تأکید اصلی در انجیل یوحنا چیست؟
انجیل یوحنا دارای خصوصیاتی می باشد که موضوع اصلی را کاملاً روشن می سازند. ادعاهای عیسی در هفت «من هستم» بیان شده اند:
1. نان حیات 6: 35
2. نور جهان 8: 12 و 9: 5
3. در (آغل گوسفندان) 10: 7
4: شبان نیکو 10: 11 و 14
5: قیامت و حیات 11: 25
6. راه و راستی و حیات 14: 6
7. تاک حقیقی 15: 1
در انجیل یوحنا رابطۀ شخصی عیسی با انسان تأکید شده است. بیست و هفت ملاقات ذکر گردیده که بعضی از آنها مفصل و بعضی خلاصه هستند. به بعضی از آنها می توان عناوین دیگری داد مانند شفای پسر سرهنگ (4: 46 – 54) و یا محاکمه در حضور پیلاطس (18: 28 و 19: 16). در این موارد توجه عیسی به شخص خیلی بیشتر ازتوجه او به عمل است. مثلاً در اناجیل هم نظر به محاکمه در حضور پیلاطس از نظر اهمیتی که در زندگی عیسی دارد توجه شده است در حالی که در انجیل یوحنا تأکید در مورد توجه شخصی عیسی به خود پیلاطس وجود دارد و عیسی در فکر ایمان آوردن و نجات یافتن پیلاطس است.
لغاتی که در انجیل یوحنا بکار رفته بقدری غیرمعمول است که اگر یکی دو آیه از آن نقل شود می توان تشخیص داد که از آثار یوحنا است. بعضی از کلمات بسیار تکرار می شوند نه به این جهت که نویسنده از نظر لغوی محدود بوده بلکه از این جهت که حقایق اساسی انجیل را مانند برلیان باید از چند نظر مورد توجه قرار داد. بعضی از این کلمان مانند «حیات»، «نور»، «تاریکی»، «کار»، «جهان»، «ایمان»، «جسم»، «ساعت» یا دارای مفهوم روحانی هستند و یا این که معنی بخصوصی دارند. بعضی دیگر از کلمات مجرد و دارای مفهوم تقریباً فلسفی هستند: «حقیقت»، «راست»، «نفرت»، «قبول کردن»، «محبت کردن» (دو فعل متفاوت)، «باز گرفتن»، «فرستادن»، «ابتدا»، «دانستن» (دو فعل متفاوت)، «جلال»، «جلال دادن»، «شهادت» (فعل و اسم)، «ماندن»، «پدر». انجیل یوحنا به وسیلۀ کلماتی که دارد نشان می دهد که تعلیم در بارۀ زندگی مسیحی تبدیل به نظرات معینی شده بود که با جملات مخصوصی بیان می شد و مانند امروز نشان دهندۀ حقایق کاملاً جدید روحانی بود.
انجیل یوحنا در بارۀ الوهیت عیسی مسیح فرزند خدا تأکید می نماید. هر چند این انجیل روشن تر از سایر اناجیل انسانیت عیسی را ترسیم می نماید ولی در عین حال بهتر از تمام اناجیل خصوصیات الوهیت مسیح را بیان می دارد: «کلمه خدا بود» (1: 1)، «من و پدر یک هستیم» (10: 30)، «پیش از آن که ابراهیم پیدا شود من هستم» (8: 58)، «کسی که مرا دید پدر را دیده است» (14: 9)، و اعتراف عظیم توما «ای خداوند من و ای خدای من» (20: 28).
در مورد انسانیت عیسی نیز تأکید شده است. او خسته شد (4: 6)، تشنه شد (4: 7)، بی صبری کرد (6: 26)، اشتیاق داشت (6: 67)، سخت گیری کرد (8: 44)، غم زده شد (11: 35)، تقدیر کرد (12: 7)، مضطرب شد (12: 27)، محبت کرد (13: 1)، وفاداری نشان داد (18: 8)، شجاع بود (18: 23). برای معاصرینی که او را تصادفاً ملاقات می کردند «شخصی که او را عیسی می گویند» (9: 11) بود ولی برای کسانی که با او زندگی کردند «مسیح پسر خدای حیّ» (6: 69) گردید.
برگرفته از کتاب معرفی عهدجدید
نوشته: مِریل سی تِنی
ترجمه: کشیش طاطه وس میکائیلیان
دریافت لینک کوتاه این نوشته:
|
کپی شد! |
