابه حال ماتم زدگان، زيرا ایشان تسلی خواهند یافت.» (متی 5: 4 ترجمۀ معاصر کتاب مقدس). شايد به نظرتان غیرممکن بیاید که چطور خدا می تواند با وجود تمام ماتم و اندوهتان، شما را برکت دهد؟ پاسخ آن ساده است: با تسلی دادن قلب شکستۀ شما. من در كتاب مقدس ٦ طریقی را که خدا به ما در غم و اندوهمان یاری می رساند كشف كرده ام:

1- خدا از این طریق ما را به خود نزدیک تر می سازد

وقتی ماتم زده هستی چنین حسی به شما دست می دهد که خدا فرسنگ ها از شما دور است و آنچه در این موقعیت بیشترین کمک را به شما می کند دانستن این حقیقت است که احساسات همیشه به ما راست نمی گویند. وقتی در بدترین شرايط به سر می بریم، او هرگز ما را رها نمی کند. مزمور نويس در مزمور 34: 18 به ما چنین یادآور می شود: «او نزديك شكسته دلان است.» (ترجمۀ هزارۀ نو)

درست به همین علت ما هم می توانیم با پولس رسول در دوم قرنتیان 6: 10 هم صدا شده بگوییم: «غم و رنج زيادی داريم اما همواره شادمان و خوشحاليم.» (ترجمۀ هزارۀ نو) و این تبدیلی است که عیسی در زندگی ما خلق می کند.

2- خدا در ماتم و غم ما همراه می شود

ما اندوهگين می شويم و دليل آن این است كه به شباهت خدا آفريده شده ايم. خدايی كه او را می پرستیم متأثر و غمگین می شود. عیسی این را وقتی ایلعازر مُرد و به همراه خواهر او گریست، به ما نشان داد. کتاب مقدس در یوحنا 11: 33 و 35 چنین می فرماید: «چون عيسی گريه و زاری مريم خواهر ايلعازر و مردمی كه همراه او بودند را ديد در روح متأثر شد و عميقاً منقلب گرديد. و پرسيد او را كجا دفن كرده ايد؟ و گفتند سرور ما بيا و ببين. و اشك از چشمان عيسی سرازير شد.»

هرگز این فکر را به خود راه ندهید که عیسی غم و اندوه شما را درک نمی کند. ما خدایی را خدمت می کنیم که دردآشنا و رنج دیده است. اشعیا 53: 3 عیسی را مردی “صاحب غم ها” به ما معرفی می کند. عیسی از بروز دادن احساساتش هراسی نداشت. پس ما نیز نباید از ابراز آن ها خجالت بکشیم.

3- خدا خانوادۀ کلیسایی را به ما بخشیده تا در غم های ما شریک باشند

خدا هرگز این را در نظر نداشته که بار غم و اندوه را به تنهایی حمل کنیم. ممكن است این وسوسه به سراغمان بیاید که اندوه و ماتم خود را در درون خود انبار کنیم و آن را با خانوادۀ کلیسایی خود در میان نگذاریم. اما كلام خدا به ما چنین می فرماید که شفا توسط اجتماع یعنی کلیسایمان نصیب ما می شود.

رومیان فصل ١٢ این را به وضوح بیان می کند که ما یک بدن هستیم و به هم تعلق داریم. به ما فرمان داده شده که: «خوشی کنید با خوشحالان و ماتم نمایید با ماتمیان.» (رومیان 12: 15 ترجمۀ قدیمی کتاب مقدس)

4- خدا از ماتم و اندوه ما برای رشد و تعالی شخصیت ما استفاده می کند

در زیر سه روشی که خدا از رنج ها و غم های ما برای خیریت و رشد ما استفاده می کند ذکر می کنم:

• خدا از دردها برای جلب توجه ما استفاده می کند. امثال سلیمان 20: 30 به ما چنین می فرماید: ” گاهی تغییر مسیر زندگی مان به قیمت تجربه کردن دردها است.” (ترجمۀ انگلیسی GNT کتاب مقدس) ما وقتی در روشنایی روز راه می رویم به سختی مسیر خود را تغییر می دهیم. اما وقتی گرمای داغ روز را حس می کنیم تصمیم می گیریم راه خود را عوض کنیم.
• خدا برای رشد و بلوغ شخصیت مان از دردها استفاده می کند. پولس چنین می نويسد: «می دانيم در حق آنان كه خدا را دوست می دارند و برطبق ارادۀ او فرا خوانده شده اند ، همۀ چيزها با هم برای خيريت در كار است.» (رومیان 8: 28 ترجمۀ هزارۀ نو) وقتی دچار ماتم و اندوه می شوی نمی توانی مانع آن شوی اما می توانی این انتخاب را بکنی که در برابر آن واکنشی صحیح نشان دهی. وقتی این را انتخاب می کنی که به جای تلخ و بدعنق شدن می خواهی وضعیت بهتری داشته باشی، اینجاست که شروع به رشد می کنی.
• خدا از درد و رنج استفاده می کند تا ما را برای ابدیت آماده سازد. «این رنج و زحمت ناچیز و زودگذر، جلال عظیم و بی پایانی را که غیر قابل مقایسه است برای ما فراهم می کند.» (دوم قرنتيان 4: 17 ترجمۀ مژده برای عصر جدید) زندگی شما بر این سیاره یک آمادگی برای ابدیت است.

5-  خدا به ما امید آسمان را می بخشد

ایمان شما وقتی همه چیز باب مراد است، مورد آزمایش قرار نمی گیرد. بلکه این عکس العمل های ما در سختی هاست که آزمایش می شود. پولس در اول تسالونیکیان 4: 13 به ما یادآور می شود که: «اینک برادران عزیز، می خواهم که شما از وضعیت ایماندارانی که می میرند آگاه باشید، تا وقتی کسی از شما فوت می کند، شما نیز مانند آنانی که امیدی به عالم آینده ندارند، در غم و غصه فرو نروید.» رستاخیز مسیح از مردگان، به ما نوید امیدی پرشکوه می بخشد. وقتی یک مسیحی می میرد، به آسمان رهسپار می شود. بنابرین ماتم ما به خاطر این نیست که عزیز ما مُرده بلکه به این علت است که دلتنگ او خواهیم شد و جای او در میان ما خالی خواهد بود.

6- خدا از رنج و دردهای ما برای کمک به دیگران استفاده می کند

خدا هرگز درد یا زخم ما را هدر نمی دهد. هر بار که با دردی روبرو می شویم، خدا از آن هدفی را دنبال می کند. استفادۀ بزرگتری از درد، مگر برای کمک به دیگران وجود ندارد! « خدایی که سرچشمۀ لطف و مهربانی است و در زحمات، ما را تسلی و قوت قلب می بخشد. بلی او ما را تسلی می دهد تا ما نیز همین تسلی را به کسانی دهیم که در زحمتند و به همدردی و تشویق ما نیاز دارند.” (دوم قرنتیان 1: 4 ترجمۀ معاصر کتاب مقدس)

بزرگترين خدمت های ما از عميق ترين زخم ها و آسیب های ما شکل می گیرد. هيچ كس نمی تواند به فردی كه فرزندش را از دست داده، كمك كند و او را درک کند مگر اينكه خودش چنين تجربه ای را پشت سر گذاشته باشد. این رنج های ما است که به ما اعتبار می بخشند.

دوست یا همکار عزیزم، نمی دانم در حال حاضر در چه شرايطی به سر می بری، اما این را می دانم: «برای هر چیزی که در زیر آسمان انجام می گیرد، زمان معینی وجود دارد.» (جامعه 3: 1 ترجمۀ معاصر کتاب مقدس) و این می تواند اوقات خوش و نیز دردناک ما را شامل شود.

وقتی است برای ماتم و لحظاتی راکه در ماتم و گریه هستی، خدا در مسیر اندوه تو، همراه توست و در داخل این تجربیات، تو را برکتی فراوان می دهد!

نوشتۀ: کشیش ریک وارِن

ترجمۀ: شبنم ابراهیمی نیا