خدایان اقوام غیریهودی ذکر شده در کتاب مقدس: داجون

خدایان سایر اقوام (بتها: داجون)

داجون                                         داوران 16: 23                                   Dagon

ریشه عبری آن به معنی “دانه” است و از این رو از خدایان زندگی گیاهی است. در اسناد اوگاریت به بعل به عنوان پسر داجون اشاره شده است. قدمت این نظریه که داجون از خدایان دریایی بوده است به دوران قبل از جروم نمی رسد و احتمالاً این موضوع به دلیل تفسیر غلطی است که از واژه عبری dag به معنی ماهی به عمل آمده است. داجون یکی از خدایان بابلی هاست و نام او در میان اسامی الهی اموریان بین النهرین که تقریباً مربوط به 2200 سال قبل از میلاد است، یافت می شود. معبدی برای آن در راس شامرا (Ras shamra) وجود داشت که قدیمی تر از معبد بعل است. فیلو معتقد است که پرستش داجون و ایل همراه با یکدیگر بوده و ابتدا ایل و پس از آن داجون در معبد بعل پرستیده می شد.

وجود مکانی به نام او (یوشع 15: 41؛ 19: 27) نشان می دهد که قبل از حمله به فلسطین در کنعان پرستیده می گردید. به هر حال در عهد عتیق همانند بتهای فلسطینی بسیار شناخته شده بود (داوران 16: 24-23). تصویر او در اشدود قرار داشت (1سموئیل 5: 2-4) و در بیت شان پرستش می شد (1تواریخ 10: 10). معبد اشدود مکانی بود که فلسطینی ها تابوب عهد اسرائیلیان را در آنجا قرار دادند و بعدها این معبد توسط یوناتان یعنی برادر یهودای مکابی تخریب گردید.

برگرفته از کتاب دائرةالمعارف کتاب مقدس