تجسم پسر خدا

تجسم پسر خدا

تجسم عیسی مسیح، از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است. در طول تاریخ مسیحیت بر سر این موضوع بحث های زیادی رخ داده است و همین مباحثات نشان دهنده اهمیت این حقیقت می باشد. در اناجیل چگونگی اعلام خبر تولد مسیح به مریم (لوقا 1) و به یوسف (متی 1)، جزئیات تولد او (لوقا 2؛ متی 2) و خیلی مختصرتر طفولیت مسیح (لوقا 2) بیان شده است و دو انجیل لوقا و متی نسب نامه مسیح را نیز بیان می کنند.

گرچه درباره تولد مسیح از باکره مجادلات بسیاری شده است اما موضوعی که بسیار بحث انگیز بوده است مسئله الوهیت و انسانیت مسیح و ارتباط این دو با یکدیگر می باشد.

زمانی که پسر خدا، جسم پوشید بلافاصله معضل به ظاهر لاینحل اتحاد و یکی شدن خدا با انسان مطرح گردید. برای یهودیان نیز این موضوع غیر قابل درک و حتی کفرآمیز بود. اما مسیحیان راست دین این عقیده را داشته و دارند که تجسم مسیح، شخصیت الهی او را خدشه دار نساخت و حتی در زمان زحمات و مصلوب شدن خویش بر روی زمین از همه صفات الهی برخوردار بود و محدودیتهایی که در اثر Kenosis (کنوسیس یک واژه یونانی به معنی از خود خالی شدن) به وجود آمد حتی یک صفت الهی را از مسیح نگرفت و به هیچ وجه او را کمتر از خدا نساخت. اشخاصی که می پذیرند کتاب مقدس الهامی و مصون از خطا است، هیچگاه الوهیت مسیح مجسم شده را مورد سوال قرار نمی دهند. در دوران پدران کلیسا، یک انحراف مهم از حقیقت خدا بودن مسیح تحت رهبری آریوس به وقوع پیوست. این انحراف به رد شدن آریوس و تنظیم اعتقادنامه نیقیه در قرن چهارم میلادی منجر شد.

اگر چه الوهیت مسیح از اهمیت فوق العاده ای برخوردار است، با این وجود انسانیت واقعی او نیز از اهمیت مساوی برخوردار می باشد. واقعیت مرگ وی بر صلیب، رستاخیز وکهانت او همگی بر حقیقت انسانیت مسیح استوار هستند. در واقع آنانی که مانند پیروان “علم مسیحی” (Christian Science) انسایت واقعی مسیح را انکار می کنند، به اندازه منکرین الوهیت وی در تخریب و انحراف از ایمان مسیحی موثر هستند.

انسانیت مسیح قبل از هر چیزی به وسیله این واقعیت آشکار می گردد که او از یک بدن واقعی که گوشت و خون تشکیل می شد برخودار بود(عبرانیان 2: 12؛ 1یوحنا 4: 2 و 3). بدن او به استثتاء خصوصیاتی که نتیجه گناه و قصور انسانی است عیناً مثل بدن سایر مردم بود. او مانند سایر انسانها از رشد و بلوغ انسانی، احساسات و محدودیتهای انسانی برخودار بود. تشنه، گرسنه و خسته می گردید، لذت، درد، استراحت و مرگ را تجربه کرد. کتاب مقدس نه فقط بر خصوصیات جسمانی بدن انسانی مسیح مجسم شده شهادت می دهد، بلکه به طور خاص از این واقیعت سخن می گوید که او دارای نفس و روح انسانی بود (متی 26: 38؛ یوحنا 13: 21). این آیات ثابت می کنند که مسیح از انسانیت واقعی برخود ار بوده است. بنابراین فقط کافی نیست تصدیق نماییم که مسیح به عنوان پسر خدا دارای یک بدن انسانی بوده بلکه ضرورتاً باید او را برخوردار از یک طبیعت کامل انسانی که شامل جسم، نفس و روح است، پذیرفت. البته باید توجه داشت این حقیقت که مسیح یک انسان کامل بود، به این معنا نیست که او از طبیعت سقوط کرده و گناه آلود آدمی برخودار بوده است.

برگرفته از کتاب دائرةالمعارف کتاب مقدس