تأملی در ایمانی همچون فولاد

به دنبال تمام جواب ها، در صورت مسئله ها، یک اتفاق کوتاه، تمامی ایمان را در هم می شکند!؟

این یک سؤال است، آیا ایمان به این راحتی، به دست طبیعت خُرد می شود؟

بلکه باید دانست و اندیشه کرد که ایمانی که به دست یک احساس به این راحتی خُرد می شود، ایمان نیست، بلکه احساسی است که به دست یک حس بزرگ تر ناپدید می شود.

ایمان تنها یک هدف بزرگ است که هیچ یک از امیال نفسانی به آن نمی تواند غلبه کند، بلکه ایمان غلبه گری بزرگ بر تمامی خواسته های جسمانی است که می خواهند ما را از پای در آورند.

به راستی هیچ چیز ظالم ترو بی معرفت تر از جسم نیست.

جسمی که اگر ضعفی در آن پدید آید با التماس و ضجّه و تمنّا حتی دلش به حال صاحبش نمی سوزد، تا حتی کمی هم شده تسکین یابد.

متی باب 26 آیه 41 می فرماید: " روح راغب است، لیکن جسم ناتوان."

روحِ عمل کننده، ایمانی است با ریشه های مقاوم که حتی اندکی از آن، ناتوان ترین جسم را قدرت مند می سازد.

ایمان، عمل کننده به شک و یا خواهش نیست، ایمان عمل کننده، گفت و شد ه است، با اقتداری قدرتمند که از طرف خداوندمان عیسی مسیح به ما داده شده.

لوقا باب 17 آیه 6 خداوند می فرماید: " اگر ایمان به قدر دانه خردلی می داشتید، به این درختِ افراغ می گفتید که کنده شده، در دریا نشانده شود، اطاعت شما می کرد."

حال به تو می گویم ایمان را در دلت بکار. هیچ چیز در برابر ایمانی که عیسی مسیح به تو داده نمی تواند مقاومت کند، چون تو با ایمان به مسیح، فرزند خدای متعال شناخته شدی، پس با ایمان بکار و با ایمان درو کن.

نوشته امیر مسیح