توصیفی از ظاهر فیزیکی عیسای مسیح، منتسب به پوبلیوس لِنتولوس

توصیفی از ظاهر فیزیکی عیسای مسیح، منتسب به پوبلیوس لِنتولوس

از پوبلیوس لِنتولوس، فرماندار اهالی اورشلیم؛ با درود به مجلس سنا و ‏مردم روم. در دوران ما مردی با قدرت و بلندمرتبه به نام عیسای مسیح که تاکنون نیز وجود دارد، ظاهر شده است. مردم او را پیامبر راستین ‏و شاگردانش او را پسرخدا می‌نامند. مردگان را ‏زنده می‌کند و بیماران را از هر نوع مرضی شفا می‌بخشد. او ‏مردی است که قامت متوسطی دارد.  از سر و روی او علامت دلسوزی و ارادۀ راسخ به خوبی مشهود است، به طوری که هر کس او را می بیند هم دوستش دارد و هم از او می‌ترسد. موهایش به رنگ شرابی و مستقیم است و از مقابل گوش‌ها مجّعهد و درخشان است و تا شانه‌هایش می‌رسد. موهای او به رسم ناصری‌ها به دو قسمت تقسیم شده است.ابروی او صاف و چهره‌اش ‏بدون چین و چروک یا هرگونه لکه‌ای است و مایل به رنگ قرمز است. بینی و دهان او عیبی ندارند. ریش بلندی دارد که به رنگ موهایش می‌باشد و آن نیز به دو قسمت تقسیم شده است. چشمان او درخشان و به رنگ آبی خاکستری است. وقتی کسی را توبیخ یا سرزنش می‌کند، ترسناک و پرهیبت است و نصیحت‌های او شیرین و دوست داشتنی است و هنگام موعظه و تعلیم ملایم و شیرین‌زبان است و بدون از دست دادن ‏جذبه‌اش، شخص شادی است. کسی خندۀ او را هرگز ندیده است اما گریۀ او را افراد زیادی دیده‌اند. دستهایش خوش‌ترکیب و زیبا و راست هستند. برای گفتگو عجله نمی‌کند و شخص کم صحبتی است. او یکی از زیباترین مردان در روزگار ما است.‏

(نوشتۀ فوق که منتسب به پوبلیوس لِنتولوس است در چندین نشریۀ فلورانسی از حدود سال ۱۴۶۰ میلادی همراه با آثار افرادی مانند پترارک و بوکاچیو که پیرو مکتب هومانیسم بودند منتشر شد. این نامه برای اولین بار در آلمان در اثر لودولف کارتوسی (سال  ۱۴۷۴ میلادی از شهر کلن) به نام “زندگی مسیح”  و در “مقدمه ای بر آثار آنسلم قدیس” (نورنبرگ، سال  ۱۴۹۱ میلادی) چاپ شد. اما نه کار آنسلم قدیس است و نه لودولف. طبق نسخۀ خطی ینا، شخصی به نام جیاکومو (اسم ایتالیایی که معادل آن به انگلیسی همان جیمز است) از خانوادۀ کولونا این نامه را در سال ۱۴۲۱ میلادی در یک سند روم باستانی که از قسطنطنیه به روم ارسال شده بود، یافت. این سند باید منشاء یونانی داشته باشد و در قرن سیزدهم یا چهاردهم به زبان لاتین ترجمه شده باشد، اگرچه شکل کنونی آن به دست یک هومانیست قرن پانزدهم یا شانزدهم صورت گرفته است.  کریستوفر میلیوس، کتابدار قرن هجدهم از ینا، اظهار داشت که این نامه با حروف طلایی روی کاغذ قرمز نوشته شده بود و صحافی باارزشی داشت، اما گم شد. در سال ۱۸۹۹، ارنست فون دابشوتز بیش از ۷۵ نسخۀ خطی تاریخی را از آلمان، فرانسه و ایتالیا فهرست کرد که شامل نامه لنتولوس در اشکال مختلف است.
فریدریش مونتر، پژوهشگر قرن نوزدهم، معتقد بود که می‌تواند این نامه را تا زمان دیوکلتیان ردیابی کند، اما این امر عموماً توسط دانشمندان امروزی پذیرفته نشده است.
دایره المعارف کاتولیک متعلق به سال ۱۹۱۳ این نامه را به چند دلیل زیر جعلی به حساب آورده است:
* هیچ فرماندار اورشلیم یا دادستان یهودا به نام لنتولوس شناخته نشده است، و یک فرماندار رومی آنگونه که در این نامه مطرح شده، در مجلس سنا سخنرانی نمی‌کرد.
نویسندۀ رومی از عباراتی همچون «پیامبر راستین»، «پسر انسان» و «عیسای مسیح» در نوشتۀ خود استفاده کرده. دو مورد اول اصطلاحات عبری هستند و سومی برگرفته از عهد جدید است. بنابراین، این نامه توصیفی از عیسی است  که یک پرهیزکار مسیحی از او تصور کرده است.)

برگرفته از وبسایت ویکی پدیای انگلیسی
ترجمۀ کشیش ورژ باباخانیان