بُتهای مذکور در کتاب مقدس: عنملک

عنملک       Anammelech  

لغت فوق به معنای   شاهزاده عنا   می‌باشد.

عَنَمَّلَك نام الهه‌ای بود که مردم سَفَروایمْ پس از آنکه پادشاه آشور آنان را در سامره سکونت داد، پرستیده و فرزندان خود را در قربانگاه‌های عَنَمَّلَك می‌سوزانیدند.
توضیحات:
عَنَمَّلَك الهه ماه و یکی از الهه‌های بابل و از خدایان مردم سَفَروایمْ بود که الهه آسمان به شمار میرفت و دارای قربانگاهی بود که معمولا کودکان زیر هفت سال را در این قربانگاه می‌سوزانیدند. معنی لفظی آن « عناَ پادشاه است » می‌باشد.

 منابع کتاب مقدس:     پادشاهان دوم باب ۱۷

  پادشاهان دوم باب ۱۷ آیه ۲۴
۲۴ و پادشاه آشور، مردمان از بابل و كوت و عِوّا و حَمات و سَفَروایم آورده، ایشان را به جای بنی اسرائیل در شهرهای سامره سكونت داد و ایشان سامره را به تصرف آورده، در شهرهایش ساكن شدند.  

  پادشاهان دوم باب ۱۷ آیه ۳۱
۳۱ و عِوِّیان، نِبْحَز و ترتاك را ساختند و اهل سَفَروایمْ، پسران خود را برای ادْرَمَّلَك و عَنَمَّلَك كه خدایان سَفَروایمْ بودند، به آتش می‌سوزانیدند.

برگرفته از وب سایت: www.razgah.com