بررسی عهدجدید: رساله اول پطرس PETER1

رساله اول پطرس 1 PETER

نویسنده و زمان نگارش:

نویسنده خود را پطرس رسول معرفی می کند (1: 1)؛ محتوا و ویژگی رساله نیز نویسندگی او را تأیید می کند (1: 12؛ 4: 13؛ 5: 1-2 و 5 و 13). علاوه بر این، رساله فوق تاریخ و اصلاحات بکار رفته در اناجیل و کتاب اعمال رسولان را منعکس می سازد (مخصوصاً موعظه های پطرس). موضوعات و مفاهیم رساله نیز، تجربیات پطرس و حضور و ارتباط او را با دوره خدمت زمینی خداوند ما و دوران رسولان نشان می دهد. با توجه به رساله دوم پطرس 3: 15-16، غلاطیان 1: 18 و 2: 1-21 و آیات دیگر، مشخص است که پطرس با پولس و رساله های او آشنا بوده است. بنابریان تطابق و هماهنگی موجود در افکار و احساس او، با مطالب پولس، تعجب آور نیست.

از ابتدا، این رساله جزو رسالات الهامی و معتبر که توسط پطرس رسول نوشته شده است، شناخته گردید. احتمالاً اولین اشاره به این رساله، دوم پطرس 3: 1 است که در آن، پطرس به رساله قبلی خود اشاره می کند. به نظر می رسد که کلمنت اول (سال 95 م.) با رساله اول پطرس آشنا بوده است. پولیکارپ، شاگرد یوحنای رسول، در نامه اش به فیلیپیان، به رساله اول پطرس استناد می کند. نویسنده انجیل حقیقت (140-150 م.) نیز با رساله اول پطرس آشنا بوده است. اوزیبوس (قرن چهارم) ذکر می کند که این رساله عمومیت داشته است.

رساله آشکارا، به وسیله گروهی از پدران کلیسا که شهادتشان درباره اصالت دیگر کتب عهد جدید بسیار مورد قبول است، مانند ایرنیوس (230-140 م.)، ترتولیان (222-150 م.)، کلمنت اسکندریه (155-215 م.) و اوریجن (253- 185 م.)، به پطرس نسبت داده شده است. از همان ابتدا نوشته شدن این رساله توسط پطرس مورد تایید قرار گرفته است.

با این وجود عده ای اظهار می دارند که اصلاحات یونانی این رساله، خارج از توانایی و مهارت پطرس بوده است. اما در آن زمان، زبانهای آرامی، عبری و یونانی در فلسطین استفاده می شد و به احتمال زیاد، پطرس از یک زبان آشنا بوده است. اینکه پطرس، نویسنده توانا و زبر دستی نبوده است (اعمال رسولان 4: 13)، بدین معنا نیست که او با زبان یونانی آشنا نبوده؛ در حقیقت بعنوان یک ماهیگیر جلیلی، در زندگی روزمره خود از آن استفاده می کرده است. حتی اگر در اوایل تاسیس کلیسا، با زبان یونانی آشنا نبوده است، احتمالاً در دهه هایی ما بین آن روزها و زمان نگارش اولین رساله، پطرس بعنوان کمک مهمی برای خدمت رسالت خود، یونانی را فرا گرفته است.

هر چند یونانی رساله اول پطرس، یونانی تحت اللفظی خوبی است و اگر چه پطرس بدون شک قادر بوده است یونانی صحبت کند (همانطوری که عده زیادی در آن زمان در منطقه مدیترانه می توانستند) ولی بعید به نظر می رسد که او رساله خود را با اینچنین یونانی و عالی و بدون عیب و نقصی، نوشته باشد. احتمالاً صحبت پطرس در 5: 12 در ارتباط با سیلوانس حائز اهمیت می باشد. در اینجا پطرس بیان می کند که نامه را “باب کمک سیلوانس” نوشته است (به شکل تحت اللفظی تر: “با” یا “به وسیله”). این عبارت، صرفاً به سیلوانس بعنوان حامل رساله، اشاره نمی کند. بنابراین سیلوانس در نگارش این رساله دخیل بوده است. برخی نیز گفته اند که خصوصیات سیلوانس (سیلاس) جهت نگارش رساله پطرس به یونانی تحت اللفظی در اعمال رسولان 15: 22-29 دیده می شود. در آن زمان اغلب، برای کسانی که قادر به نگارش صحیح نبوده اند، یک نفر منشی مدارک را به زبان یونانی می نوشت. بنابراین رساله اول پطرس توسط سیلوانس و رساله دوم او، به وسیله خود پطرس نگاشته شده است.

همچنین بعضی معتقدند که رساله بیان کننده موقعیتی است که مربوط به پس از مرگ پطرس می گردد. در واقع می گویند جفایی که در 4: 14-16 و 5: 8-9 به آن اشاره گردیده است، مربوط به دوره دومیتیان (سال 95-81 م.) می باشد. در هر حال آیات، دقیقا بیانگر شرایطی است که در زمان نرون (68-54 م.) وجود داشته است. می توان کتاب را در ابتدای دهه 60 م. برای آن در نظر گرفت.زیرا رساله تشابهی را با نامه های پولس که از زندان فرستاده شده اند، نشان می دهد (برای مثال رساله های کولسیان و افسسیان زودتر از اویل  دهه 60 تاریخ گذاری نشده اند): آیات 1: 1-3 را با افسسیان 1: 1-3؛ 2: 18 را با کولسیان 3: 22؛ 3: 1-6 را با افسسیان 5: 22-24 مقایسه کنید. بعلاوه رساله را نمی توان دیرتر از سالهای (68-67 م.) تاریخ گذاری کرد. زیرا پطرس در دوران حکومت نرون به شهادت رسیده است.

مکان نگارش:

پطرس در آیه 5: 13 اشاره می کند که در هنگام نگارش رساله اول خود، در بابل بوده است. در میان نظریات پیشنهادی مکانهایی از قبیل: 1) بابل مصر که محلی نظامی بوده است، 2) بابل فروپوتامیان، 3) اورشلیم و 4) روم ذکر شده است. به احتمال زیاد، پطرس نام بابل را به شکل سمبلیک بکار برده است، همانطور که این نام در کتاب مکاشفه به شکل سمبلیک استفاده شده است (مکاشفه 17: 9-10). بر اساس روایات، پطرس سالهای آخر عمر خود را در روم گذراند و بعضی نویسندگان اولیه نیز معتقدند که رساله اول پطرس در آنجا نوشته شده است. از طرف دیگر، معلوم شده که بابل در قرن اول میلادی، شهر کوچکی در کنار رود فرات بوده است. بعلاوه خاطر نشان می گردد که: 1) تا قبل از نوشته شدن کتاب مکاشفه (سال 95 م.) شواهدی مبنی بر اینکه اصطلاح “بابل” به صورت مجازی جهت اشاره به روم استفاده گردیده، وجود نداشته است و 2) متن آیه 5: 13 به هیچ وجه استعماری یا اسرار آمیز نیست.

دریافت کنندگان:

آیه (1: 1) را ملاحظه کنید.

موضوعات:

اگر چه رساله اول پطرس کوتاه است، با وجود این به اصول تعلیمی مختلفی پرداخته و مطالب زیادی را در مورد زندگی و وظایف مسیحی بیان می کند. جای تعجب نیست که خوانندگان مختلف دریافته اند که این رساله موضوعات عمده و اصلی متفاوتی است. بعنوان مثال، رساله بعنوان رساله جدایی ایماندران از دنیا، رنج و جفا، مصیبت و جلال، امید، دیدار و سفر، تشویق و بعنوان رساله ای که بیانگر فیض حقیقی خدا می باشد، شناخته شده است. پطرس می گوید که این رساله را نوشته است تا “نصیحت و شهادت دهم که همین است فیض حقیق خدا که بر آن قائم هستید” (5: 12). این موضوع، توضیح و تفسیر عمومی و صریح رساله است؛ با وجود این مانع تشخیص موضوعات فرعی و جانبی متعدد آن نمی گردد. رساله همچنین شامل یک سری نصایح و تشویق ها می شود که در 1: 13 تا 5: 11 بیان گردیده است.

فهرست مطالب:

I– سلامها (1: 1-2)

II– ستایش خداوند به سبب فیض و نجاتش (1: 3-12)

III– تشویق برای یک زندگی مقدس و پاک (1: 13-5: 11)

الف- دعوت برای تقدس (1: 13-2: 3)

ب- مقام و موقعیت ایمانداران (2: 4-12)

1- خانه روحانی (2: 4-8)

2- قوم برگزیده (2: 9-10)

3- بیگانگان و غریبان (2: 11-12)

پ- اطاعت از قدرتهای انسانی (2: 13-3: 7)

1- اطاعت از فرمانروایان (2: 13-17)

2- اطاعت از اربابان (2: 18-20)

3- نمونه مسیح در مورد اطاعت (2: 21-25)

4- اطاعت زنان از شوهران (3: 1-6)

5- وظیفه متقابل شوهران (3: 7)

ت- نصایح همگانی (3: 8-17)

ث- نمونه مسیح (3: 18-4: 6)

ج- چگونگی رفتار و عملکرد با توجه به اینکه پایان همه چیز نزدیک اتن (4: 7-11)

چ- رفتار کسانی که برای مسیح در جفا هستند (4: 12-19)

ح- رفتار رهبران کلیسا (5: 1-4)

خ- رفتار جوانان (5: 5-11)

IV– هدف رساله (5: 12)

V– درودهای پایانی (5: 13-14)

برگرفته از کتاب دائرۀالمعارف کتاب مقدس