تعلیم ده یک و هدایا از دیدگاه کتابمقدسی چیست؟

ده یک و هدایا از دیدگاه کتاب مقدس

– ده یک به چه معناست؟

یکی از جنجالی ترین مباحث در کلیساها موضوع ده یک است. و اگر ما این موضوع را به خوبی درک نکنیم، تفاسیر اشتباه خواهیم داشت و به آنها عمل می کنیم. در این درس می خواهیم به طور مفصل به این مبحث بپردازیم.

شاگردان مسیح دعوت شده اند تا با حمایت مالی خویش ( به صورت هدیه و ده یک ) مأموریت کلیسا را بر زمین تحقق بخشند و خود نیز از برکات خدا بهره مند شوند. این عمل در واقع اعتراف ایماندار به این واقعیت است که خدا صاحب همۀ آن چیزهایی است که او در اختیار دارد.

شاید مفهوم واژۀ ده یک برای بعضی روشن نیست. ده یک اصطلاحی است که اشاره به یک دهم درآمد هر مسیحی دارد که به کلیسا برای پیشبرد ملکوت خدا، اهداء می شود. به این معنا که من درآمد خود را به ده قسمت تقسیم می کنم و یک قسمت آن را به خدا و نُه قسمت آن را برای مصارف دیگر خود نگه می دارم.

– آیا من باید ده یک بدهم؟ دیدگاه کلام خدا چیست؟

دادن هدیه و ده یک برای کار خدا، از زمان ابراهیم که پدر ایمانداران نامیده شده، در کلام خدا مشاهده می شود. ابراهیم از تمامی اموال خود به ملکی صدق ده یک داد. و پس از آن شاهد یعقوب هستیم که به خدا ده یک اموال خود را اهداء نمود.

پیدایش باب 14 آیه 20:

«متبارک باد خدای متعال، که دشمنانت را به دستت تسلیم کرد. آنگاه ابراهیم از همه چیز به او ده یک داد.»

پیدایش باب 28 آیه 22:

«این سنگ که آن را همچون ستونی برپا داشتم خانه ی خدا خواهد بود و از هر چه به من بدهی، ده یک آن را به یقین به تو خواهم داد.»

ابراهیم و یعقوب در دورانی که هنوز شریعت اعطا نشده بود، از فرهنگ بین النهرینی حاکم بر آن زمان، دادن ده یک را آموخته بودند. دادن ده یک و هدایا در میان اقوام بت پرست آن زمان مرسوم بود و سال ها بعد وقتی قوم اسرائیل از اسارت مصر آزاد شدند، خدا قانون ده یک را به قوم اسرائیل امر فرمود.

نکته : اکثر افراد این گونه برداشت کرده اند که خدا فقط ده فرمان را به قوم اسرائیل داد اما از این  امر غافل هستند که او حدود 620 فرمان برای قوم اسرائیل تعیین کرده بود که یکی از این دستورات دادن ده یک بود.

لاویان باب 27 آیات 30 و 32:

«ده یک زمین، خواه از بذر زمین و خواه از میوه ی درخت، از آن خداوند است و برای خداوند، مقدس. تمامی ده یک رمه و گله، یعنی یک دهم هر چه از زیر عصای چوپان بگذرد، برای خداوند مقدس است.»

برخی چنین برداشتی دارند که البته ده یک در عهد عتیق وجود داشت و در شریعت موسی یکی از احکام بود، اما در عهد جدید تعلیم صریح و روشنی از عیسای مسیح یا رسولان در این باره وجود ندارد و به جز متی 23:23 که مسیح فریسیان را توبیخ می کند و می فرماید: «شما از نعناع و شوید و زیره ده یک می دهید، اما احکام مهم ترِ شریعت را که همانا عدالت و رحمت و امانت است، نادیده می گیرید. این ها را می بایست به جای می آوردید و آن ها را نیز فراموش نمی کردید.» اشاره ی خاصی به ده یک نشده است و چنین تفسیر می کنند که ما در دوران فیض به سر می بریم و خدا ما را از هر امر و نهی آزاد ساخت! آیا واقعاً ده یک مختص عهد عتیق است و در عهد جدید، دادن آن لزومی ندارد؟

باید به این موضوع اذعان داشت که مسلماً در عهدجدید این مسئله قوی تر و شدیدتر تأکید شده و در واقع همۀ اموال ما از آن خداست و او صاحب و مالک همه چیز ما است و نه فقط یک دهم درآمد ما. در دوران عهد جدید، ایماندار به مسیح، همه چیز خود را تقدیم خدا کرده است. عیسای خداوند بر صلیب ده درصد ما را نجات نداد، ده درصد ما را شفا نداد و ده درصد برکت نداد بلکه ما را به صورت کامل، نجات، شفا و برکت داده است. در کتاب مقدس ما صاحب اموال خود نیستیم بلکه این خداست که صاحب تام الاختیار می باشد و ما، ناظر بر آن ها هستیم. یکی از بارزترین نمونه های مالک و ناظر را می توان در متی باب 25 آیات 14 تا 30 پیدا کرد. در جایی که خدا صاحب است و به عنوان ناظران، اموالی را به ما بخشیده است و در پایان ناظران امین پاداش گرفته و ناظرانی که در امانت خیانت کرده اند، نه فقط پاداشی نمی گیرند بلکه مورد نکوهش قرار می گیرند.

کلیسای اولیه هیچ چیز را از آن خود نمی دانستند و همۀ اموال خود را با یکدیگر تقسیم می کردند ( اعمال رسولان باب 4 آیات 32 تا 37 ).

 یوآنا زوجۀ خوزا، ناظر هیرودیس و سوسن و بسیاری از زنان دیگر از اموال خود عیسی را خدمت می کردند (لوقا 3:8).

پولس رسول در خصوص هدیه دادن در دوم قرنتیان باب 9 آیات 6 و 7  این گونه می فرماید:

«هر که با بخیلی کارد، با بخیلی هم درو کند و هر که با برکت کارد، با برکت نیز درو کند. اما هر کس به طوری که در دل خود اراده نموده است بکند، نه به حزن و اضطرار، زیرا خدا بخشنده خوش را دوست می‌دارد.»

به عنوان یک مسیحیِ امین می بایست همۀ وجود خود را تقدیم خدا کنیم. ما با خدا در کار او همکاران هستیم و این افتخاری است که نصیب ما شده و این عمل به شکوه و عظمت نام خدا می انجامد. مطمئناً خدا هرگز به ما مقروض نخواهد ماند بلکه این ما هستیم که همیشه مدیون او هستیم و خواهیم بود. در واقع دادن ده یک، حداقل کاری است که می توانیم در ابراز محبتمان به خدا انجام دهیم. این یک شروع است. فراموش نکنیم که یک سوم تعالیم مسیح در بارۀامور مالی بود و این مسئله بیان کنندۀ شدت ضعف انسان ها در امور مالی است.

– ده یک و هدایا در عهد عتیق:

ابراهیم اولین شخصی است که در کتاب مقدس به او در بارۀ ده یک اشاره شده است. او پدر ایمانداران نامیده شده است. همچنین یعقوب نیز به ده یک در دعایش خطاب به خدا اشاره می کند. این مسئله نشان می دهد که ده یک امری جا افتاده در زمان ابراهیم و اسحاق و یعقوب بوده است. مسلماً یعقوب این امر را از پدر خویش اسحاق یاد گرفته بود. (پیدایش 14: 20، 28: 22) و فراموش نکنیم که این امر در زمان اعطای شریعت شروع نشد بلکه مدت زمان بسیار پیش از آن!

در شریعت موسی نیز تأکید زیاد بر ده یک و هدایا می شد. و بارها در کلام خدا اشاره شده که قوم خدا به اندازه ای هدایا برای رهبرانشان آوردند که رهبران آن ها مجبور شدند بگویند کافی است، زیرا بیش از حد نیاز آورده اید!!!

این هدایا می بایست از ته دل و با میل و رغبت و اختیار و آزادی کامل و با سرسپردگی و وقف به خدا تقدیم می شد (خروج 25: 2؛ اول تواریخ 29: 5 و 6 و 9 و 17 تأکید شود). (اول تواریخ 29: 1-19 قرائت شود) (دوم قرنتیان 9: 7)

در ملاکی باب 1: 6-14 و فصل سوم آن شاهد این هستیم که قوم خدا چگونه در دادن هدایا و ده یک هایشان قاصر آمده و آن را حقیر شمرده بودند و خدا آن ها را به شدت توبیخ می فرماید. پس این امر تا زمان ملاکی ادامه داشته است (توجه داشته باشید که ملاکی حدود400 سال پیش از میلاد مسیح می زیست و آخرین نبی عهد عتیق است.)

– ده یک و هدایا در عهد جدید:

چرا در عهد جدید به ده یک اشاره ای نشده است و دلایل عهدجدیدی برای ده یک و هدایا:

عیسی مسیح بارها افراد را به ترک مال و دادن هدایا و حتی ده یک نیز ترغیب و تشویق کرد (متی 23: 23).

نباید فراموش کرد که دادن ده یک در ایام عیسی مسیح امری عادی بود و مسیحیان اولیه از میان یهودیان بودند و مسلماً این امر به صورت عادی و با تأکید زیاد مسیح به دادن اموالمان برای کار خدا در عهد جدید ادامه داشت.

هیچ آیه در ردّ ده یک در عهد جدید وجود ندارد! بسیاری می گویند در عهد عتیق پیش از اعطای شریعت، ختنه نیز  امر شد، پس آیا ما نیز امروزه می بایست ختنه شویم!!!؟؟؟ باعث تعجب است که این را بعضی از اساتید کتاب مقدس سؤال می کنند و به این مسئله توجه ندارند که ختنه امری منتفی در عهدجدید است، اما ده یک، نه فقط در عهدجدید رد نشده بلکه همان گونه که در بالا اشاره کردیم عیسی مسیح حتی در یک مورد، آن را تصدیق نمود. در ضمن به این مسئله توجه داشته باشید که اکثر مسیحیان اولیه زمینه یهودی داشتند و مسئلۀ ده یک برای آن ها امری جاافتاده بود و نیازی به تأکید زیاد به این امر در عهدجدید دیده نشده.

– موانع یا سوء تفاهمات در مورد ده یک:

بعضی می پرسند: “آیا افرادی که ماهیانه درآمد اندکی دارند، آنها  نیز می بایست ده یک خود را بپردازند؟ آیا این امری ظالمانه نیست؟”

الف:اگر این مسئله به زور و اجبار انجام شود، کاملاً موافقم که ظالمانه است. اما فراموش نکنیم که چه در عهد عتیق و چه در عهد جدید پناهجویان و بیوه زنانی بوده اند که از همه چیز خود برای فدا کردن برای خدا، با عشق و علاقه و وقف و سرسپردگی، دریغ نکرده اند. به بیوه زن در ایام ایلیاء (اول پادشاهان 17: 8-13) و زمانِ مسیح(مرقس 12: 43) توجه داشته باشید که خدا از  فداکاری این بیوه زنان رضایت فراوان خود را ابراز کرد. و نیز فراموش نکنیم که قوم خدا در زمان نحمیا و دانیال و حزقیال و ارمیاء پناهجویانی بودند که وضعیتشان خیلی بدتر از زمان ما بود و با این حال برای خدا فداکاری های مالی بی نظیری کردند! (نحمیا 12: 44)

ب: تعلیمی دیگر با این  مضمون وجود دارد که: ده یکها و هدایا هیچ گاه به  صورت پول نبوده بلکه از گله یا محصولات زمین بوده است!!! نباید فراموش کرد که این به خاطر نوع معاملات آن زمان بوده است و در صورتی که آن معاملات را با امور تجاری امروزی مقایسه کنیم، در واقع، پول جای معاملات پایاپای را گرفته است و می بایست متن آیات کلام خدا را در بستر فرهنگی و اقتصادی و سیاسی و اجتماعی متناسب با زمان وقوع آن ها تفسیر کرد و حتی اگر امروزه در بعضی از نقاط جهان هنوز معاملات پایاپای صورت می پذیرد، مسلماً دادن ده یک ها و هدایا نیز می تواند از محصولات زمین و یا گله ها تقدیم شود!

ج: بعضی نیز برای گریز از مسئلۀ تقدیم ده یک، این موضوع را ابراز می دارند که تأئید مسیح از ده یک خطاب به فریسیان بود و نه مسیحیانی که تحت شریعت نیستند!!! در پاسخ به چنین اشخاصی باید بگوییم که: آیا این مسئله در بارۀ همۀ مسائلی که مسیح با فریسیان مطرح کرد نیز صدق می کند یا خیر؟ پس مسئلۀ ریاکاری فریسیان و یا دیگر  رفتارهای اشتباه آنان که مسیح به آنان هشدار می دهد، فقط مختص فریسیان بوده که در زیر شریعت بوده اند و به ما مربوط نمی شود!!!

د: با توجه به سوء استفاده هایی که دولت ها و رهبران مذهبی دنیا انجام داده اند این امری عادی است که نسبت به سوء استفاده های مالی سوء ظن داشته باشیم!!!

با در نظر گرفتن این مسائل، حائز اهمیت است که به این نکته توجه داشته باشیم که چنین اشخاصی حاضرند به سازمان ها و ارگان هایی که به هیچ وجه مسیحی نیستند و سوء استفاده های کلان تر از کلیساها کرده اند هدیه بدهند!!!

ه: سؤال دیگری مطرح است و آن این که: آیا اگر همسر ما با بخشیدن ده یک و یا هدیۀ ما مخالف است، باز هم می بایست این کار را انجام دهیم؟ اگر همسر شما ایماندار مسیحی نیست، می بایست با محبت و اطاعت شما از او، در مرحلۀ نخست باعث نجات او گردید و اگر شخصی مسیحی است و مخالف تقدیم هدیه و ده یک شماست، می بایست دعا کنید تا خدا این مسئله را برای او مکشوف سازد و او نیز با شما یکدل شده، با میل و رغبت مال خویش را  به عنوان پرستشی زیبا به خدا تقدیم نماید.

– هدف اهدای ده یک چیست؟

هدف و انگیزۀ اولیۀ تقدیم ده یک و هدایا نباید ثروتمند شدن یا برکت مالی باشد و با این انگیزه ده یک ها و هدایای خود را به خدا تقدیم نکنیم. اگرچه خدا وعده داده که او را در این امر امتحان کنیم اما سؤالی که ذهن بسیاری را مشغول می سازد، این است  که این ده یک ها صرف چه مسائلی می شود؟ در زیر به نمونه هایی از مصارف ده یک اشاره می کنیم:

الف) خوراک کافی در خانه باشد

مطابق کلام خدا ده یک می بایست برای تأمین هزینه های خادمین خدا صرف شود تا با خیالی آسوده کلیسای او را خدمت کنند:

اعداد باب 18آیه 21:

«اینک به لاویان، در عوض خدمتی که می کنند، یعنی خدمت خیمه ی ملاقات، تمامی ده یک اسرائیل را به میراث بخشیده ام.»

اول تیموتائوس باب 5 آیه 18:

«زیرا کتاب می گوید: «گاوی را که خرمن می کوبد، دهان مبند» و «کارگر مستحق دستمزد خویش است.»

اول قرنتیان ۹: ۱۱

«چون ما روحانی ها را برای شما کاشتیم، آیا امر بزرگی است که جسمانی های شما را درو کنیم؟»

در ضمن بخشی از این ده یک ها و هدایای کلیسا صرف هزینه های آب و برق و اجارۀ ساختمان های متعلق به کلیسا و خدمات بشارتی و کمک به نیازمندان و غیره می شود.

وقتی کلام خدا می فرماید: تا خوراک در خانهۀمن باشد، به راستی منظور خدا از خانه ی من کجاست؟ بله، جایی که در آن عضو هستیم و به آن تعلق خاطر داریم و ما را از هر لحاظ حمایت می کند و نیازهای ما را مرتفع می سازد و برای ما دعا می کنند و از نظر روحانی و احساسی و عملی در آنجا  تغذیه می شویم. و مطابق آیاتی که در فوق اشاره شد ده یک مقدسین بایستی  در رفع نیازهای متعدد کلیسای خدا صرف شود و این احتیاجات همان خوراکی است که کلام خدا  به آن اشاره دارد:

ملاکی باب 3 آیه 10:

«پس حال، همه ی ده یک ها را به انبارها بیاورید تا در خانه ی من خوراک باشد. و خداوند لشکرها می گوید: مرا بدین سان بیازمایید که آیا روزنه های آسمان را برایتان نخواهم گشود و  چنان برکتی بر شما نخواهم ریخت که دیگر هیچ نیازی باقی نماند!»

ب) ده یک و هدایا بخشی از پرستش ما است

پرستش یعنی حمد و ستایش خدا را گفتن و شرایط و حالت درونی ما در قبال محبت و رحمتهای او را ابراز می دارد. پرستش یعنی با شکرگزاری به حضور خدا آمدن. وقتی هدایا و ده یک های خود را به خدا تقدیم می کنیم، نشان می دهیم که اسیر اموال خود نیستیم و با دادن هدایا و ده یک های خود حاضریم در ملکوت خدا سرمایه گذاری کنیم و هیچ سرمایه گذاری حکیمانه تر از  سرمایه گذاری در ملکوت خدا نیست. «هر جا گنج توست، دل تو هم آنجاست.» ( متی 21:6)

ج) ده یک نوعی شهادت است

دادن ده یک به این گواهی می دهد که من در هر شرایطی به خدای خود وفادار هستم و در زندگی ام بدون هر گونه توجه به وضعیت مالی ام، خدا  در اولین اولویت من قرار دارد.

مرقس باب 12 آیات 41 تا 44:

” عیسی در برابر صندوق بیت المال معبد به تماشای مردمی نشسته بود که پول در صندوق می انداختند. بسیاری از ثروتمندان مبالغ هنگفت می دادند. سپس بیوه زنی فقیر آمد و دو قران در صندوق انداخت. آنگاه عیسی شاگردان خود را فرا خواند و به ایشان فرمود: «آمین، به شما می گویم، این بیوه زن فقیر بیش از همه ی آن ها که در صندوق پول انداختند، هدیه داده است.»

دارایی ما، نوعی وسیله است و نه هدف زندگی. پول نوکر خوب و ارباب بدی است.

د) ده یک و هدایا برکت خدا را در زندگی ما جاری می سازد

تقدیم هدایا و ده یک ها انصافاً نیاز به فداکاری و پرداخت بها دارد و وقتی علی رغم داشتن وضعیت بد مالی به خدا اعتماد می کنیم، خدا وعدۀ برکت را نیز به ما می دهد:

 ملاکی باب 3 آیه 10:

«پس حال، همه ی ده یک ها را به انبارها بیاورید تا در خانه ی من خوراک باشد. و خداوند لشکرها می گوید: مرا بدین سان بیازمایید که آیا روزنه های آسمان را برایتان نخواهم گشود و  چنان برکتی بر شما نخواهم ریخت که دیگر هیچ نیازی باقی نماند!»

امثال باب 3 آیات 9 و 10:

«خداوند را با دارایی خود حرمت دار و با نوبرهای همه ی محصول خویش؛ آنگاه انبارهایت به وفور نعمت پر خواهد شد و چرخشتهایت از شراب تازه لبریز خواهد گشت.»

این آیات به ما گوشزد می کنند که اگر با مال خود در کار خدا شریک شویم و بهایی را بپردازیم؛ خدا نیز وعدۀ جبران آن را با برکاتش می دهد و روزنه های آسمان را برای ما باز می کند و انبارهای ما از وفور نعمت پر می شوند. این ثمرۀ اعتماد ما به خداست.

توجه : فداکاری و سخاوت ما برای خدا، بیانگر وسعت شناخت ما از اوست.

اگر خدا را در مال خود دخیل کنیم، او نیز با رغبت ما را با فراوانی خود پاداش خواهد داد. اگر فقر و کمبود وجود دارد، خدا با وفور نعمت آن را به برکت و شفا و احیاء و ثروت مبدل می سازد. در واقع این عمل، نوعی شریک شدن با خدایی است که طلا و نقره از آن اوست و شراکتی حکیمانه و خداپسندانه است.

ه) ده یک ها و هدایا در مسیر فرایند شباهت ما به مسیح قرار دارد

بزرگ ترین هدف خدا پس از نجات و رهایی ما رشد ما به سوی شباهت به مسیح است.

رومیان باب 8 آیه 29:

«زیرا آنان را که از پیش شناخت، ایشان را همچنین از پیش معین فرمود تا به شکل پسرش درآیند، تا او فرزند ارشد از برادران بسیار باشد.»

مسیح در دوران زندگی خود بر روی زمین شخصی بسیار سخاوتمند و بخشنده بود. از همان ابتدای خدمت او، معجزه تورهای ماهیگیری پر از ماهی  را در قایق های شاگردانش نظاره گر هستیم. تمام اشتیاق و لذت مسیح در این بود که  لوقا باب 4 آیات 18 و 19 را جامۀ عمل بپوشاند یعنی نابینایان را شفا بخشد، اسیران را آزاد کند و ستمدیدگان را رهایی بخشد. ما نیز به نوبۀ خود خوانده شده ایم که مانند مسیح سخاوت به خرج دهیم و بخشندۀ خوبی باشیم. حتی مسیح برای پرداخت مالیات خود و پطرس پیش قدم شد و از آن کوتاهی نکرد ( متی باب 17 آیات 24 تا 27 ).

سخاوت مسیح به حدّی بود که با برکت دادن پنج نان و دو ماهی، پنج هزار نفر به جز زنان و کودکان را سیر نمود ( متی باب 14 آیات 13 تا 21 ).

پس اگر از ما دعوت شده است تا به پری قامت مسیح برسیم و به شباهت او در بیاییم، یکی از اجزاء این شباهت، در سخاوت و بخشندگی ما خلاصه می شود. اگر آماده باشیم تا با اهدای مال و منال خود بها بپردازیم، آن گاه به شباهت استاد خود در آمده ایم. فداکاری و ایثار و از خود گذشتگی یکی از خصوصیات بارز اخلاقی مسیح بود. از شما دعوت می کنیم که بیایید و در این امر از مسیح با هم  نمونه بگیریم.

و) با این کار به خدا اعلام می کنیم که مال من از آن توست و آنچه دارم به تو تعلق دارد. (اول تواریخ 29: 14)

ز) با اهدای ده یک هایمان به خدا اعلام می کنیم که تو مهم ترین و اولین اولویت رندگی من هستی.

با دادن ده یک ها و هدایایمان در ایمان خود به مسیح رشد می کنیم و تبدیل به همکاران خدا می شویم.

دادن ده یک و هدایا کاشتن بذری است که ثمرات عالی به بار می آورد (دوم قرنتیان 9: 6-10)

– به چه کسی یا جایی باید ده یک خود را تقدیم کنم؟

کلام خدا به ما می آموزد که ده یک خود را باید به جایی که عضو آن هستیم، به آن تعلق داریم، از آنجا تغذیه ی روحانی می شویم، در آنجا رشد می کنیم و آنجا برای ما مثل خانه و خانواده است، اهدا کنیم. گاهاً دیده می شود که افراد عضو کلیسایی هستند اما ده یک خود را به یک سازمان مسیحی و یا یک تلویزیون مسیحی می دهند. این بر خلاف کلام خداست. ده یک را به خانه بدهیم و سازمان ها و تلویزیون های مسیحی را با دادن هدیه هایمان حمایت کنیم. خیلی از افرادی که در اروپا و یا خارج از ایران زندگی می کنند، به دو کلیسا تعلق دارند. یک کلیسایی که مربوط به آن کشور است و کلیسای فارسی زبان. و سؤال این است که من با ده یک خود چه کنم؟ یا باید ده یک خود را به دو قسمت تقسیم کرد و به طور مساوی به دو کلیسا ده یک داد و یا با شبانان و رهبران دو کلیسا جلسه ای ترتیب داد و پس از مشورت با آنان، تصمیم گرفت که ده یک را به کدام کلیسا اهدا کنیم.

بنابرین چنین نتیجه می گیریم  که ه یک خود را به جایی می دهیم که ما را پشتیبانی، حمایت و تغذیه می کند و مانند مادری دائماً از ما حمایت می کند و ما را تقویت می کند.

– مقدار مشخص ده یک چقدر است؟

طبق کلام خدا یک قسمت از ده قسمت درآمد خود را به خدا تقدیم می کنیم. عهد عتیق به ما می آموزد که ده یک محصول یا گله ی خود را به خدا بدهیم ( لاویان باب 27 آیات 30 و 32 ). به کلامی دیگر محصولات ما امروزه کل درآمد ما است. یعنی وقتی حقوق خود را دریافت می کنیم، نوبر آن را یعنی یک دهم درآمدمان را به خدا تقدیم می کنیم.

تنها جایی که خدا در کلام خود، قومش را به چالش می کشد و از آن ها دعوت می کند که او را امتحان کنند، در تقدیم ده یک و هدایاست. پرداخت ده یک در عهد عتیق به عنوان یک الزام و در چهارچوب شریعت انجام می شد. اما در عهد جدید یا دوران فیض، الزام شریعت گونه مطرح نیست. بلکه اهدای ده یک ها و هدایایمان ابراز عشق و محبتی بی حد است که نسبت به خالقمان در دل داریم. ایماندار مسیحی در عهد جدید بر مبنای عشق و محبتش برای کار خدا نه فقط حاضر به تقدیم مال خود بلکه وقت و استعداد و نیرو و منابع دیگر خود نیز می باشد و همواره تجربه می کند که خدا هرگز به کسی بدهکار نمانده و نخواهد ماند و برکات خود را بر ما سرازیر می سازد.

– چگونه ده یک خود را بپردازیم؟

ده یک را می توان از طریق حساب بانکی و یا قرار دادن آن در یک پاکت و عنوان کردن اسم ماه و سال و نوشتن اسم و فامیل خود و مقدار مبلغ اهدایی، به کلیسای خداوند تقدیم نمود.

نکته : کلام خدا ندادن ده یک را دزدی از خدا می شمارد و دادن هدایا و ده یک هایمان را نوعی برکت می داند.

– فرق ده یک با هدایا:

بعضی این تصور اشتباه را در ذهن خود دارند که با اهدای ده یک خود به خانوادۀ نیازمندشان یا هر شخص محتاج دیگر، می توانند حکم خدا را اجرا کنند. کمک به محتاجان خدمتی بی نظیر است و این کار در واقع از طریق تقدیم هدایایمان صورت می پذیرد و نه ده یک. در کلام خدا به وضوح توصیه شده که ده یک ها می بایست به خانۀ خدا یعنی به منظور تأمین هزنیه های خدمات کلیسایی و حمایت از یتیمان و بیوه زنان کلیسا در مرحلۀ اول و در مرحله دوم محیط اطراف، استفاده شود. پس ده یک به خانۀ خدا تقدیم می شود (نحمیا 10: 38، ملاکی 3: 10، اعداد 18: 21).

هر شخص می تواند در صورت تمایل به علاوۀ ده یک خود، هر مقدار هدیه ای که خدا در دلش می گذارد خدمت بسیار مقدس کمک به نیازمندان را انجام دهد و هیچ کس نبایست مانع چنین امری شود.

در ضمن این نکته نیز حائز اهمیت بسیاری است که برای تقدیم ده یک و هدایای خود به  کلیسا قبلاً دعا کنید و فکر کنید و با آمادگی قبلی آن ها را به خدا تقدیم کنید و مبلغ هدیه ای که به علاوۀ ده یک خود مایل به اهدا هستید پس از مشورت با خدا تقدیم کنید (2 قرنتیان 9: 6و7).

ملاکی باب 3 آیات 8 تا 10

«آیا انسان از خدا می دزدد؟ اما شما از من می دزدید! می گویید، “در چه چیز از تو دزدیده ایم؟” در ده یک ها و هدایا. شما سخت زیر لعنت هستید، زیرا که شما، یعنی تمامی این قوم، از من می دزدید. پس حال، همه ی ده یک ها را به انبارها بیاورید تا در خانه ی من خوراک باشد. و خداوند لشکرها می گوید: مرا بدین سان بیازمایید که آیا روزنه های آسمان را برایتان نخواهم گشود و چنان برکتی بر شما نخواهم ریخت که دیگر هیچ نیازی باقی نماند!»

نوشتۀ کشیش ورژ باباخانیان