تمامی کتاب مقدس الهام خداست

تمامی کتاب مقدس الهام خداست

دوم تیموتائوس ۳: ۱۶-۱۷ «تمامی کتب از الهام خداست و به جهت تعلیم و تنبیه و اصلاح و تربیت در عدالت مفید است. تا مرد خدا کامل و به جهت هر عمل نیکو آراسته بشود».

«کتب» که در دوم تیموتائوس ۳: ۱۶ آمده است، به طور کلی به مطالب عهد عتیق اشاره دارد (دوم تیموتاؤس ۳: ۱۵). هر چند هنگامی که پولس دوم تیموتائوس را نگاشت، برخی از مطالب عهد جدید نیز کلام الهامی و معتبر خدا (یعنی، به طور مستقیم توسط خدا گفته شده و روح القدس مردم را هدایت کرده است تا طبق خواست خدا، سخنانش را به نگارش در آورند) به حساب می آمدند (ر.ک. به اول تیموتائوس ۵: ۱۸ که از لوقا ۱۰: ۷؛ دوم پطرس ۳: ۱۵-۱۶ نقل قول می کند). کتاب مقدس، امروز برای ما نیز هر دو مطالب معتبر (یعنی، به طور کامل قابل اعتماد، دارای شواهد محکم و اقتدار مسلم) عهد عتیق و جدید است. آنها پیام دست نخوردۀ خدا به بشریت و تنها مکاشفۀ لغزش ناپذیر (یعنی، بدون اشتباه، هرگز خطا نمی کند، به کلی درست و آموزه هایش بی تردید است) او از خودش و کارهایی است که برای نجات مردم کرده است:

(۱) پولس تأکید می کند که همۀ کتاب مقدس «الهام» (در یونانی تُئپِنُئستُس، که از دو واژۀ یونانی تشکیل شده است: تُئس، یعنی «خدا» و پنِئو، به معنای «دمیدن») خدا است. کتاب مقدس همان زندگی و کلام خدا است. طبق واژه های دقیق در دست مطالب اصلی (نسخه های دست نویس به زبان اصلی)، کتاب مقدس به دور از هر گونه اشتباه، به کلی درست، قابل اعتماد و محو ناشدنی است. کلام خدا نه فقط در اصول اخلاقی، ارزش های رفتاری و نجات روحانی اش (یعنی، راه آشتی با خدا و داشتن رابطۀ شخصی و نزدیک با او) به دور از خطا است بلکه در هر موضوعی که از آن سخن می گوید، از جمله تاریخ و جهان، از هر گونه خطایی به دور است (م.ک.‌ با دوم پطرس ۱: ۲۰-۲۱؛ همچنین توجه کنید به دیدگاه مزمور نویس دربارۀ کلام خدا در مزمور ۱۱۹).

(۲) نویسندگان عهد عتیق به خوبی آگاه بودند که سخنانشان، آن چه ایشان به مردم می گفتند و یادداشت می کردند، درست کلام خدا و پیام مستقیم خدا به آن ها بود (ر.ک. به تثنیه ۱۸: ۱۸؛ دوم سموئیل ۲۳: ۲؛ ر.ک. به مقاله های پیامبران عهد عتیق و کلام خدا). پیامبران بارها سخنان خود را با این جمله آغاز می کردند؛ «خداوند چنین می گوید».

(۳) خود عیسی نیز تعلیم می دهد که حتی جزئی ترین قسمت های کتاب مقدس نیز الهام خدا است (متی ۵: ۱۸)  او همچنین تأکید کرد که تمامی سخن خودش نیز از جانب پدر و همه حقیقت است (یوحنا ۵: ۱۹ و ۳۰-۳۱؛ ۷: ۱۶؛ ۸: ۲۶). به علاوه او از مکاشفۀ روح القدس که قرار بود از طریق رسولانش یعنی کسانی که مسیح خود برگزید تا پیام اصیل او را به همگان برسانند و کلیسای او را بنا نمایند، به مردم برسد (یعنی، مکاشفۀ حقایقی که قرار بود بعدها در عهد جدید نگاشته شود)، سخن می گوید (یوحنا ۱۶: ۱۳؛ م.ک. با ۱۴: ۱۶-۱۷؛ ۱۵: ۲۶-۲۷).

(۴) انکار الهامی بودن کامل کتاب مقدس، به معنای کنار گذاشتن شهادت بنیادین عیسی مسیح است (متی ۵: ۱۸؛ ۱۵: ۳-6؛ لوقا ۱۶: ۱۷؛ ۲۴: ۲۵-۲۷ و ۴۴-۴۵؛ یوحنا ۱۰: ۳۵)، انکار روح القدس است (یوحنا ۱۵: ۲۶؛ ۱۶: ۱۳؛ اول قرنتیان ۲: ۱۲-۱۳؛ اول تیموتائوس ۴: ۱) و انکار کسانی است که مسیح برگزید تا پیغام او را در عهد جدید به نگارش در آورند (دوم تیموتائوس ۳: ۱۶؛ دوم پطرس ۱: ۲۰-۲۱). به علاوه، نادیده گرفتن این حقیقت اساسی که کتاب مقدس به دور از هر گونه خطا و اشتباه است، برابر با کاستن از اعتبار و اقتدار کلام خدا است.

(۵) روح القدس برای الهام کتاب مقدس و آشکار نمودن حقیقت آن از افراد خاصی استفاده کرده است. آنها دارای شخصیت ها و روش های خدادادی گوناگون و بی همتا بودند. و آن ها را به طوری هدایت و راهنمایی نموده تا مطالبشان از خطا و اشتباه به دور باشد. به این شیوه، هم اندیشه ها و هم واژه های کتاب مقدس الهام می شدند و روح القدس نویسندگان را هدایت و راهنمایی می کرد تا به درستی هر آن چه را که خدا می خواست به مردم بگویند و بنویسند (دوم تیموتائوس ۳: ۱۶؛ دوم پطرس ۱: ۲۰-۲۱؛ اول قرنتیان ۲: ۱۲-۱۳).

(۶) کلام الهام شدۀ خدا، بیان گر حکمت و شخصیت خدا است، بنابراین می تواند دانش، شناخت و نجات روحانی را از طریق ایمان به عیسی مسیح به انسان ببخشد (متی ۴: ۴؛ یوحنا ۶: ۶۳؛ دوم تیموتائوس ۳: ۱۵؛ اول پطرس ۲: ۲).

(۷) کتاب مقدس، گواه راستین کار نجات بخش خدا برای بشریت است که از طریق عیسی مسیح به انجام رسانید. به همین دلیل، کتاب مقدس بی همتا است (یعنی، از نظر ادبی و مضمون همتا ندارد)؛ برای همیشه کامل است و هیچ کس نمی تواند چیزی بدان بیافزاید؛ حقیقت و اقتدار آن مربوط به همۀ امور دنیا و زندگی است و در آن ها کاربرد دارد. هیچ کلام دیگری، بیانیه یا موسسۀ مذهبی دیگری، نمی تواند با اقتدار کتاب مقدس برابری کند.

(۸) همۀ آموزه ها (یعنی، آموزش ها و باورهای بنیادین) دیدگاه ها، توضیح و تفسیرها، و آئین ها باید با سخنان، پیام و ارزش های کتاب مقدس سنجیده و داوری شوند (تثنیه ۱۳: ۳؛ ر.ک. به مقالۀ معلمان دروغین).

(۹) کلام خدا باید در زندگی انسان از بالاترین جایگاه برخوردار باشد، کسی که این کلام را می خواند، باید آن را بپذیرد، بدان ایمان داشته باشد، از آن پیروی کند و در همۀ ابعاد زندگی اش تسلیم اقتدار آن گردد، وفاداری، رفتار و شناخت خود از خدا را بر پایۀ آن بنا کند (متی ۵: ۱۷-1۹؛ یوحنا ۱۴: ۲۱؛ ۱۵: ۱۰؛ دوم تیموتائوس ۳: ۱۵-۱۶؛ ر.ک‌ به خروج ۲۰؛: ۳). کلام خدا در کلیسا نیز باید مقتدرترین مرجع موجود باشد. کلیسا باید در همۀ امور خود به کلام خدا مراجعه کند: برای تعلیم، توبیخ، اصلاح، تربیت و زندگی پرهیزگارانه دوم تیموتائوس ۳: ۱۶-۱۷). هیچ کس نمی تواند خود را به خداوندی مسیح (یعنی، به رهبری و اقتدار او) بسپارد مگر این که اول خود را به خدا و کلام او به عنوان بالاترین اولویت و قدرت حاکم بر همۀ جوانب زندگی خود تسلیم نماید (یوحنا ۸: ۳۱-۳۲ و ۳۷).

(۱۰) کتاب مقدس فقط زمانی به طور کامل برای خواننده مفهوم پیدا می کند که خواننده رابطۀ درستی با روح القدس داشته باشد. روح القدس ذهن ما را باز می کند تا معنای کلام خدا را درک کنیم و به ما کمک می کند تا بتوانیم خود را به اقتدار و حاکمیت آن بسپاریم، و در زندگی مان به کار ببریم (ر.ک. ببه اول قرنتیان ۲: ۱۲؛ ر.ک‌ به مقالۀ سه گروه از مردم).

(۱۱) ما نیز باید مانند مسیح برای مبارزه با قدرت و نفوذ گناه، شیطان و دنیا، کلام خدا را در زندگی مان به کار ببریم (متی ۴: ۴؛ افسسیان ۶: ۱۲ و ۱۷؛ یعقوب ۱: ۲۱).

(۱۲) پیروان مسیح باید کتاب مقدس را دوست بدارند، ارج بنهند و حفظ کنند زیرا کلام کامل خدا و همۀ حقیقتی است که می تواند دنیای گمشدۀ رو به مرگ را نجات بخشد. ما باید به روش های گوناگون  از پیام کلام خدا محافظت کنیم: وفادارانه آن را آموزش دهیم، پیغام نجاتش را به همگان برسانیم، آن را به افراد قابل اعتماد بسپاریم، و در برابر هر کسی که بخواهد حقیقت جاودانۀ آن را تحریف یا انکار کند، از آن دفاع کنیم (ر.ک. به فیلیپیان ۱: ۱۶؛ دوم تیموتائوس ۱: ۱۳-۱۴؛ ۲: ۲؛ یهودا ۱: ۳). هیچ کس نمی تواند چیزی به کلام خدا بیافزاید یا چیزی از آن کم کند (ر.ک. به تثنیه ۴: ۲؛ مکاشفه ۲۲: ۱۹).

(۱۳) تمامی کتاب مقدس الهام خدا است (دوم تیموتاؤس ۳: ۱۶) و به همین دلیل به دور از هر گونه خطایی می باشد و حقیقت و آموزه هایش به کلی معتبر هستند؛ اگر ما به این اصول معتقد نباشیم، آنگاه هیچ معیار قابل اعتمادی نخواهیم داشت تا زندگی مان را بر پایۀ آن بنا کنیم. و به جای داشتن رهنمودهای پایدار و محکم که به کلی قابل اعتماد است، همه چیز نسبی (یعنی، بر اساس دیدگاه و موقعیت افراد تغییر می کند) و نامعین خواهد بود. ولی خدا، تغییر ناپذیر است (یعقوب ۱: ۱۷؛ م.ک. با اعداد ۲۳: ۱۹؛ مزامیر ۱۰۲: ۲۷؛ ملاکی ۳: ۶) و ما می توانیم اطمینان داشته باشیم که حقیقت کلام او نیز تغییر ناپذیر است. حقیقت کلام او در همۀ دوران و در هر شرایطی جوابگوی نیازهای بشریت می باشد.

(۱۴) در نهایت، ما باید توجه داشته باشیم که الهام لغزش ناپذیر کلام خدا (یعنی، کلام خدا به دور از هر گونه خطا و اشتباه از طرف خدا داده شده است) تنها به نگارش اولیه و اصلی کتاب های کتاب مقدس مربوط می شود. یعنی هرگاه چیزی در کتاب مقدس اشتباه به نظر برسد، به جای این که فکر کنیم نویسندۀ اصلی کتاب اشتباهی کرده است، باید یکی از این سه احتمال را در نظر بگیریم: (الف) نسخه های کنونی (یعنی آن چه که ما در حال حاضر در دست داریم) از دست مطالب اصلی، ممکن است خیلی دقیق نباشند؛ (ب) ممکن است نسخۀ عبری یا یونانی اصل، به خوبی ترجمه نشده و ایراد داشته باشد؛ (ج) ممکن است خواننده، موضوع را به خوبی درک یا تفسیر نکرده باشد.