تأکید عیسی بر قدرت ایمان در خدمت خود و پیروانش

تأکید عیسی بر قدرت ایمان در خدمت خود و پیروانش

عیسی بارها و بارها دعا کرد (به لوقا ۱۱: ۱مراجعه شود) و بارها دربارۀ دعا کردن سخن گفت. موارد ذیل فهرستی است از تأکیداتی که عیسی دربارۀ ایمان داشت. در این آیات، ایمان به عنوان بخشی از عملکرد دعا یاد شده است:

در ناصره «و به سبب بی ایمانی ایشان معجزه بسیار در آنجا ظاهر نساخت» (متی ۱۳: ۵۸)

خطاب به شاگردان، در طوفان «از بهر چه ترسانید و چون است که ایمان ندارید» (مرقس ۴: ۴۰؛ لوقا ۸: ۲۵)

خطاب به یایروس، «ترسان مباش، ایمان آور و بس که شفا خواهد یافت» (لوقا ۸: ۵۰)

خطاب به زن مبتلا به استحاضه «ایمانت تو را شفا داده است» (مرقس ۵: ۳۴)

سخن یوزباشی خطاب به عیسی «فقط سخنی بگو و خادم من صحت خواهد یافت». عیسی خطاب به یوزباشی «چنین ایمانی در اسرائیل هم نیافته ام». خادم او شفا یافت (متی ۸: ۸ و ۱۰ و ۱۳)

خطاب به دو مرد کور «آیا ایمان دارید که این کار را می توانم کرد» ، «بر وفق ایمانتان به شما بشود» (متی ۹: ۲۸ و ۲۹)

خطاب به زن اهل صور و صیدون «ای زن ایمان تو عظیم است تو را بر حسب خواهش تو بشود» (متی ۱۵: ۲۸)

خطاب به پطرس هنگام غرق شدن در آب «ای کم ایمان چرا شک آوردی؟» (۱۴: ۳۱)

خطاب به شاگردان «ای فرقه بی ایمان تا کی با شما باشم و تا چه حد متحمل شما بشوم» (مرقس ۹: ۱۹).

سخن شاگردان خطاب به عیسی «چرا ما نتوانستیم او را بیرون کنیم؟» عیسی خطاب به شاگردان «به سبب بی ایمانی شما» (متی 17: 19و20)

خطاب به شاگردان «اگر ایمان به قدردانۀ خردلی می داشتید، بدین کوه می گفتید از این جا بدانجا منتقل شو، البته منتقل می شد و هیچ امری بر شما محال نمی بود. هر آنچه با ایمان به دعا طلب کنید، خواهید یافت. مؤمن را همه چیز ممکن است. آن چه در دعا سؤال کنید، یقین بدانید که آن را یافته اید و به شما عطا خواهد شد» (متی ۱۷: ۲۰، ۲۱: ۲۲؛ مرقس ۹: ۲۳، ۱۱: ۲۲-۲۵)

خطاب به مرتا بر سر قبر ایلعازر «اگر ایمان بیاوری، جلال خدا را خواهی دید» (یوحنا ۱۱: ۴۰)

خطاب به عده ای کثیر در کفرناحوم «عمل خدا این است که به آن کسی که او فرستاد، ایمان بیاورید» (یوحنا ۶: ۲۹)

به نظر می رسد که بعضی از این عبارات، حالت اغراق آمیز داشته باشند. اما باید توجه داشت که تأکید خاصی که عیسی بر ایمان دارد، اغلب مبهوت کننده است، بنابراین نمی توان نام مبالغه بر آن گذاشت. عیسی، جهت پایه گذاری کلیسا، به رسولان قدرت انجام معجزات مخصوصی اعطا نمود و بدین وسیله مأموریت آنان را تأیید نمود. همۀ ما می دانیم که او به آنان قدرت انجام معجزاتی را داد که امروزه اگر ادعای این چنین اعمالی را بکنیم، گویا کار احمقانه ای کرده ایم. این مسلم است که رسولان هر وقت دلشان می خواست، قادر به معجزه کردن نبودند. بعضی وقت ها آن ها می توانستند معجزه کنند و گاهی اوقات هم نمی توانستند. در افسس عدۀ کثیری به وسیلۀ دستمال هایی که به بدن پولس خورده بود، شفا یافتند (اعمال رسولان ۱۹: ۱۲) در حالی که در موقعیتی دیگر، پولس حتی نمی توانست همکار عزیز خود را شفا بخشد. او می نویسد: «تروفیمس را در میلتس بیمار واگذاردم» (۲تیموتائوس ۴: ۲۰). بنابراین به نظر می رسد که هرقت خدا بخواهد، این قدرت را به رسولان می بخشد.

هنگامی که عیسی دربارۀ دعا کردن و ایمان سخن می گوید اگر چه بسیاری از کلمات او به نظر ما عجیب و غریب به نظر برسند ولی باید دانست که او دقیقاً می داند که چه می گوید و هدف او از گفتن این موارد چیست. او خودش از دنیای نادیده قدم به جهان گذاشت و به طور کامل نسبت به قدرت های پشت پرده و نادیده ای که مربوط به جهان غیر مادی هست، شناخت واقعی دارد. و این ها آن چیزهایی هستند که ما اصلاً دربارۀ آن ها اطلاعاتی نداریم. بنابراین نباید مصمّم به توضیح همۀ آن چیزی که عیسی در مورد دعا گفت باشیم تا آن را در ساختار و چارچوب فهم و درک محدودۀ خودمان در آوریم. اگر با صبر، اصرار و استقامت و تداوم در دعا منتظر نتیجه باشیم، قطعاً به نتایجی خواهیم رسید که در حالت عادی تصور آن نیز غیرممکن است.

عیسی مطمئناً از ابراز این سخنان منظور خاصی داشت. او فقط نمی خواست که چیزی گفته باشد. این مسلم است که هدف او از دادن این تعالیم، آموزش یک سری دروس پایه ای برای همۀ بنی نوع بشر در همه قرون بوده است. خدا، کنترل همه امور را در دست دارد و قدرت دارد که قدرت های ناشناخته را در جهت کنترل قدرت هایی که ما دربارۀ آن ها معلوماتی داریم، به کار گیرد. عیسی فرمود که خدا می تواند این عمل را به وسیلۀ ایمان به او انجام دهد.

برگرفته از کتاب راهنمای کتاب مقدس از انتشارات شورای کلیسایی 222