“ترجمۀ کتاب مقدس اورشلیم” چیست و آیا ترجمۀ آقای پیروز سیار، ترجمۀ معتبری است؟

“ترجمۀ کتاب مقدس اورشلیم” چیست و آیا ترجمۀ آقای پیروز سیار، ترجمۀ معتبری است؟

ترجمۀ کتاب مقدس اورشلیم (Jerusalem Bible) که توسط آقای پیروز سیار به فارسی صورت پذیرفته، ترجمه‌ای است که متعلق به کلیسای کاتولیک است و ترجمۀ مناسبی است، اما این ترجمه شامل کتابهای آپوکریفا نیز می‌شود که کلیسای کاتولیک در سال ۱۵۴۶ میلادی در شورای ترنت به عنوان کتاب‌های الهامی جزو کتاب مقدس به شمار آورد، اما کلیسای پروتستان این تصمیم را نپذیرفت و به کتاب‌های اصیل کتاب مقدس (یعنی عهدعتیق و جدید) پایبند ماند، یعنی همان کتابهایی که کلیسای کاتولیک هم تا قرن شانزدهم به الهامی بودن این کتابها به تنهایی باور داشت. کتاب مقدس اورشلیم بدون کتابهای آپوکریفا و برخی تفسیرهای کلیسای کاتولیک که در پانویس آن مرقوم است، مورد تأئید خدمات پرپاسخ است.

قابل ذکر است که عیسای مسیح هیچ نقل قولی از کتابهای آپوکریفا نکرد که این نشان دهندۀ عدم تأئید الهامی بودن این کتابها از جانب عیسای مسیح می‌باشد. و یوسفوس که یک تاریخ‌نویس یهودی بود، نوشتجات رسمی عهد عتیق را که از ایام ارتحشستا یعنی دوران عزرا به رسمیت شناخته شده اند، معتبر قلمداد می‌کند. در ذیل، نظر او را در این باره می خوانیم:

«ما تعداد ۲۲ کتاب در دست داریم که در برگیرندۀ تاریخ تمام ادوار می باشند، کتاب هایی که اعتقاد بر آن است که الهامی و مقدس باشند.‌ از این تعداد، ۵ کتاب به موسی تعلق دارند که بیان گر قوانین و شریعت او، همچنین روایات مربوط به پیدایش بشر تا مرگ موسی می باشند. از زمان مرگ موسی تا دوران سلطنت ارتحسشتا، انبیایی که پس از موسی ظهور کردند، در ۱۳ کتاب به تحریر رخدادهای تاریخی عصر خود پرداخته اند. چهار کتاب باقی مانده نیز در برگیرندۀ سرودها و تسبیحات الهی است که به عنوان اوامر و فرایض الهی با زندگی بشری در ارتباط می باشند. اگر چه تمامی وقایع موجود از ایام ارتحسشتا تا عصر حاضر دقیقاً ثبت شده اند، اما مکتوبات اخیرالذکر به علت عدم ارتباط با سلسلۀ انبیای پس از موسی، در مقایسه با نوشتجات پیشین، فاقد اعتبار تلقی می گردند. در جوهرِ کتبی که آن ها را کتب مقدس خود می پذیریم، دلیل محکمی مبنی بر صحت آن ها وجود دارد؛ بدین معنا که گرچه تا کنون مدت مدیدی از زمان نگارش آن ها می گذرد اما در طول این مدت هیچ کس جرأت نکرده است تا چیزی به آن ها بیافزاید یا از آن ها بکاهد و یا هجایی از آن ها را تغییر دهد. در عین حال هر یهودی از زمان تولد خود با حسی غریزی، این کتب را به عنوان تعالیم خدا مورد احترام قرار می دهد و نسبت به آن ها وفادار می ماند، به طوری که در صورت لزوم حتی حاضر است با کمال میل جان خود را نیز به خاطر آن ها فدا کند».

این شهادت از ارزش کمی برخوردار نیست.‌ یوسفوس در سال ۳۷ میلادی در یک خانواده ای از طبقۀ اشراف در اورشلیم متولد شد.‌ او از تعالیم جامعی در فرهنگ های یهودی و یونانی بهره مند گردید. او فرماندار جلیل و فرماندۀ سپاهیان در جنگ های با روم بود و در زمان ویرانی اورشلیم در قید حیات بود.

اظهارات فوق الذکر یوسفوس گواهی و شهادت تردید ناپذیری است نسبت به اعتقاد قوم یهود در زمان عیسای مسیح نسبت به کتاب هایی که به عنوان کتب مقدس یهودیان شناخته می شد و این که آن ها همان مجموعه کتبی بودند که ۴۰۰ سال پیش از او به رسمیت شناخته شده بود.

تقسیم بندی کتاب مقدس چنین بود: مترجمان «ترجمۀ هفتاد» این کتب را بر اساس موضوعات آن ها طبقه بندی می کردند که این تقسیم بندی توسط مترجمان کتاب مقدس به زبان های لاتین و انگلیسی نیز دنبال شد. اگر چه کتب عهد عتیق کنونی ما با قاعده متفاوت تری تقسیم بندی شده اند اما با کتب کتاب مقدس به زبان عبری یکسان می باشند.‌ پس از تکمیل «کتب مقدسۀ مسیحیان» به منظور متمایز ساختن این کتب، آن ها « عهد عتیق» نامیده شدند.

کتابهای آپوکریفا که قرن‌ها بعد از جانب کلیسای کاتولیک رومی در کتابهای الهامی کتاب مقدس پذیرفته شد، مطابق با کانُن کتاب مقدس نبوده و خارج از تعریف کتاب مقدس قرار داشته و هرگز توسط یهودیان به عنوان کتابهای الهامی مورد قبول واقع نشده است.

پاسخ از کشیش ورژ باباخانیان