بررسی رسالۀ پولس رسول به رومیان فصل 5: مسیح، آدم و معمای گناه بشر

بررسی رسالۀ پولس رسول به رومیان فصل 5: مسیح، آدم و معمای گناه بشر

پولس جهت نشان دادن اثر مرگ مسیح به عنوان کفارۀ گناهان انسان، به این مطلب اشاره می کند که همۀ نژادهای انسانی، در اصل از آدم سرچشمه گرفته اند.

چگونه ممکن است یک شخص درعوضِ عدۀ زیادی بمیرد؟ شاید عدالت واقعی این باشد که یک شخص جای شخص دیگر بمیرد. چگونه ممکن است که یک نفر به جای میلیون ها نفر جان دهد؟

پاسخ پولس به این مطلب این است که انسان به این دلیل که گناهکار است، مورد سرزنش قرار نمی گیرد. همۀ انسانها گناهکار به دنیا می آیند و هیچ کس با اردۀ خودش پا به جهان هستی نمی گذارد. چشم در این دنیا می گشاید و خود را گناهکار می یابد. اما اولین شخص که منشا نژاد انسانی بود، یعنی آدم، این چنینی وضعیتی را دارا نبود. او با طبیعتی گناه آلود پا به جهان هستی نگذاشت.

در این بخش، پولس به توضیح دربارۀ اصل کفارۀ گناهان به وسیلۀ مسیح می پردازد. او مسیح را در مقابل ما قرار نمی هد بلکه در مقابل عمل آدم که سَرِ نژاد انسانی است، قرار می دهد.

آدم سَرِ طبیعی نژاد انسانی بود و مسیح سَرِ روحانی نژاد انسانی است. آن چه یکی از آن ها انجام داد، دیگری انجام نداد. یکی از آنها گناه را وارد نژاد انسانی کرد. بنابراین مرگِ دیگری جهت انجام عدالت و انتقال حیات به نژاد انسانی کافی بود.

برگرفته از کتاب راهنمای کتاب مقدس از انتشارات شورای کلیسایی 222