تاریخ، موقعیت و هدف  نگارش رسالۀ پولس رسول به رومیان

تاریخ، موقعیت و هدف نگارش رسالۀ پولس رسول به رومیان

خصوصیات بنیادی عمل مسیح، موقعیت مخلوق در برابر خالق خود

خدا پولس را برگزید تا سردستۀ انتشار دهندگان انجیل در سراسر دنیا باشد. رساله به رومیان منبع کامل ترین توضیحاتی است که او از درک پیغام انجیل ارائه می دهد.

تاریخ و موقعیت نگارش این رساله

در زمستان سال 57-58 میلادی، پولس در اواخر سومین سفر بشارتی اش، هنگامی که در قرنتس بود و جهت بردن هدایای نقدی عازم اورشلیم بود (رومیان 15: 22-27) این رساله را نوشت. در آن زمان زنی به نام فیبی از شهر «کنخریا» که در حومۀ قرنتس قرار داشت، عازم سفر دریایی به سوی روم بود (رومیان 16: 1 و 2). پولس از فرصت استفاده کرده این رساله را توسط فیبی به روم فرستاد. در آن زمان در امپراطوری روم، خدمات پستی به شکل امروز وجود نداشت. بنابراین نامه های شخصی تنها به وسیلۀ دوستان یا آشنایانی که عازم سفر بودند، قابل ارسال بود.

هدف نگارش

هدف پولس از نوشتن این رساله این بود که مسیحیان ساکن روم بدانند که او مشتاق سفر به روم است. البته این قبل از آن بود که خدا بر او مکشوف بسازد که حتماً به روم خواهد رفت (اعمال 23: 11) و پولس هنوز مطمئن نبود که در اورشلیم جان سالم به در خواهد برد یا نه (رومیان 15: 31). در هر صورت، این امر بسیار مناسب می آمد که این رسول غیریهودیان در شهری که به پایتخت جهان معروف بود، از خود نوشته ای به جا بگذارد و طی آن ماهیت انجیل عیسی را توضیح دهد.

کلیسای روم

پولس تا به حال افراد این کلیسا را از نزدیک ملاقات نکرده بود. او سه سال پس از نوشتن این رساله به روم رسید. هستۀ مرکزی کلیسای روم در اورشلیم، در روز پنتیکاست متشکل شده بود (اعمال رسولان 2: 10).

در این 28 سال بسیاری از مسیحیان، از بخش های مختلف شرق، به دلایل متفاوت به پایتخت مهاجرت کرده بودند. بعضی از این افراد به وسیلۀ خودِ پولس به مسیح ایمان آورده بودند و از دوستان صمیمیِ او محسوب می شدند (به باب 16 مراجعه شود).

شهادت پولس و احتمالاً شهادت پطرس در روم، 8 سال پس از نوشتن این رساله به وقوع پیوست.

زمینه های موجود جهت نگارش رساله

عقاید عمومی یهودیان، مبنی بر نهایی بودن شریعت موسی به عنوان ابراز ارادۀ الهی و فراگیر بودن تعهدات انسانیِ موجود در این شریعت، علاوه بر اصرار یهودیان جهت ختنه کردن غیر یهودیان و انجام فرایض سنن شریعت قبل از مسیحی شدن، عقاید رایج آن زمان بود. بنابراین این سؤال که آیا غیر یهودیان می توانند بدون یهودی شدن مسیحی بشوند، یکی از معضلات کلیساهای آن زمان به شمار می رفت. مسیحیت در ابتدا تحت عنوان یک مذهب یهودی آغاز شد و رهبران یهودی نیز مصمّم بودند که مسیحیت همین طور باقی بماند. رسم ختنه کردن، سنّتی فیزیکی بود که اگر شخصی از میان غیر یهودیان قصد یهودی شدن داشت، می بایست به عنوان اولین اقدام، ختنه شود.

پافشاری پولس

در این رساله، پولس به مسالۀ عادل شمردگی انسان در مقابل خدا اشاره می کند و مشخص می کند که این امر بر اساس محبت و رحمت عیسی است و نه شریعت موسی. پولس توضیح می دهد که این موضوع نمی تواند ربطی به قانون و شریعت داشته باشد، چرا که با در نظر گرفتن ذات گناهکار انسان، هیچ کس نمی تواند بر اساس شریعت الهی که نشان دهندۀ قدوسیت و پاکی خدا است، به زندگی ادامه دهد. اما این امر به وسیلۀ مسیح که با نیکویی خود آمرزش گناهان انسان را به ارمغان آورد، میسر شده است. بنابراین بر اساس آن چه که مسیح کرد، حاضر شدن انسان در مقابل خدا هیچ وابستگی به اعمالی که انسان انجام می دهد یا می تواند برای خود انجام دهد، ندارد بلکه کاملاً بسته به کاری است که مسیح برای او انجام داده است. بدین ترتیب مسیح بالاتر از هر نوع وفاداری، اطاعت و سرسپردگی انسانی قرار دارد.

برگرفته از کتاب راهنمای کتاب مقدس از انتشارات شورای کلیسایی 222