بُتهای مذکور در کتاب مقدس: نبحز

 نبحز       Nibhaz  

لغت فوق به معنای   پیشگو   می‌باشد.

نِبْحَز نام خدایی بود که توسط طایفه عِوِّیان، پس از آنکه پادشاه آشور آنان را در سامره سکونت داد، مورد پرستش قرار می‌گرفت.

 منابع کتاب مقدس:     پادشاهان دوم باب ۱۷

  پادشاهان دوم باب ۱۷ آیه ۲۴
۲۴ و پادشاه آشور، مردمان از بابل و كوت و عِوّا و حَمات و سَفَروایم آورده، ایشان را به جای بنی اسرائیل در شهرهای سامره سكونت داد و ایشان سامره را به تصرف آورده، در شهرهایش ساكن شدند.  

  پادشاهان دوم باب ۱۷ آیه ۳۱
۳۱ و عِوِّیان، نِبْحَز و ترتاك را ساختند و اهل سَفَروایمْ، پسران خود را برای ادْرَمَّلَك و عَنَمَّلَك كه خدایان سَفَروایمْ بودند، به آتش می‌سوزانیدند.

برگرفته از وب سایت: www.razgah.com