تعالیم کتاب مقدس: رابطه مسیحیان با دنیا

تعالیم کتاب مقدس: رابطه مسیحیان با دنیا

“دنیا را و آنچه در دنیاست دوست مدارید زیرا اگر کسی دنیا را دوست دارد محبت پدر در وی نیست. زیرا آنچه در دنیاست از شهوت جسم و خواهش چشم و غرور زندگانی از پدر نیست بلکه از جهان است.” (1یوحنا 2: 15-16)

واژه “دنیا” (یونانی Kosmos) اغلب به کل سیستم این دوران اطلاق می گردد که شیطان مستقل از خدا آن را اداره و به پیش می برد. این نه تنها آشکارا شامل لذتهای شریرانه، غیر اخلاقی و گناه آلود دنیا می شود بلکه به روح سرکشی و مخالفت با خدا و مکاشفه که سعی می کند همه مردم را از زیر حیطه خداوندی مسیح خارج سازد، دلالت دارد. در این دوران شیطان افکار، اصول اخلاق، فلسفه، روانشناسی، تمایلات، حکومتها، فرهنگ، آموزش، علم، هنر، طب، موسیقی، سیستم اقتصادی، تفریحات، وسایل ارتباط جمعی، مذاهب، ورزش، کشاورزی این دنیا و سایر عوامل به کار می گیرد تا با خدا، قوم او، کلام و معیارهای عادلانه او مقابله کند (متی 16: 26؛ 1قرنتیان 2: 13؛ 3: 19؛ تیطس 2: 12, 1یوحنا 2: 15-16).

برای مثال شیطان از حرفه پزشکی برای سقط جنین، از کشاورزی برای تهیه مواد دارویی تخریب کننده مثل الکل و مخدرها، از سیستم آموزشی به منظور پیش برد فلسفه های انسانی که وجود خدا را رد می کنند و از تفریحات برای از بین بردن معیارهای الهی استفاده می کند. ایماندران باید هوشیار باشند که در ورای تمامی کارهای انسانی روح یا قدرتی در کار است که بر ضد خدا و کلام او حرکت می کند. البته بعضی با شدت کمتر و بعضی دیگر با شدت بیشتر. سرانجام، دنیا شامل تمام سیستم های مذهبی است که به دست انسان ساخته شده و همچنین شامل سازماندهی های مسیحی و کلیساهایی است که بر خلاف کلام خدا و کتاب مقدس بوده و یا فاتر هستند.

1) شیطان (متی 4: 10)، خدای سیستم فعلی دنیاست (یوحنا 12: 31؛ 14: 30؛ 16: 11؛ 2قرنتیان 4: 4؛ 1یوحنا 5: 19).

همراه با لشکری از روحهای شریر اوکنترل دنیا را به عهده دارد (دانیال 10: 13؛ لوقا 4: 5-7؛ افسسیان 6: 13-12 و همچنین به موضوع قدرت بر شیطان و دیوها، رجوع کنید).

2) شیطان نظام سیاسی، فرهنگی، اقتصادی و مذهبی جهان را به گونه ای سازماندهی کرده است که ذاتاً دشمنان خدا و قوم او هستند (یوحنا 7: 7؛ 15: 18؛ یعقوب 4: 4؛ 1یوحنا 2: 16، 18).

او اطاعت از راستی را آشکار کننده شرارت اوست رد می نماید (یوحنا 7: 7).

3) دنیا و کلیسای راستین دو گروه متفاوت از انسانها هستند.

دنیا تحت تسلط شیطان (یوحنا 12: 31) وکلیسا منحصراً متعلق به خداست (افسسیان 5: 23-24؛ مکاشفه 21: 2 و به موضوع سه نوع انسان رجوع کنید) بنابراین ایمانداران می باید خود را از دنیا جدا سازند (به جدایی روحانی ایمانداران، رجوع کنید).

4) در این دنیا ایماندران، غریب و بیگانه هستند (عبرانیان 11: 13؛ 1پطرس 2: 11).

الف) آنها بایستی از دنیا جدا شوند (یوحنا 15: 19)، همشکل دنیا نگردند (رومیان 12: 2)، دنیا را دوست نداشته باشند (1یوحنا 2: 15)، بر دنیا غلبه یابند (1یوحنا 5: 4)، از دنیای شریر متنفر باشند (عبرانیان 9) نسبت به دنیا مرده باشند (غلاطیان 6: 14) و از دنیا آزاد شده  باشند (کولسیان 1: 13-14).

ب) دوست داشتن دنیا (یوحنا 2: 15)، پیروی ما را از خدا خدشه دار ساخته و وضعیت روحانی ما را تخریب می سازد. غیر ممکن است که دنیا و خدا را همزمان دوست داشت (متی 6: 26؛ لوقا 16: 13؛ یعقوب 4: 4). دوست داشتن دنیا به معنی وقف کردن خود به ارزشها، علایق، راهها و لذتهای دنیا و لذت بردن از آنچه فاسد و مخالف با خدا است، می باشد (لوقا 23: 35). توجه کنید که البته واژه “دنیا” و “زمین” مترادف نمی باشند. خدا عشق به زمین و مخلوقات (مثل طبیعت، کوهها و جنگل و غیره) را ممنوع نمی کند.

5) بر طبق 1یوحنا 2: 16 سه جنبه از دنیای گناه آلود دشمنی با خدا را تولید می کند:

الف) “اشتیاق انسان گناهکار” : که شامل اشتیاق شدید و دنباله روی از لذتهای گناه آلود و شهوانی است (1قرنتیان 6: 8؛ فیلیپیان 3: 19؛ یعقوب 1: 4).

ب) “خواهش چشم” : مربوط به طمع یا تمایل نسبت به چیزهایی است که به نظر چشم جذاب و جالب است ولی خدا آنها را منع کرده است و شامل تمایل برای دیدن لذتهای گناه آلود است (خروج 20: 17؛ رومیان 7: 7). در عصر حاضر شامل اشتیاق برای سرگرم کردن خود با دیدن عکس های قبیح، تجاوز، اعمال غیر اخلاقی و گناه آلود بر روی صحنه سینما یا تلویزیون یا فیلم و مجله (پیدایش 3: 6؛ یوشع 7: 21؛ 2سموئیل 11: 2؛ متی 5: 28) می گردد.

پ) “غرور زندگانی” : به معنی روح تکبر، غرور و استقلالی است که خدا را به عنوان خداوند و یا کلام او را به عنوان “اقتدار نهایی” نپذیرد. این روح، روحی است که خود را بلند کرده، جلال می دهد و به عنوان مرکز زندگی مطرح می سازد (یعقوب 4: 16)

6) ایماندارن نباید با آنانی که در نظام دنیای شریر شراکت دارند دوستی نزدیک برقرار سازند (متی 9: 11؛ 2قرنتیان 6: 14).

می باید گناهان آنها را محکوم کرده (یوحنا 7: 7؛ افسسیان 5: 11)، برای آنان نور نمک باشند (متی 5: 14-13)، باید آنها را دوست داشته (یوحنا 3: 16) و تلاش کنند تا آنان ایمان آورند (مرقس 16: 15؛ یهودا 22-23).

7) مسیحیان واقعی در این دنیا در زحمت خواهند بود (یوحنا 16: 32).

دنیا از آنها تنفر خواهد داشت (یوحنا 15: 19) و در جفا خواهند بود (رومیان 8: 22-23؛ 1پطرس 2: 21-19). با استفاده از روشها و شهودات دنیا، شیطان تلاش خود را در جهت تخریب زندگی روحانی مسیحیان متوقف نخواهد ساخت.

8) نظام دنیا موقتی است و توسط خدا نابود خواهد شد (دانیال 3: 34-35 و 44؛ 1قرنتیان 7: 31؛ 2تسالونیکیان 1: 7-10؛ 2پطرس 3: 10؛ مکاشفه 18: 2).

حتی در حال حاضر نیز در گذر است (1یوحنا 2: 17).