بررسی عهدعتیق- میکاه MICAH

نویسنده:

به استثنای آنچه می توان از کتاب میکاه و ارمیا 26: 18 یافت، اطلاعات کمی در مورد این نبی وجود دارد. میکاه از اهالی مورشت (1: 1) بوده که احتمالاً همان مورشت جاد (1: 14)، واقع در جنوب یهودا است. این نبوت به حساسیت عمیق میکاه نسبت به بیماری های اجتماعی روزگار خودش دلالت می کند، بخصوص وقتی که این امراض به شهرهای کوچک و روستاهای موطن وی سرایت کرد.

تاریخ:

میکاه بین سالهای 750 و 686 ق.م. در زمان سلطنت یوتام، آحاز و حزقیا پادشاهان یهودا (1: 1 و ارمیا 26: 18) نبوت می کرد. بنابراین او معاصر اشعیا (اشعیا 1: 1) و هوشع (1 :1) بوده است. میکاه سقوط سامره (1: 6) را پیشگویی کرد که بین سال های 722 تا 721 ق.م. اتفاق افتاد. این واقعه بایستی در ابتدای سلطنت یوتام (750-732 ق.م.) و آحاز (735-715 ق.م.) واقع شده باشد. (سلطنت یوتام و آحاز همزمان بوده است). پیغام میکاه وضعیت اجتماعی پیش از اصطلاحات حزقیا (715-686 ق.م.) را منعکس می سازد. سلطنت آحاز و حزقیا از سال 729 تا 715 ق.م. همزمان بوده است (به 2پادشاهان 18: 9 و زیرنویس اشعیا 36: 1 رجوع کنید).

زمینه:

اگر چه اطلاعاتی که میکاه از زندگی سیاسی اورشلیم ارائه می کند با آنچه اشعیا آشکار می سازد، یکسان نیست؛ اما زمینه کتاب مشابه با چیزی است که در ابتدای کتاب اشعیا دیده می شود. شاید علت این موضوع این باشد که او نیز همانند عاموس از اهالی یک دهکده یهودی بوده است.

اسرائیل دچار ارتداد گشته بود. میکاه سقوط پایتخت آن سامره (1: 5-7) را پیشگویی و ویرانی اجتناب ناپذیر یهودا را نبوت کرد (1: 9-16).

سه رویداد مهم تاریخی در طی این دوران اتفاق افتاد:

1) در سال 734 تا 732 ق.م. تغلت فلاسر سوم پادشاه آشور عملیات جنگی نظامی را علیه آرام (سوریه)، فلسطین و قسمتهایی از اسرائیل و یهودا، رهبری کرد. اشقلون و غزه در مقابل او دفاع و مقاومت کردند. یهودا، آمون، ادوم و موآب به پادشاه آشور خراج پرداخت می کردند، اما اسرائیل چنین عمل نکرد. بر طبق 2پادشاهان 15: 29 پادشاهی شمالی اکثر قسمتهای قلمروی خود شامل تمامی جلعاد و جلیل را از دست داد. دمشق به سال 732 ق.م. سقوط کرد و به امپراطوری آشور پیوست.

2) در سال 722 تا 721 ق.م. سامره سقوط کرد و پادشاهی شمالی اسرائیل مغلوب آشور گردید.

3) در سال 701 ق.م. یهودا به قیامی علیه آشور پیوست و توسط سنحاریب و ارتش وی مورد تاخت و تاز قرار گرفت، گرچه اورشلیم از دست رفته بود.

ویژگی های ادبی کتاب:

شیوه نگارش میکاه مشابه با اشعیا است؛ هر دو نبی از زبانی تند، صریح و بسیاری از شیوه های سخنرانی استفاده کرده اند که نشانگر حساسیت زیاد هر دو در مقابل هشدار نسبت به تنبیه و عدالت وعده داده شده است. میکاه مکرراً از بازی با کلمات استفاده کرده است 1: 10-15 (به متن NIV و زیرنویس آن رجوع کنید) نمونه بارز آن است.

موضوع و پیغام کتاب:

همانطور که فهرست نشان می دهد پیغام میکاه بین پیشگویی لعنت و پیشگویی امید متغیر است. موضوع داوری و رهایی به وسیله خداست. میکاه تایید می کند که خدا از بت پرستی، بی عدالتی، یاغیگری و مراسم مذهبی پوچ و بی معنا متنفر بوده اما از بخشش توبه کاران خشنود است. سرانجام نبی آشکار می کند که آینده صهیون پر جلال تر از قبل خواهد بود. گرچه پادشاهای سلسله داود به ظاهر به انتهای خود رسیده ولی با آمدن مسیح رهاننده به اوج بیشتری خواهد رسید.

فهرست مطالب:

I– عنوان (1: 1)

II– داوری بر علیه اسرائیل و یهودا (1: 2-3: 12)

الف- مقدمه (1: 2)

ب- ویرانی پیشگویی شده (1: 3-7)

پ- مرثیه برای ویرانی (1: 8-16)

ت- تباهی و فساد در جامعه میکاه (2: 1-11)

ث- امیدی در میان یاس (2: 12-13)

ج- رهبران مورد محکومیت قرار می گیرند (باب 3)

III– امیدی برای اسرائیل و یهودا (بابهای 4-5)

الف- آمدن پادشاهی (باب 4)

ب- آمدن پادشاه (5: 1-5 الف)

پ- پیروزی برای قوم خدا (5: 5ب-15)

IV– نمونه خداوند بر علیه اسرائیل (باب 6)

الف- اتهام خداوند (6: 1-8)

ب- آمدن داوری (6: 9-16)

V– یاس به شادی مبدل می گردد (باب 7)

الف- مرثیه میکاه برای تباهی جامعه او (7: 1-6)

ب- اطمینان میکاه از امید (7: 7)

پ- آینده ای روشن برای قوم خدا (7: 8-13)

ت- پیروزی ملکوت خدا (7: 14-20)

برگرفته از کتاب دائرةالمعارف کتاب مقدس