تِایسِم باز یعنی چه؟

 "تِایسِم باز" یا " باز بودن خداشناسی" و "باز بود خدا" سعیی است برای توضیح پیشدانی خدا در رابطه با ارادة آزاد انسان. بحث خداشناسی باز اساسا این است که انسانها حقیقتا آزادند، اگر خدا دقیقا آینده را می دانست، انسانها نمی توانستند واقعا آزاد باشند. بنابراین، خدا کاملا همه چیز را دربارة آینده نمی داند. خداشناسی باز می گوید که آینده دانستنی نیست. بنابراین، خدا آنچه را که دانستنیست می داند، نه آینده را. خداشناسی باز این را بر اساس آیاتی از کتاب مقدس باور دارد که می گوید خدا "پشیمان شد" یا "تعجب کرد" و یا "بنظر می آید که "مطلع شد" (پیدایش 6: 6، 22: 12، خروج 32: 14، یونس 3: 10). در نور آیات بسیار دیگری که اعلام می کند خدا آینده را می داند، می توان این آیات را اینطور درک کرد که خدا خود را بطوری که انسان او را درک کند توضیح می دهد. خدا می داند که اعمال و تصمیمات ما چه خواهند بود، اما او تغییر عقیده می دهد یعنی در رابطه با اعمال ما عملش را عوض می کند. معنی ناراحتی خدا از شرارت انسان این نیست که از انجام آنها اطلاع نداشت. بر خلاف خداشناسی باز، مزمور 139: 4، 16 می گوید "زیرا که سخنی بر زبان من نیست جز اینکه تو ای خداوند آنرا تماما دانسته ای…چشمان تو جنین مرا دیده است. و در دفتر تو همة اعضای من نوشته شده." چطور خدا می توانست نبوت های در مورد مسیح را با آنهمه جزئیات در عهد عتیق بیان کند اگر از آینده خبر نداشت؟ و چطور خدا بهر شکلی می توانست نجات ما را تضمین کند اگر از آینده خبر نداشت؟ در نهایت، خداشناسی باز اشتباه است در اینکه سعی می کند چیزی را که نمی توان توضیح داد توضیح دهد – یعنی رابطه بین پیشدانی خدا و ارادة آزاد انسان. درست مثل غایت کَلوینیسِم که اشتباه است چون انسان را فقط بعنوان یک عروسک از پیش برنامه ریزی شده معرفی می کند، خداشناسی باز هم اشتباه است چون عالِم بودن و اقتدار و بزرگی خدا را رد می کند. خدا را باید با ایمان درک کرد، چون "بدون ایمان بدست آوردن رضایت خدا محال است" (عبرانیان 11: 6 الف). پس خداشناسی باز کتاب مقدسی نیست و فقط یک راهی است برای انسان فانی که سعی می کند خدای باقی و ابدی را درک کند. پیروان مسیح باید خداشناسی باز را رد کنند. درحالیکه خداشناسی باز توضیحی برای رابطة بین پیشدانی خدا و ارادة آزاد انسان است، اما توضیحی کتاب مقدسی نیست.   منبع: www.gotquestions.org