رسالۀ یعقوب فصل 1

رسالۀ یعقوب فصل 1

یعقوب 1: 1-8؛ تجربیات، صبر، حکمت، ایمان

خوشی در تجربیات (آیۀ 2): شکنجه ها، مخالفت ها و زحمات، نشان دهندۀ ایمان ما است و باعث می شود شخصیتی را که مسیح می خواهد، در ما ایجاد شود. پطرس تجربیات را گرانبها می داند (1پطرس 1: 7).

تجربیات، صبر را ایجاد می کنند (آیه های 3و4): صبر و شکیبایی در هنگام رنج کشیدن، در واقع این استطاعت را در ما ایجاد می کند تا با خوشی در انتظار روز شادی بخشی باشیم که در آن خدا هر اشکی را از چشمان ما پاک خواهد ساخت.

صبر کمال را به دنبال دارد (آیۀ 4): ما گناهکاران بدبختی هستیم که توسط فیض نجات یافته ایم، اما، کمال، هدف غایی هر یک از ما است. روزی ما، مانند او کامل خواهیم شد (1یوحنا 3: 2).

حکمت (آیۀ 5): نشان گر داوری خدا در رابطه با همۀ بخش های عملی زندگی روزانه است. بنابراین یک مسیحی باید آن را در زندگی خودش جای دهد.

دعا (آیۀ 5): ما را در دریافت این گونه حکمت یاری می بخشد. این رساله با ترغیب و تشویق به دعا آغاز می شود و با همین موضوع نیز خاتمه می یابد (5: 13-18).

ایمان (آیه های 6-8): ایمان مستحکمی که از خود پایداری نشان می هد. در تمام طوفان های زندگی، ایمان شرط دعای پیروزمندانه است. برای شخصی که ایمان آورد، همه چیز ممکن است (مرقس 9: 23).

یعقوب 1: 9-18؛ ثروت، وسوسه، تولد تازه

ثروت و دولت (آیه های 9-11): این بخش به یادآورندۀ این مطالب مهم است که آن چه که برای هر یک از ما سرنوشت ساز است، وضع زندگی زمینی ما نیست بلکه وضعیت ابدیت ماست و ما بیشتر باید به آن بپردازیم. حتی فقیران در آن مقصد پر جلال شادی خواهند کرد (جهت مطالعۀ بیشتر به 2: 1-2 مراجعه شود).

وسوسه ها (آیه های 12-15): در آیۀ 2 اشاره به این مطلب شده که در اثر تجریبات سخت، ایمان ما تقویت می شود. در اینجا تجربه بیشتر به معنی وسوسه و اغوا به گناه است. گناه به وسیلۀ شهوت آبستن می شود و موت را می زاید.

روح تازه متولد شدۀ مسیحیان (آیه های 16-18): همان طور که شهوت به وجود آورندۀ گناه است وگناه نیز موت را به دنبال می آورد، به همین ترتیب خدا نیز به وسیلۀ کلامش و در نام مسیح، روح تازه ای را، در کسانی که از ازل برگزیده شده اند، تولد می بخشد. این افراد در واقع، شریک در میراثی هستند که طی اعصار متمادی در ابدیت اندوخته شده است. پطرس نیز به کلام خدا در حکم دانه ای اشاره می کند که قادر است به مسیحیان تولد تازه ببخشد (1پطرس 1: 23).

یعقوب 1: 19-27؛ زبان، کلام، مذهب راستین

مراقبت از زبان (آیه های 19-21): کنترل کردن خشم، شنوندۀ خوب بودن و اجتناب از سخنان ناپاک، موضوعات این بخش را تشکیل می دهند.

کنندگان کلام (آیه های 21-25): در آیۀ 18 کلام خدا وسیله ای است که باعث می شود شخص تولد تازه بیابد. در آیۀ 21، عامل نجات جان ها معرفی شده است. در آیۀ 23 کلام خدا به آئینه ای تشبیه شده است که وجود واقعی ما را در نور حقیقی خود به ما نشان می دهد.

مذهب راستین (26و27): این بخش یکی از قسمت های بی نظیر کتاب مقدس است. در این قسمت دوباره مسالۀ زبان مطرح می شود. زبان افسار گسیختۀ یک شخص مذهبی، نشان گر بی فایده بودن مذهب او است. زندگی نیکوکارانه و خیرخواهانه که عاری از عشق به مال دنیا است، در واقع نشان گر جلال و شکوه مذهبی است که این شخص اختیار نموده است (این بخش را با مثل «روز داوری» در متی 25: 31-46 مقایسه کنید).

برگرفته از کتاب راهنمای کتاب مقدس از انتشارات شورای کلیسایی 222