بررسی رسالۀ پولس رسول به رومیان فصل 8: قانون روح
این یکی از زیباترین و محبوب ترین باب های کتاب مقدس است.
(آیه های 1-11) سکونت روح: در مسیح، ما نه تنها آمرزش از گناهان را می پذیریم، بلکه وارد حیات جدید می شویم. و این همان تولد تازه است. حیات طبیعی ما گویا به وسیلۀ روح خدا بارآور می شود و یک ذات الهی به شکل یک روح نوزاده در درون ما تولد می یابد. این امر تا حدودی شبیه تولد جسمی ما است. همان تولدی که منشأ آن از آدم شروع شده و ما آن را از والدین خود می یابیم. بنابراین حیات طبیعی از آدم، و حیات جدیدی الهی ما از مسیح به ارث می رسد. این واقعیتی است مربوط به درون ما، ممکن است آن را احساس نکنیم و متوجه وقوع آن نشویم. اما این حیات، در درون ما جای گرفته است و ما آن را به وسیلۀ ایمان پذیرفته ایم. این حیات در درون ما و ماورای درک ما نیز می باشد. این زندگی الهی که به صورت طفلی کوچک از روح خدا در ما جای گرفته، به وسیلۀ توجهات محبت آمیز خداوند در ما به صورتی خستگی ناپذیر عمل می کند تا عنان زندگی ما را به دست گیرد و ما را به صورت خود خدا در آورد. این همان حیاتی است که در جلال فناناپذیرِ روز قیامت شکوفا خواهد شد.
(آیه های 12-17) تعهدات ما نسبت به روح: هدایت شدن از روح به معنی آن است که ما در عین حال که برای نجات یافتن در وابستگی مطلق و بدون شرط نسبت به مسیح هستیم، جهت زندگی کردن بر حسب قوانین او نیز تلاش می کنیم. پولس به صورتی قطعی مشخص می کند که فیض خدا ما را رها نمی کند تا جهت زندگی درست، متکی بر قدرت خودمان باشیم. هدایت شدن از جسم، بدان معنی است که ما خود را به طور کامل تحت هدایت خواسته های نفس خود می سپاریم.
بدن ما همان جسم است. بعضی از خواسته های جسم، کاملاً طبیعی و ضروری هستند. اما برخی از آن ها نادرست هستند که باید از آن ها خودداری نمود. از خواسته های جسمی طبیعی ما می توانیم لذت ببریم، اما باید مواظب باشیم که از حدّ و مرز استفادۀ آن ها خارج نشویم.
(آیه های 18-25) عذاب خلقت: همۀ خلقت که خود ما نیز شامل آن هستیم، در انتظار ترتیبی بهتر در هستی می باشد و برای آن آه می کشد. این امر به وسیلۀ کامل شدن نجات الهی میسر می شود و آن زمانی است که از جسم این موت رهایی یابیم (7: 24) و آزادی جلال آسمان را دریافت نماییم. این اساس کار مسیح را نشان می دهد.
(آیه های 26-30) شفاعت روح: این بخش نه تنها به سکونت روح القدس در ما به عنوان بیعانه ای جهت رستاخیز و جلال آتی اشاره می کند، بلکه نشان گر این مطلب نیز هست که او از طرف ما دعا می کند و چون همواره بر حسب ارادۀ خدا دعا می کند، ما می توانیم مطمئن باشیم که هر آن چه در زندگی ما اتفاق افتد، به جهت خیریت ما عمل می کند. ما ممکن است فراموش کنیم، دعا کنیم. اما روح هرگز فراموش نمی کند. خدا همواره ما را از طریق روح می بیند. باشد که از توکل کردن به او غفلت نورزیم.
(آیه های 31-39) محبت غیر قابل توصیف مسیح: او برای ما مرد و ما را آمرزید. او خود را به شکل روح القدس در اختیار ما قرار داده است. اگر ما متعلق به او هستیم، پس هیچ قدرتی بر روی زمین و در آسمان و یا در هاویه نمی تواند مانع ورود ما به ملکوت ابدی خدا گردد. این بخش یکی از متن های زیبا و دلنشین کل کتاب مقدس به شمار می رود.
برگرفته از کتاب راهنمای کتاب مقدس از انتشارات شورای کلیسایی 222
دریافت لینک کوتاه این نوشته:
|
کپی شد! |
