بررسی عهدجدید- انجیل لوقا LUKE
نویسنده:
نام نویسنده در کتاب یافت نمی گردد، اما تعداد زیادی شواهد غیر قابل تردید، به لوقا اشاره می کنند. این انجیل همراه کتاب اعمال رسولان است و زبان و ساختار این دو کتاب، نشان می دهد که هردوی آنها، توسط یک شخص نوشته شده اند. آنها شخص تئوفیلوس را مورد خطاب قرار داده اند و دومین کتاب به اولین اشاره می کند (اعمال ۱: ۱). در قسمت های مشخص از کتاب اعمال رسولان، از ضمیر “ما” استفاده می گردد (۱۶: ۱۰-۱۷؛ ۲۰: ۵-۱۵؛ ۲۱: ۱-۱۸؛ ۲۷: ۱؛ ۲۸: ۱۶). این امر نشان می دهد که نویسنده در بعضی از وقایع گزارش شده، خود نیز همراه پولس بوده است در مقایسه با اشخاص مختلف، لوقا پزشک محبوب (کولسیان ۴: ۱۴) و همکار پولس (فیلمون ۲۴) مناسب ترین کاندید است. نویسندگی او، از طریق شهادت واحد و یکسان مطالب کلیسای اولیه، تأیید می گردد (کانُن موراتوری سال ۱۷۰ میلادی و کارهای ایرنیوس سال ۱۸۰ میلادی). لوقا، احتمالاً غیر یهودی، تعلیم یافته در فرهنگ یونانی و طبیب ماهری بود. لوقا در زمانهای مختلف، از دومین سفر بشارتی پولس تا اولین زندانی شدنش در روم همراه او و دوستی وفادار بود. پس از آنکه دیگران، پولس را ترک کرده بودند لوقا در کنار او باقی ماند (۲تیموتائوس ۴: ۱۱).
انطاکیه، سوریه و فیلیپی مکان هایی هستند که به عنوان محل زندگی لوقا پیشنهاد شده اند.
دریافت کننده و هدف:
انجیل به طور خاص به تئوفیلوس اشاره می کند (۱: ۳) که به معنی “کسی که به خداوند عشق می ورزد” و تقریبا به طور مشخص، بیشتر به فرد خاصی برمی گردد تا به دوستداران خداوند. استفاده از عبارت عالیجناب، بیشتر نمایانگر یک شخص است و این عقیده را که تئوفیلوس یک مأمور رومی یا حداقل دارای موقعیت و ثروت زیادی بود، تأیید می کند. احتمالاً او، حامی و پشتیبان لوقا و ناظر نسخه برداری و پخش انجیل لوقا بوده. در آن زمان، تقدیم و نامگذاری یک کتاب به ناشر، رسمی رایج بود. پیام این انجیل به همان اندازه ای که به تئوفیلوس مربوط می گردد (۱: ۴)، برای دیگران نیز ضروری بود. این حقیقت که انجیل، تئوفیلوس را مخاطب قرار می دهد، هدف آن را محدود نمی کند. این انجیل نوشته شد تا باعث تقویت همه ایمانداران گردد و به حملات بی ایمانان پاسخ دهد و جانشین گزارشات پراکنده ای که درباره مسیح وجود داشت، گردد. لوقا می خواست نشان دهد که بر اساس تعلیم عیسی، مسیحیان غیر یهودی نیز در پادشاهی خداوند، جایگاهی دارند. او قصد داشت که پیام انجیل را به تمام جهان برساند.
زمان و مکان نگارش:
دو تاریخی که برای زمان نگارش انجیل لوقا، بیشتر پیشنهاد می گردند عبارتند از:
۱- سالهای ۵۹ تا ۶۳ میلادی و ۲- دهه ۷۰ یا ۸۰ میلادی
)به قسمت تاریخ گذاری اناجیل هم نظر رجوع کنید).
مکان نگارش احتمالاً روم بود، اگر چه اخائیه، افسس و قیصریه نیز پیشنهاد شده اند. البته مکانی که انجیل به آنجا فرستاده شد مربوط به اقامت گاه تئوفیلوس می شود.
با توجه به توضیحاتی که درباره مکانهای مختلف فلسطین داده شده است به نظر می رسد که خوانندگان این انجیل با سرزمین فلسطین آشنا نبوده اند. انطاکیه، اخائیه و افسس می توانند مقاصد احتمالی این انجیل باشند.
سبک و شیوه نگارش:
لوقا تسلط چشمگیری بر زبان یونانی داشت. گنجینه لغات او گسترده و غنی است و گاهی اوقات روش نوشتاری او به یونانی کلاسیک نزدیک می گردد (مانند پیشگفتار ۱: ۱-۴)، در حالی که در مواقعی دیگر کاملاً سامی (Semitic) (۱: ۵-۲: ۵۲) یعنی اغلب شبیه ترجمه یونانی عهد عتیق، است. به نظر می رسد که اصطلاحاتی که به او کار می برد، حساسیت فرهنگی و جغرافیایی را نشان می دهد و این اصطلاحات با سرزمین خاص و مردی که شرح داده می شوند، تغییر می کند.
با توجه به اینکه پطرس از زمینه یهودی و پولس از زمینه یونانی برخوردار بودند، زمانی که لوقا گفته های پطرس را بیان می کند، بیشتر از زبان سامی استفاده می کند.
ویژگی ها:
انجیل سوم، کارها و تعالیمی از عیسی را، که مخصوصاً جهت درک طریق نجات اهمیت دارند، عرضه می کند. محدوده آن کامل، یعنی از تولد تا رستاخیز مسیح را در بر می گیرد و ترتیب آن منظم است و به هردوی یهودیان و غیریهودیان اشاره می کند. ادبیات عالی، جزئیات تاریخی و درک حساس و پرشوری از عیسی و اطرافیانش از ویژگیهای این انجیل است. از آنجائی که بسیاری از وقایع زندگی مسیح در هر سه انجیل همنظر، بیان شده است، خواننده انتظار شباهت های بسیاری را در این گزارش ها دارد. موضوعات ویژه انجیل لوقا شامل موارد ذیل است:
۱- دیدجهانی: به رسمیت شناختن غیر یهودیان در نقشه خداوند به اندازه یهودیان
۲- تأکید بر دعا: مخصوصاً دعای عیسی قبل از موارد مهم (۳: ۲۱)
۳- شادمانی از خبر انجیل یا خبر خوش (۱: ۱۴)
۴- توجه خاص به نقش زنان
۵- علاقه ای خاص به فقیران: (تعدادی از ثروتمندان در میان پیروان عیسی بودند، اما به نظر می رسد که او به فقرا نزدیک تر بود).
۶- توجه به گناهکاران: (عیسی دوست آنانی بود که در گناه غرق بودند).
۷- تأکید بر جمع خانوادگی: (خدمات مسیح به مردان، زنان و کودکان اغلب در جمع خانوادگی آنها انجام می گیرد).
۸- استفاده مکرر از عنوان “پسر انسان” (۱۹: ۱۰)
۹- تأکید بر روح القدس (۴: ۱)
منابع:
اگر چه لوقا، اذعان می دارد که افراد دیگری نیز، زندگی عیسی را نوشته اند (۱: ۱)، هیچ اشاره ای نمی کند که در نوشتن گزارش خود، از آنها استفاده کرده است.
لوقا انجیل خود را بر اساس تحقیقاتی که انجام داده بود و گزارشات شاهدان عیسی (۱: ۲) موعظه ها و گزارشات شفاهی رسولان، به نگارش در آورد.
اگر چه، لوقا آشکارا از تعدادی منابع مشابه استفاده کرد، ولی نحوه نگارش او، با دیگر اناجیل همنظر، متفاوت است و طرحی که در بیان موضوعات مشخص بکار می برد، بیانگر کاری مستقل است (۱۰: ۱؛ ۱۸: ۱۴؛ ۱۹: ۱-۲۸).
طرح و الگو:
گزارش لوقا را در مورد خدمات عیسی می توان به سه قسمت اصلی تقسیم کرد:
۱-اتفاقاتی که در جلیل و اطراف آن رخ داد (۴:۱۴-۹: ۵۰).
۲- وقایعی که در یهودیه و بیریه اتفاق افتاد (۹: ۵۱- ۱۹: ۲۷)
۳- اتفاقاتی که در آخرین هفته در اورشلیم رخ داد (۱۹: ۲۸-۲۴: ۵۳).
منحصر به فرد بودن انجیل لوقا، مخصوصاً در موضوعات فراوانی که درباره خدمات عیسی در یهودیه و بیریه بیان می کند، مشاهده می گردد. این موضوعات، عمدتاً از گزارشات موعظه های عیسی بدست آمده است. ۱۶ مثل از ۲۳ مثل هایی که در انجیل لوقا وجود دارد، در این قسمت یافت می شوند (۹: ۵؛ ۱۸: ۱۴؛ ۱۹: ۱-۲۸). از ۲۰ معجزه ای که در انجیل لوقا ثبت شده است، فقط ۴ مورد در اینجا دیده می شوند. در باب نهم (به ۹: ۵۱ رجوع کنید) عیسی در حالی که در انتظار آخرین حضورش در اورشلیم و مصلوب گردیدنش است، دیده می شود (۱۳: ۲۲).
موضوع اصلی این انجیل، ماهیت مسیح بودن عیسی و مأموریت اوست و آیه کلیدی آن ۱۹: ۱۰ می باشد.
فهرست مطالب:
I– پیش گفتار (۱: ۱-۴)
II– ظهور عیسی (۱: ۵-۲: ۵۲)
الف- خبر تولد یحیی و عیسی (۱: ۵-۵۶)
ب- تولد یحیی (۱: ۵۷-۸۰)
پ- تولد و دوران کودکی عیسی (باب ۲)
III– آمادگی عیسی برای خدمات عمومی (۳: ۱-۴: ۱۳)
الف- پیام آور و آماده کننده راه او (۳: ۱-۲۰)
ب- تعمید (۳: ۲۱-۲۲)
پ- شجره نامه عیسی (۳: ۲۳-۳۸)
ت- آزمایش او (۴: ۱-۱۳)
IV– خدمات عیسی در جلیل (۴: ۱۴- ۹: ۹)
الف- آغاز خدمات در جلیل (۴: ۱۴-۴۱)
ب- اولین سفر به جلیل (۴: ۴۲-۵: ۳۹)
پ- مشاجره در روز سبت (۶: ۱-۱۱)
ت- انتخاب ۱۲ حواریون (۶: ۱۲-۱۶)
ث- موعظه در مکانی وسیع و هموار (۶: ۱۷-۴۹)
ج- معجزات در کفر ناحوم و نائین (۷: ۱-۱۸)
چ- سؤال یحیی تعمید دهنده (۷: ۱۹-۲۹)
ح- عیسی و فریسیان (۷: ۳۰-۵۰)
خ- دومین سفر به جلیل (۸: ۱-۳)
د- مثل های پادشاهی خداوند (۸: ۴-۲۱)
ذ- سفر در طول دریای جلیل (۸: ۲۲-۳۹)
ر- سومین سفر به جلیل (۸: ۴۰-۹: ۹)
V– کناره گیری او به منطقه ای در اطراف جلیل (۹: ۱۰-۵۰)
الف- به کرانه شرقی دریای جلیل (۹: ۱۰-۱۷)
ب- به قیصریه فیلیپی (۹: ۱۸-۵۰)
VI– خدمات عیسی در یهودیه (۹: ۵۱-۱۳: ۲۱)
الف- سفر از سامره به یهودیه (۹: ۵۱-۶۲)
ب- مأموریت به ۷۰ نفر (۱۰: ۱-۲۴)
پ- معلم شریعت و مثل سامری نیکو (۱۰: ۲۵-۳۷)
ت- عیسی در بیت عنیا در منزل مرتا و مریم (۱۰: ۳۸-۴۲)
ث- تعلیم در یهودیه (۱۱: ۱-۱۳: ۲۱)
VII– خدمات عیسی در بیریه و اطراف آن (۱۳: ۲۲-۱۹: ۲۷)
الف- درِ تنگ (۱۳: ۲۲-۳۰)
ب- هشدار درباره هیرودیس (۱۳: ۳۱-۳۵)
پ- در خانه یک فریسی (۱۴: ۱-۲۳)
ت- بهای پیروی از مسیح (۱۴: ۲۴-۳۵)
ث- مثلهای گوسفند، سکه و پسر گمشده (باب ۱۵)
ج- مثل مباشر نادرست (۱۶: ۱-۱۸)
چ- توانگر و ایلعازر (۱۶: ۱۹-۳۱)
ح- سخنانی دیگر از عیسی (۱۷: ۱-۱۰)
خ- شفای ده جذامی (۱۷: ۱۱-۱۹)
د- آمدن پادشاهی خدا (۱۷: ۲۰-۳۷)
ذ- بیوه زن سمج (۱۸: ۱-۸)
ر- عبادت یک فریسی و یک باجگیر (۱۸: ۹-۱۴)
ز- عیسی و کودکان (۱۸: ۱۵-۱۷)
س- توانگر جوان (۱۸: ۱۸-۳۰)
ش- مسیح، مرگش را پیشگویی می کند (۱۸: ۳۱-۳۴)
ص- شفای گدای نابینا (۱۸: ۳۵-۴۳)
ض- عیسی و زکی (۱۹: ۱-۱۰)
ط- مثل سکه های طلا (۱۹: ۱۱-۲۷)
VIII– آخرین روزها: مصلوب شدن و پیروزی (۱۹: ۲۸- ۲۵: ۵۳)
الف- ورود مظفرانه (۱۹: ۲۸-۴۴)
ب- پاکسازی معبد (۱۹: ۴۵-۴۸)
پ- آخرین مشاجره با رهبران یهود (باب ۲۰)
ت- موعظه کوه زیتون (باب ۲۱)
ث- شام آخر (۲۲: ۱-۳۸)
ج- دعای عیسی در باغ جتسیمانی (۲۲: ۳۹-۴۶)
چ- دستگیری عیسی (۲۲: ۴۷-۶۵)
ح- عیسی در حضور شورا (۲۲: ۶۶-۲۳: ۲۵)
خ- مصلوب شدن (۲۳: ۲۶-۵۶)
د- رستاخیز (۲۴: ۱-۱۲)
ذ- خدمات پس از رستاخیز (۲۴: ۱۳-۴۹)
ر- صعود (۲۴: ۵۰-۵۳)
برگرفته از کتاب دائرةالمعارف کتاب مقدس
دریافت لینک کوتاه این نوشته:
|
کپی شد! |
