تله های شیطان!

⁉️?? “اما چون پولس در اطینا انتظار ایشانرا می‌کشید روح او در اندرونش مضطرب گشت چون دید که شهر از بُتها پُر است.” (اعمال رسولان 17: 16)

روز یکشنبه بود و از آنجا که دیرم شده بود، آژانس گرفتم. زیر آینه ماشین یک چشم نظر نیلی رنگ، توجه مرا به خود جلب کرد! اتومبیل بسیار تمیز و نو بود. (حتی روکشهای نایلونی روی صندلی ها هنوز کنده نشده بود.) برای اینکه سَرِ صحبت را باز کنم، از راننده آژانس که مرد جوان و مودّبی بود پرسیدم: اتومبیل را به تازگی خریدید؟
گفت : بله، حدود دو ماهی می شود.
گفتم: این چشم نظر را آویزان کردید تا از تصادف و چشم بد در امان باشید؟
گفت: بله. این را مادرم داد و من هم آویزانش کردم.
یک صحبت دوستانه شروع شده بود. در ادامه پرسیدم: واقعا” شما فکر می‌کنید که این شیء که ساخته دست یک انسان است، می‌تواند شما را از خطر حفظ کند؟! همین الآن شما می‌توانید آن را بردارید، بر زمین بیاندازید و آن می‌شکند و چند تکه خواهد شد. او هیچ مقاومتی نمی‌تواند بکند، حتی آخ هم نمی گوید، چه برسد به اینکه شمارا از خطر حفظ کند. شما از آن خیلی تواناتر و قویتر هستید.!!!!!
تا رسیدن به کلیسا صحبت ما ادامه داشت و دراین بین هر از گاهی حرف‌های مرا تأئید می‌کرد. دردلم برای او دعا کردم تا خداوند قلبش را لمس کند.
وقتی از بُت سخن به میان می‌آید، بلافاصله ذهن ما به تمثال و یا شییء معطوف می‌شود که کسی آنرا ساخته و مقابل آن سجده می‌کند.
بُت در قلب و ذهن و باور انسانها جای دارد.
درکمال تأسف در فرهنگ و جامعه امروز بسیاری به این معضل گرفتارند. پیر و جوان، مرد و زن، بی سواد و تحصیلکرده هم ندارد. این باور بسیاری است که اشیاء و وسایلی مانند چشم نظر، نعل اسب، دانه های اسپند رنگی شده و یا وردها، کارهای نیک، صدقه دادن و حتی تکرار اسامی خدا و انبیاء، می توانند آنها را از اتفاقات ناگوار و خطر رهایی دهد.
هیچ کدام از این وسایل قادرنیستند از شما محافظت کنند.
شیطان توسط ابزارهای خود افکار و زندگی آنها را به اسارت در آورده و از خود مردم به ضد خودشان سوءاستفاده می کند.
فقط خدای محبت و قادرمطلق است که می‌تواند ما و هر کس را که بر او اعتماد و توکل کند، از هر خطر و بلاها برهاند.
ایمانداران باید بسیار هوشیار و مراقب باشند که مبادا در دام و دسیسه های او گرفتار شوند . چون ابلیس مانند شیری غُرّان در کمین است تا یکی از ما را ببلعد.

” لکن درخود فتوی موت داشتیم تا بر خود توکل نکنیم، بلکه بر خدا که مردگان را برمی خیزاند، که ما را از چنین موت رهانید و می رهاند و به او امیدواریم که بعداز این هم خواهد رهانید.” (دوم قرنتیان ۱: ۹ و ۱۰) ??⁉️

یادداشتی از خواهر گرامی مان ر.پ.