تفسیر مَتیو هِنری، مفسر سرشناس کتاب مقدس، دربارۀ پیشگویی سرنوشت ایلام

تفسیر مَتیو هِنری، مفسر سرشناس کتاب مقدس، دربارۀ پیشگویی سرنوشت ایلام

نویسنده: کشیش مهران پورپشنگ- ۲۱ اکتبر ۲۰۲۴ (۳۰ مهر ۱۴۰۳

مَتیو هِنری (۱۶۶۲-۱۷۱۴ میلادی) یکی از مفسران برجسته و مورد احترام در تاریخ مسیحیت است که تفسیرهای او بر پایۀ مطالعات عمیق و جامع از متون کتاب مقدس و زمینۀ تاریخی آن‌ها استوار است. بسیاری از آثار کلاسیک در حوزه‌های مختلف، از جمله آثار هِنری، هم چنان معتبر و مورد استفاده هستند، زیرا ارزش آن‌ها بر اساس محتوای غنی و استدلال‌های قوی آن‌ها سنجیده می‌شود. تفسیرهای متیو هنری با سایر تفسیرهای معتبر و منابع تاریخی همخوانی دارد و هماهنگی آن‌ها با شواهد تاریخی و دیدگاه‌های دیگر مفسران، نشان‌دهندۀ اعتبار تفسیرهای اوست.

بسیاری از مفسران و دانشمندان الاهیدانِ دیگر نیز دیدگاه‌های مشابهی با متیو هنری دارند، که این موضوع به تقویت اعتبار و پذیرش گستردۀ آثار او کمک کرده است. تفسیرهای او در طول قرن‌ها مورد مطالعه و استفاده قرار گرفته‌اند و تأثیر عمیقی بر درک و فهم کتاب مقدس داشته‌اند. از این رو، هر تفسیر باید بر اساس محتوای آن و استدلال‌های ارائه ‌شده ارزیابی شود، و آثار متیو هنری به دلیل دقّت، عمق و انسجامشان هم چنان از ارزش والایی برخوردارند.

یکی از موضوعاتی که او به آن پرداخته، پیشگویی‌های مربوط به سرنوشت عیلام در کتاب ارمیا است. تفسیر هنری بر این پیشگویی‌، نه تنها از نظر تاریخی قابل توجه است، بلکه از لحاظ دیدگاه روحانی و الاهیاتی نیز ارزشمند می‌باشد. او با بررسی دقیق متن و استفاده از دانش تاریخی، تلاش کرده است تا پیام‌های نهفته در این پیشگویی‌ها را روشن سازد و ارتباط آن‌ها را با نقشۀ نجات الهی نشان دهد. این مقاله به بررسی دیدگاه متیو هنری دربارۀ پیشگویی سرنوشت عیلام می‌پردازد و اهمیت آن را در درک عمیق‌تر کتاب مقدس برجسته می‌سازد.

پیشگویی ارمیا درباره سرنوشت ایلام

«من پادشاه و بزرگان عیلام را از بین خواهم برد و تخت سلطنت خود را در آن‌جا برقرار خواهم نمود. ولی در آینده، عیلام را دوباره کامیاب خواهم ساخت.» (ارمیا ۳۸:۴۹-۳۹)

«خداوند می‌گوید: من کرسی خود را در عیلام برپا خواهم نمود و پادشاه و سروران را از آن جا نابود خواهم ساخت. لیکن خداوند می‌گوید: در ایام آخر اسیران عیلام را باز خواهم آورد.» (ترجمه قدیم)

ایام آخر

قبل از بررسی آیه‌ها، ابتدا باید معنای “ایام آخر” در کتاب مقدس روشن شود:
در کتاب مقدس، اصطلاح “ایام آخر” بسته به زمینه، به معانی مختلفی اشاره دارد، گاهی به پایان تاریخ بشر و گاهی به دوره‌های مهم در برنامۀ نجات خداوند. در عهد عتیق، این اصطلاح معمولاً به آیندۀ قوم اسرائیل و رویدادهای مهم مانند پیشگویی یعقوب دربارۀ قبایل اسرائیل (پیدایش ۱:۴۹)، گسترش عبادت خداوند در میان همۀ ملل (اشعیا ۲:۲)، و بازگشت اسارت عیلام (ارمیا فصل ۳۹:۴۹) اشاره دارد.
در عهد جدید، “ایام آخر” به دوره‌ای می‌پردازد که با آمدن عیسای مسیح آغاز شده و شامل زمان حضور او، گسترش انجیل و رویدادهای آینده است، مانند نزول روح‌القدس در روز پنتیکاست (اعمال رسولان ۱۶:۲-۱۷)، سخن گفتن خدا از طریق پسرش (عبرانیان ۱:۱-۲)، ظهور مسیح برای نجات بشر (اول پطرس ۲۰:۱) و زمان‌های دشوار آینده (دوم تیموتائوس ۱:۳). بنابراین، “ایام آخر” در کتاب مقدس مفهومی چند جنبه دارد که به دوره‌های مهم در تاریخ نجات و رستگاری اشاره می‌کند.

تفسیر متیو هنری درباره آیه های ۳۸–۳۹

متیو هنری در تفسیر خود بر آیه های ۳۸–۳۹ چنین خاطرنشان کرد:

ارمیا پیشگویی کرد که عیلام به دلیل گناهانش دچار نابودی خواهد شد. اما این نابودی دائمی نخواهد بود. خدا وعده داد که “در روزهای آخر، اسیران عیلام را باز خواهم آورد.” این بدان معناست که پس از دوره‌ای از مجازات و تبعید، عیلامیان دوباره به سرزمین خود بازخواهند گشت.
متیو هنری اشاره می‌کند که بخشی از این وعده در زمان کوروش بزرگ، پادشاه پارس، محقق شد. وقتی کوروش بابل را فتح کرد و امپراتوری آن را به دست پارسیان سپرد، عیلامیان که در نقاط مختلف پراکنده شده بودند، توانستند به سرزمین خود بازگردند و دوباره در آن ساکن شوند. این بازگشت نشان‌دهندۀ رحمت خدا و تحقق بخشی از وعدۀ او بود.
با این توصیف، متیو هنری تأکید می‌کند که تحقق اصلی و کامل این وعده در عهد جدید و روز پنتیکاست رخ داد. در روز پنتیکاست، هنگامی که روح‌القدس بر رسولان نازل شد، مردمانی از ملیت‌ها و زبان‌های مختلف حضور داشتند. در اعمال رسولان ۹:۲ ذکر شده که عیلامیان نیز در میان آن‌ها بودند و “کارهای شگفت‌انگیز خدا را به زبان خود شنیدند.” این نشان می‌دهد که عیلامیان نه تنها به سرزمین خود بازگشتند، بلکه در نقشۀ نجات الهی و گسترش پیام انجیل نیز سهیم شدند.
متیوهنری با این تفسیر نشان می‌دهد که وعده‌های خدا فقط به بازسازی مادّی یک ملت محدود نمی‌شود، بلکه به نجات روحانی و مشارکت در پادشاهی خدا نیز اشاره دارد. حضور عیلامیان در روز پنتیکاست نمادی از گسترش نجات به تمام ملل و قوم‌هاست.
بنابراین، دیدگاه متیو هنری این است که پیشگویی ارمیا دربارۀ عیلام دو جنبه دارد: یکی تحقق تاریخی در زمان کوروش بزرگ و دیگری تحقق روحانی و کامل در دوران عهد جدید، که نشان‌دهندۀ رحمت خدا و دعوت او به تمام انسان‌ها برای مشارکت در نجات است.

نوشتۀ: کشیش مهران پورپشنگ- ۲۱ اکتبر ۲۰۲۴ (۳۰ مهر ۱۴۰۳)

مطابق قوانین بین‌المللی کپی رایت تمامی حقوق مربوط به مطالب و محتویات “دفاعیات مسیحی” محفوظ است. درج کامل مقالات “دفاعیات مسیحی” در سایر صفحات فیس بوک و وب‌ سایت‌ها، بدون ذکر منبع و نام نویسنده یا مترجم، اکیداً ممنوع و غیرقانونی است.