تعالیم کتاب مقدس: ایمان و فیض

تعالیم کتاب مقدس: ایمان و فیض

“تا آنکه چنانکه گناه در موت سلطنت کرد همچنین فیض نیز سلطنت نماید به عدالت برای حیات جاودانی به وساطت خداوند ما عیسی مسیح.” (رومیان 5: 21)

نجات ما عطا و فیضی از جانب خداست اما فقط در صورت پاسخ انسان به صورت ایمان بدست می آید. برای درک فرآیند نجات بایستی این دو کلمه را فهمید:

ایمان نجات بخش:

ایمان به عیسی مسیح تنها شرطی است که خدا برای نجات ما قرار داده است. ایمان تنها یک اعتراف در مورد مسیح نیست بلکه عملکردی است که از قلب ایماندار بر می آید و طالب پیروی مسیح به عنوان خداوند و نجات دهنده است (متی 4: 19؛ 16: 24؛ لوقا 9: 23-25؛ یوحنا 10: 4، 27؛ 12: 26؛ مکاشفه 14: 4).

1) مفهوم عهد جدیدیِ ایمان، دارای چهار جزء می باشد.

الف) ایمان به معنی اعتقاد راسخ و اعتماد به مسیح مصلوب و قیام کرده به عنوان خداوند شخصی و نجات دهنده است (رومیان 1: 17). این شامل اعتقادی از صمیم قلب (رومیان 6: 17؛ افسسیان 6: 6؛ عبرانیان 10: 22)، سپردن تمام خواسته ها و تسلیم کردن کامل خود به عیسای مسیحی که در عهد جدید آشکار شده است، می باشد.

ب) ایمان شامل توبه است. یعنی بازگشت از گناه با غم واقعی (اعمال 17: 30؛ 2قرنتیان 7: 10) و بازگشت به سوی خدا از طریق مسیح، ایمان نجات بخش معمولاً ایمانی توبه کار است (اعمال 2: 37-38؛ متی 3: 2).

پ) ایمان شامل اطاعت از عیسی مسیح و کلام او به عنوان طریق زندگی است که نتیجه ایمان و روحیه شکرگزار ما و عملکرد روح القدس در تولد تازه می باشد. (یوحنا 3: 3-6؛ 14: 15، 21-24؛ عبرانیان 5: 8-9). این اطاعتی است که نتیجه ایمان است (رومیان 1: 5). بنابراین ایمان و اطاعت از یکدیگر جداناپذیر هستند (رومیان 16: 26). ایمان نجات بخش بدون تعهد و تلاش برای تقدس ناقص و غیر ممکن است.

ت) ایمان شامل یک وقف قلبی و شخصی و پیوند به عیسی مسیح است که خود را به صورت اعتماد، محبت، سپاسگزاری و وفاداری نشان می دهد. ایمان یک حقیقت غائی است که نمی توان آن را کاملاً از محبت تفکیک کرد. ایمان عملکرد شخصی فردی است که حاضر است از جانش بگذرد و زندگیش تحت هدایت مسیح قرار دارد (متی 22: 37؛ یوحنا 21: 15-17؛ اعمال 8: 37, رومیان 6: 17؛ غلاطیان 2: 20؛ افسسیان 6: 2؛ 1پطرس 1: 8).

2) ایمان به عیسی به عنوان خداوند و نجات دهنده نه تنها یک عملکرد و تصمیم فردی و لحظه ای است بلکه یک نگرش دائمی است که بایستی رشد یافته و قوت یابد (یوحنا 1: 12).

از آنجا که ایمان ما بر یک شخصیت واقعی استوار است که به دلیل گناهان ما جانش را فدا کرد (رومیان 4: 25؛ 8: 32؛ 1تسالونیکیان 5: 9-10)، بنابراین می باشد ایمان ما رشد کند (رومیان 4: 20؛ 2تسالونیکیان 1: 3؛ 1پطرس 1: 3-9)، اعتماد و اطاعت به وفاداری و تخصیص (رومیان 14: 8؛ 2قرنتیان 5: 15)؛ وفاداری و تخصیص به احساس وابستگی شخصی و محبت شدید به خداوند ما عیسی مسیح مبدل می گردد (فیلیپیان 1: 21؛ 3: 8-10؛ یوحنا 15: 4؛ غلاطیان 2: 20). این ایمان به مسیح ما را به ارتباط جدیدی با خدا وارد ساخته و ما را از خشم و غضب او رهایی می بخشد (رومیان 1: 18؛ 8: 1). با چنین ارتباط جدیدی نسبت به گناه مرده (رومیان 6: 1-18) و روح القدس در ما سکونت می یابد (غلاطیان 3: 5؛ 4: 6).

فیض:

در عهد عتیق خدا خود را به صورت خدای فیض و رحمت آشکار می ساخت. او قوم خود را نه به دلیل لیاقت و شایستگی آنها، بلکه بخاطر وفاداریش به وعده هایی که به ابراهیم، اسحاق و یعقوب داده بود، محبت می کرد (خروج 6: 9؛ به موضوع فصح و روز کفاره رجوع کنید). نویسندگان عهد جدید نیز به بیان این حقیقت پرداختند که:

فیض، حضور خدا و محبت عیسی مسیح است که به وسیله روح القدس به ایماندارن داده می شود تا در بخشش و رحمت شریک شده و تمایل و قدرت برای انجام اراده خدا داشته باشند (یوحنا 3: 16؛ 1قرنتیان 15: 10؛ فیلیپیان 2: 13؛ 1تیموتائوس 1: 15-16). کل جریان یک زندگی مسیحی از آغاز تا پایان بستگی به این فیض دارد.

1) خدا میزانی از فیض را به عنوان یک بخشش (1قرنتیان 1: 4) به بی ایمانان می دهد تا بتوانند به خداوند عیسی مسیح ایمان آورند (افسسیان 2: 8-9؛ تیطس 2: 11؛ 3: 4).

2) خدا فیض را به ایماندران می بخشد تا “از گناه آزاد گردند” (رومیان 6: 20 و 22)

مطابق خواست و اراده خدا عمل کنند (فیلیپیان 2: 13؛ تیطس 2: 11-12؛ متی 17: 21)؛ دعا کنند (زکریا 12: 10)؛ در مسیح رشد کنند (2پطرس 3: 18) و به مسیح شهادت دهند (اعمال رسولان 4: 33؛ 11: 23).

3) ایماندران بایستی با جد وجهد فیض خدا را جستجو کرده و مشتاق آن باشند (عبراینیان 4: 14).

بعضی از روشهایی که به وسیله آن فیض خدا حاصل می گردد عبارتند از: مطالعه و اطاعت از کلام (یوحنا 15: 1-11؛ 20: 31؛ 2تیموتائوس 3: 15)؛ شنیدن و اعلام انجیل (لوقا 24: 47؛ اعمال 1: 8؛ رومیان 1: 16؛ 1قرنتیان 1: 17-18)؛ دعا کردن (عبرانیان 4: 16؛ یهودا 20)؛ روزه گرفتن (متی 4: 2؛ 6: 16)؛ پرستش مسیح (کولسیان 3: 16)؛ پری مداوم از روح القدس (افسسیان 5: 18)و شراکت در شام خداوند (اعمال 2: 42؛ افسسیان 2: 9).

4) می توان با فیض خدا مخالفت کرد (عبرانیان 12: 15).

می توان آن را بی فایده ساخت (2قرنتیان 6: 1)؛ آن را اطفاء کرد (1تسالونیکیان 5: 19)؛ یا باطل ساخت (غلاطیان 2: 21) و یا اینکه ایماندر از آن ساقط گردد (غلاطیان 5: 4).

برگرفته از کتاب دائرةالمعارف کتاب مقدس