تعالیم کتاب مقدس: جدایی روحانی ایمانداران

تعالیم کتاب مقدس: جدایی روحانی ایمانداران

“پس خداوند می گوید از میان ایشان بیرون آیید و جدا شوید و چیز ناپاک را لمس مکنید تا من شما را مقبول دارم و شما را پدر خواهم بود و شما مرا پسران و دختران خواهید بود. خداوند قادر مطلق می گوید.” (۲قرنتیان ۶: ۱۷-۱۸)

مفهوم جدایی از شریر در ارتباط مسیحیان با خدا، از اصول اساسی است. بر طبق کتاب مقدس جدایی دارای دو بعد است یک بعد منفی و یک بعد مثبت: الف) جدا شدن از نظر اخلاقی و روحانی از گناه و هر چه که مخالف عیسی مسیح، عدالت و کلام خداست.

(ب) داشتن یک شراکت نزدیک و صمیمانه، با خدا از طریق تقدس، پرستش و خدمت او. نتیجه جدایی با این مفهوم دوگانه ارتباط با خدایی است که در مقام پدر آسمانی در ما زندگی کرده و خدای ماست و در مقابل آن نیز ما پسران و دختران او هستیم (۲قرنتیان ۶: ۱۶-۱۸). یکی از دلایل مهمی که موجب گردید خدا قوم خود را تنبیه کرده و باعث تبعید آنها به آشور و بابل گردد، تمایل آنان در انطباق خودشان با بت پرستی و شیوه های شریرانه قومهای مجاور آنها بود (۲پادشاهان ۱۷: ۷-۸؛ ۲۴: ۳؛ ۲تواریخ ۳۶: ۱۴؛ ارمیا ۲: ۵ و ۱۳؛ عزرا ۲۳: ۲؛ هوشع ۷: ۸)

۱) در عهد عتیق نیز جدایی اصلی همیشگی برای قوم خدا بود (خروج ۲۳: ۲۴؛ لاویان ۲۰: ۲۲-۲۶؛ اشعیا ۵۲: ۱۱؛ ارمیا ۵۱: ۴۵).

از آنان انتظار می رفت که مقدس، متفاوت و جدا از دیگر مردم بوده و فقط متعلق به خدا باشند.

2) در عهد جدید به ایمانداران دستور داده شده است که از موارد زیر خود را جدا سازند:

الف) از نظام فاسد جهان و سازش با هر چیز غیر مقدس (یوحنا ۱۷: ۱۵-۱۶؛ ۲تیموتائوس ۳: ۱-۵؛ ۴: ۴ و به موضوع رابطه مسیحیان با دنیا، رجوع کنید).

ب) از آنانی که در کلیسا گناه می کنند و نمی خواهند توبه کنند (متی ۱۸: ۱۵-۱۷؛ ۱قرنتیان ۵؛ ۹-۱۱؛ ۲تیموتائوس ۳: ۶-۱۵).

ج) از معلمین کاذب کلیسا یا کشیشانی که تعالیم غلط را تعلیم داده و حقایق کتاب مقدس را انکار می کنند (متی ۸: ۱۵؛ رومیان ۱۶: ۱۷؛ غلاطیان ۱؛ ۹؛ تیطس ۳: ۹-۱۱؛ ۲پطرس ۲: ۱۷-۲۲؛ ۱یوحنا ۴: ۱؛ ۲یوحنا ۱-۱۱؛ یهودا ۱۲-۱۳).

۳) نگرش ما در جدایی می باید یکی از موارد زیر باشد:

الف) تنفر از گناه، بی عدالتی و نظام دنیای فاسد (رومیان ۱۲: ۹؛ عبرانیان ۱:۹؛ ۱یوحنا ۲: ۱۵).

ب) مخالفت با تعالیم کاذب (غلاطیان ۱: ۹).

پ) محبت خالص نسبت به اشخاصی که می باید از آنان جدا بود (یوحنا ۳: ۱۶؛ ۱قرنتیان ۵: ۵؛ غلاطیان ۶: ۱ را مقایسه کنید با رومیان ۹: ۱-۳؛ ۲قرنتیان ۲:۱-۸؛ ۱۱: ۲۸-۲۹؛ یهودا ۲۲).

ت) ترس از خدا تا قدوسیت را به کمال رسانیم (۲قرنتیان ۷: ۱).

۴) هدف از جدایی ما به عنوان قوم خدا موارد ذیل می باشد:

الف) استقامت در نجات (۱تیموتائوس ۴:۱۶؛ مکاشفه ۲: ۱۴-۱۷)، ایمان (۱تیموتائوس ۱: ۱۹؛ ۶: ۱۰؛ ۲۰-۲۱) و تقدس (یوحنا ۱۷: ۱۴-۲۱؛ ۲قرنتیان ۷: ۱).

ب) وقف زندگی به خدا به عنوان خداوند و پدر ما (متی ۲۲: ۳۷؛ ۲قرنتیان ۶: ۱۶-۱۸).

پ) متقاعد کردن دنیای بی ایمان به حقیقت و برکت انجیل (یوحنا ۱۷: ۲۱ و فیلیپیان ۲: ۱۵).

۵) در صورتی که کاملاً جدایی خود را حفظ کنیم خدا نیز ما را با حفاظت، برکت و مراقبت پدرانه خود، پاداش می دهد.

او وعده داده که پدر نیکوی ما باشد. او مشاوره و هادی ما بوده، ما را دوست داشته و به عنوان فرزندان خود محبت و نوازش می کند (۲قرنتیان ۶: ۱۶-۱۸).

۶) کوتاهی و خودداری ایمانداران از جدایی خود از شریر منجر به از دست رفتن شراکت آنان با خدا (۲قرنتیان ۶: ۱۶)، مردود گردیدن به وسیله پدر (۲قرنتیان ۶: ۱۷) و از دست دادن امتیازات فرزند خواندگی خواهد شد (۲قرنتیان ۶: ۱۸ مقایسه شود با رومیان ۸: ۱۵-۱۶).

برگرفته از کتاب دائرةالمعارف کتاب مقدس