تعلیم کتاب مقدس: دل آدمی

دل آدمی

“دل خود را به حفظ تمام نگاه دار زیرا که مخرجهای حیات از آن است.” (امثال 4: 23)

تعریف:

امروزه مردم سر را با مغز موجود در آن به عنوان مرکز و هادی فعالیتهای انسان می شناسند. به هر حال کتاب مقدس قلب را به عنوان مرکز فعالیتهای انسان معرفی می کند که “مخرجهای حیات از آن است” (امثال 4: 23؛ لوقا 6: 45). دل در کتاب مقدس به عنوان مجموعه فکر، احساس و اراده انسان شناخته می شود (مرقس 7: 3-20).

1) دل انسان، مرکز فکر انسان است.

مردم در قلب خود مسائل را می شناسند (تثنیه 8: 5)، دعا می کنند (1سموئیل 1: 12-13)، فکر می کنند (مزمور 19: 4)، کلام خدا را در آن پنهان می سازند (مزمور 119: 11)، در دل خود مشورت می کنند (مزمور 140: 2)، کلمات را در دل خود نگاه می دارند (امثال 14: 21)، در دل خود اندیشه می کنند (مرقس 2: 8)، شک می کنند (مرقس 11: 23)، تعمق می کنند (لوقا 2: 19)، ایمان می آورند (رومیان 10: 9) و در دل خود سرود می خوانند (افسسیان 5: 19). تمام این اعمال قلب، فکر را نیز مشغول می سازد.

2) دل، مرکز احساسات است.

کتاب مقدس از دل شاد (خروج 4: 14)، دل با محبت (تثنیه 6: 5)، دل ترسو (یوشع 5: 1)، دل شجاع (مزمور 27: 14)، دل توبه کار (مزمور 51: 17)، دل کدر (امثال 12: 25)، دل خشمگین (امثال 19: 3)، دل افسرده (اشعیا 57: 15)، دل غمگین (ارمیا 4: 19؛ رومیان 9: 2)، دل مسرور (ارمیا 15: 16)، دل محزون (مراثی 2: 18)، دل متواضع (متی 11: 29)، دل سوخته یا هیجان زده (لوقا 24: 32)، دل مضطرب (یوحنا 14: 1) سخن می گوید. تمام این اعمال دل در وهله نخست خصوصیت احساسی دارند.

3) سرانجام اینکه دل، مرکز اراده انسان است.

در کلام خدا راجع به دلهای سختی می خوانیم که از فرامین خدا سرپیچی می کنند (خروج 4: 21)، به دلی که به سوی خدا مایل است (یوشع 24: 23)، دلی که قصد انجام کاری را دارد (2تواریخ 6: 7)، دلی که در جستجوی خداوند است (1تواریخ 22: 19)، دلی که تصمیم می گیرد (2تواریخ 6: 7)، دلی که انتظار دریافت چیزی را از خدا دارد (مزمور 21: 1-2)، دلی که به سوی خدا بر می گردد (مزمور 119: 36) و دلی که چیزی را می خواهد (رومیان 10: 1)، اشاره شده است. تمام این اعمال در اراده انسان انجام می شود.

طبیعت دلی که از خدا دور است:

وقتی که آدم و حوا از وسوسه مار پییروی کرده و از درخت معرفت نیک و بد خوردند، تصمیم ایشان شدیداً قلب انسان را تحت تاثیر خود قرار داد، یعنی دل او پر از شرارت شد. در حال حاضر نیز بر طبق شهادت ارمیا دل از همه چیز فریبنده تر و بسیار مریض است. کیست که بداند ؟ (ارمیا 17: 9). عیسی، تشخیص ارمیا را با این سخنان خود تایید فرمود که آنچه باعث ناپاکی انسان در حضور خدا می شود عدم اجرای قوانین تشریفاتی نیست بلکه در اثر تمایل وی برای پیروی و گوش دادن به شرارتهای قلبی خود از قبیل خیالات بد، زنا، فسق، قتل، دزدی، طمع، خیاثت، مکر، شهوت پرستی، چشم بد، کفر، غرور و جهالت (مرقس 7: 21-22) است. عیسی گناه قلبی انسان را جدی می دانست برای همین گناه خشم را ا قتل مساوی (متی 5: 21-22) و گناه شهوت را همانند زنا می داند (متی 5: 27-28؛ خروج 20: 14؛ متی 5: 28).

برای قبی که مطیع شرارت است خطر سختدلی، بسیار زیاد است. آنانی که دائماً نسبت به اطاعت از خدا نافرمان بوده و اشتیاق قلب شریر خود را به جای فرامین او دنبال می کنند سرانجام قلبشان سخت شده و تمامی حساسیت خود را نسبت به کلام و رضایت روح القدس از دست خواهند داد (خروج 7: 3؛ عبرانیان 3: 18). مثال بارز آن در کتاب مقدس قلب فرعون در زمان خروج قوم یهود است (خروج 7: 3، 13، 23-22؛ 8: 15، 32؛ 9: 12؛ 10: 1؛ 11: 10؛ 14: 17). پولس به صورت کلی همین عملکرد را در امپراطوری روم می دید (رومیان 1: 24، 26، 28) و پیش بینی کرد که در دوره ضد مسیح نیز اتفاق خواهد افتاد (2تسالونیکیان 2: 11-12). نویسنده عبرانیان در نامه خود بارها به ایماندران نسبت به خطر سختدلی هشدار داده است (عبرانیان 3: 8-12 به موضوع ارتداد شخصی، رجوع کنید، زیرا مراحل سخت شدن قلب را شرح داده است) هر شخصی که به سرپیچی خود از کلام خدا ادامه دهد. سرانجام دچار سختدلی خواهد گردید.

قلبی با تولد تازه:

پاسخ خدا به گناهکار بودن قلب انسان، تولد تازه آن است و شامل کسانی می گردد که از تمام گناهان خود توبه کرده به سوی خدا بازگشته و به عیسی به عنوان خداوند و نجات دهنده ایمان آورند.

1) تولد تازه یک موضوع قلبی است.

همه کسانی که از تمام گناهان قلبی خود توبه کرده و در قلب خود اعتراف می کنند که عیسی خداوند است (رومیان 10: 9) دوباره متولد شده و قلبی تازه از خدا خواهند یافت (مزمور 51: 10؛ حزقیال 11: 19).

2) خدا در قلوب تمام کسانی که از نظر روحانی متولد می شوند اشتیاقی نسبت به محبت و اطاعت خود ایجاد می کند (به موضوع تولد تازه رجوع کنید)

خدا بارها به قوم به خود لزوم چنین محبتی را که از دل نشات می گیرد، تاکید کرده است (تثنیه 4: 29؛ 6: 6). چنین محبت و وقفی نسبت به خدا، از اطاعت فرامین او تفکیک ناپذیر است (مزمور 119: 34، 69، 112)، عیسی چنین تعلیم داد که محبت خدا با تمامی دل و محبت همسایه، خلاصه تمامی شریعت است (متی 22: 37-40).

3) محبت قلبی لازمه اطاعت است.

اغلب قوم خدا سعی می کند که اطاعت از تشریفات مذهبی محض (مثل اعیاد، هدایا و قربانی ها) را جانشین محبت خالصانه قلبی کند (اشعیا 1: 10-17؛ عاموس 5: 21-26؛ میکاه 6: 6-8؛ تثنیه 10: 12). سرانجام اینکه مراسم دینی بدون داشتن اشتیاق درونی نسبت به اطاعت خدا ریاکاری است و شدیداً به وسیله خداوند ما محکوم شده است (متی 23: 13-28؛ لوقا 21: 1-4).

4) قلب ایماندارانی که تولد تازه یافته اند محل انجام اعمال روحانی بسیار دیگری است.

آنها با تمامی قلب خود خدا را می پرستند (مزمور 9: 1)، دلهای خود تفکر کرده (مزمور 19: 14)، با قلب خود برای خدا فریاد می زنند (مزور 84: 2)، خدا را با تمامی دل خود جستجو می کنند (مزور 119: 2، 10)، کلام خدا را در دل خود حفظ می کنند (مزور 119: 11؛ تثنیه 6: 6)، با تمام دل خود به خدا اعتماد دارند (امثال 3: 5)، محبت خدا در دلهای ایشان ریخته می شود (رومیان 5: 5) و در دل خود برای خدا سرود می خوانند (افسسیان 5: 19؛ کولسیان 3: 16).

برگرفته از کتاب دائرةالمعارف کتاب مقدس