تشخیص انبیای دروغین در عهدعتیق به چه صورت بود؟

تشخیص انبیای دروغین در عهدعتیق به چه صورت بود؟

در عهد عتیق اشاره های زیادی به انبیای دروغین شده است. برای مثال اخاب پادشاه چهارصد نبی دروغین گرد آورد (دوم تواریخ ۱۸: ۴-۷). کتاب مقدس می گوید که روحی دروغین در دهان ایشان بود (دوم تواریخ ۱۸: ۱۸-۲۲). طبق عهد عتیق، نبی ای دروغین شمرده می شد که:

(۱) مردم را از خدای حقیقی به سوی خدای دروغین یا نوعی بت پرستی منحرف می کرد (تثنیه ۱۳: ۱-۵)

(۲) غیب گویی می کرد (یعنی سعی می کرد دانش های مخفی را از طریق واسطه های ماوراء طبیعی شریرانه کشف کند)، ستاره شناسی، جادوگری (یعنی، کاربرد فرضی جادو)، سحر و امثال آن (تثنیه ۱۸: ۱۰-۱۱) انجام می دهد.

(۳) نبوت هایش پیغام روشن کلام خدا را رد می کرد یا با آن مغایر بود (تثنیه ۱۳: ۱-۵).

(۴) از افشا نمودن گناهان قوم خدا سرپیچی می کرد (ارمیا ۲۳: ۹-۱۸)؛ یا

(۵) آن چه پیشگویی کرده بود واقع نمی شد (تثنیه ۱۸: ۲۰-۲۲). توجه داشته باشید که خدا انبیای عهد جدید (بعد از مسیح) را همانند انبیای عهد عتیق به کار نمی برد، انبیای عهد عتیق صدای مستقیم مکاشفۀ خدا برای قوم اسرائیل بودند. در عهد جدید نبوت تنها یکی از پنج عطایای عمده در کلیسا است (به مقالۀ عطایای خدمت رهبری در کلیسا). انبیای عهد جدید محدودیت هایی دارند که انبیای عهد عتیق نداشتند (اول قرنتیان ۱۴: ۲۹-۳۳) زیرا این خدمت در عهد جدید دارای ماهیتی پیچیده و وابسته دارد (به مقالۀ عطایای روحاتی برای ایمانداران).