حیوانات کتاب مقدس (طبقه بندی بر اساس روش کتاب مقدسی)- حیوانات وحشی: گراز، گرگ، گور، مهات، میمون، ونک و یربوع

حیوانات کتاب مقدس (طبقه بندی بر اساس روش کتاب مقدسی)

حیوانات وحشی:

گراز          مزمور 80: 13       Boar

از پستاندارن جفت سم و بدون شاخ است. نیش های آن ها دراز و خمیده است. خوک های دنیای جدید بیشتر در جنوب آمریکا زندگی می کنند ولی خوک های دنیای قدیم اغلب در جنوب آسیا وجود داشتند. گراز یا خوک وحشی منشأ اغلب خوک های اهلی است. این جانور موهای زبری دارد. چهار دندان دراز دارد که دو عدد آن ها در آرواره قرار گرفته است. در دسته های 50 تا 60 تایی مهاجرت می کنند. شب ها و در اوایل صبح فعال می باشند تا زمانی که مورد آزار قرار نگیرند حمله نمی کنند در غیر این صورت مبدل به جانورانی خطرناک می گردند. گرازها به باغ ها و مزارع زیان های فروانی وارد می سازند (مزمور 80: 13). این حیوان امروزه نیز در فلسطین یافت می شود. سمبلی از نجاست و ناپاکی است. از کثافات، حشرات موذی، لاشه و امثال آن تغذیه می کند. درپرستش بت ها مورد استفادۀ بت پرستان قرار داشت (اشعیا 65: 4؛ 66: 3، 17). احتمالاً به همین دلیل از جمله خوراک های ممنوعه در بین یهودیان بود. شاید به همین دلیل انگل های فراوانی است که خوک ناقل آن ها می باشد. بعضی از ساکنین مناطق گرمسیری نسبت به گوشت آن حساسیت غذایی دارند.

گرگ       ارمیا 5: 6       Wolf

از سگ سانان است. گرگ علفزار معمولاً کمتر از 6/13 کیلوگرم وزن دارد و از جوندگان، آهو، بز کوهی و گوسفند اهلی و بعضی گیاهان تغذیه می کند. معمولاً در شب و به صورت انفرادی و یا گروهی شکار می کنند (ارمیا 5: 6). با وجودی که حس شنوایی و بینایی این حیوان قوی است ولی بیشتر توسط بو کشیدن خود را پیدا می کند. با چابکی زیادی شکارش را تعقیب می کند. از مشخصات آن تهور، درندگی و پرخوری آن است. گرگ حیوانی است اجتماعی و نسبت به نوع خود وفادار می باشد، اشاره به گرگ در کتاب مقدس در تمام موارد تمثیلی است و سمبلی از دشمنان و شریر است (حزقیال 22: 27؛ صفنیا 3: 3؛ اعمال 2: 29).

گور         تثنیه 14: 5       Fallow Deer

نوعی گوزن که در مراتع زندگی می کند. ارتفاع این حیوان از پا تا شانه اش حدود یک متر است. صفت مشخصۀ آن پوست خالدار است. این حیوان مطابق شریعت پاک می باشد، به آهو رجوع کنید.

مهات          تثنیه 14: 5       Chamois

همان گاو وحشی است.

میمون     1پادشاهان 10: 22      Ape

واژۀ اصلی استفاده شده در کتاب مقدس بیشتر مربوط به میمون ها (Monkeys) و بابون ها (Baboons) می شود. میمون ها از راستۀ نخستیان می باشند. اندام های حرکتی آنان بلند است. دست و پاهای آنان بزرگ است و هر یک دارای 5 انگشت می باشد که انگشت میانی بلندتر و انگشت شصت در دست و یا در دست و پا، مقابل سایر انگشتان قرار گرفته است. دست و پاها برای گرفتن و بالا رفتن به کار می رود. دندان های آسیا دارای برجستگی بوده معمولاً یک بچه به دنیا می آورند. بیشتر در نواحی گرم و مجاور نواحی گرم زندگی می کنند. ساختمان بدنی آن ها از سایر پستانداران تکامل یافته تر است. بسیار باهوش می باشند از میوه ها، دانه ها و در بعضی اوقات از مواد جانوری تغذیه می کنند. بابون ها از میمون های دنیای قدیم هستند و دارای سری شبیه سر سگ می باشند، دم آن ها کوتاه است و بسیار وحشی هستند.

کشتی های سلیمان این جانور را از اوفیر می آورند (2تواریخ 9: 21؛ 1پادشاهان 10: 22). بعضی اوفیر را منطقه ای در هندوستان و برخی دیگر در سومالی و یا خلیج فارس دانسته اند. بابون ها به خوبی در مصر شناخته شده بودند و یکی از خدایان مصر (توت Toth) به شکل آنها ساخته شده بود.

ونک         امثال 30: 26         Coney

به یربوع رجوع کنید.

یربوع          مزمور 104: 18         Coney

این جانور کوچک بوده 4 انگشت در دست و 3 انگشت در پا دارد. دارای گوش و دم کوتاهی بوده و فاقد دندان نیش است. در آفریقا تا سوریه وجود دارند. در مناطق صخره ای یا در مناطق درخت دار سکونت دارند. شبیه خرگوش است با این تفاوت که گوش های آن کوتاه است و بدنی چاق دارد. این جانور بر عکس خرگوش برای لانه سازی، سوراخ زیر زمینی حفر نمی کند و همان طور که گفته شد در نواحی صخره ای زندگی می کند (امثال 30: 26). جانوری نشخوار کننده نیست ولی حرکات مداوم آرواره هایش آن را در ردیف حیوانات نشخوار کننده قرار می دهد. به صورت اجتماعات کوچک (6 تا 50 عدد) زندگی می کنند. شکافته سم نیست به همین دلیل مطابق شریعت، گوشت آن ناپاک است (لاویان 11: 5 و تثنیه 14: 7) از گیاهان تغذیه می کند و نام دیگر آن ونک است

Coney در تثنیه 14: 7 «خرگوش» ترجمه شده است.

برگرفته از کتاب دائرةالمعارف کتاب مقدس