برای همه ایماندارن معلومه که بهشت یعنی زندگی در حضور خدا. اما من سوال دارم در مورد باغ عدن ( مطابق کتاب مقدس باغ عدن قسمتی از ترکیه عراق و قسمتی از غرب و جنوب ایران بوده ) زمانی که آدم و حوا از باغ اخراج میشن خداوند حضور فیزیکی باغ عدن را چکار میکنه ؟
در پاسخ به سؤال شما، مقاله زیر را که اطلاعات مفیدی در باره باغ عدن به ما می دهد، برایتان می فرستم:
باغ عدن از نظر جغرافیایی در کجا قرار داشته است؟
اين باغ بر رودهاي فرات و دجله، و در محل تقاطعشان با رودخانه‌هاي فيشون و جيحون قرار داشت (2 : 10 – 14). رودهاي فيشون و جيحون تا كنون پيدا نشده‌اند. فرات و دجله از منطقة كوهستاني قفقاز در جنوب غربي آسيا سرچشمه مي‌گيرند و بسوي جنوب شرقي ادامه مي‌يابند و به خليج فارس مي‌ريزند. به اين ترتيب مي‌توان گفت كه انسان تقريباً در مركز سطح زمين آفريده شد، چرا كه اين منطقة فرات قفقازي تقريباً در مركز نيمكرة شرقي، كه بزرگتر از نيمكرة غربي است، قرار دارد. قوم شناسان معمولاً اين منطقه را مهد اولية همة نژادهاي انساني بشمار مي‌آورند. از اين منطقه، يعني گهوارة نژاد بشري بود كه گاو، بز، گوسفند، اسب، خوك، سيب، هلو، گلابي، آلو، گيلاس، به، توت سفيد، انگور فرنگي، درخت مو، زيتون، انجير، خرما، بادام، گندم، جو، جو صحرايي، نخود فرنگي، لوبيا، بذرك (درخت كتان)، اسفناج، تربچه، پياز و بيشتر ميوه‌ها و سبزي‌هاي ما به نقاط ديگر برده شدند. با اينكه برخي تصور مي‌كنند كه مكان دقيق باغ عدن احتمالاً در ارتفاعات ارمنستان و در سرچشمة رودهاي دجله و فرات، كه در آن موقع شايد تا اين حد بالاتر از سطح دريا نبوده‌اند، قرار داشته، ولي محل سنتي و عموماً پذيرفته شدة باغ عدن در بابل و نزديك مصب فرات است. در حال حاضر رودخانه‌هاي فرات و دجله حدود 150 كيلومتر بالاتر از خليج فارس به هم مي‌پيوندند. در زمان ابراهيم كرانه‌هاي خليج به حدود «اور» مي‌رسيد و اين دو رودخانه بصورت دو جريان مجزا به خليج مي‌ريختند. تمامي دشت بابل از رسوبات آبرفتي اين دو رودخانه بوجود آمده بود. غالباً مسير بستر رودخانه‌ها عوض مي‌شد. در زمان آدم احتمالاً رودخانه‌هاي فرات و دجله در فاصلة كوتاهي به هم مي‌پيوستند، و دوباره پيش از اينكه به خليج بريزند از هم جدا مي‌شدند، و باغ در همين محل كه بين نقطة اتصال و نقطه انشقاق دو رودخانه قرار داشت، واقع شده بود. و به اين ترتيب 4 شاخه يا «شعبه» بوجود مي‌آمد (2:10)؛ دو رودخانه همچون كناره‌هاي شرقي و غربي خليج ادامه مي‌يافتند و جيحون و فيشون ناميده مي‌شدند. در كتيبه‌هاي كهن، خليج فارس يك «رودخانه» ناميده شده است. نكتة باستانشناختي : اريدو، محل سنتي و پذيرفته شدة باغ عدن نقطة دقيقي كه در روايات بعنوان مكان باغ عدن تعيين شده، تعدادي تپه است كه در 18 كيلومتري جنوب اور قرار دارد و به نام اريدو (ابوشارم) شناخته مي‌شود. اين محل سكونت «آداپا»، يعني آدم بابلي بوده است. به گواهي منشور وِلد، دو پادشاه اول تاريخ در اريدو سلطنت كردند. در كتيبه‌هاي باستاني بابلي آمده است: «در نزديكي اريدو باغي بود و در آن درخت مقدس اسرارآميزي وجود داشت كه درخت حيات بود؛ كاشته شده توسط خدايان، كه ريشه‌هايش عميق بودند و شاخه‌هايش سر به آسمان كشيده بودند و ارواح محافظ از آن نگهداري مي‌كردند و هيچ انساني وارد باغ نمي‌شود.» هال و تامپسون از موزة بريتانيا (19 – 1918) خرابه‌هاي اريدو را از خاك درآوردند. آنان نشانه‌هايي يافتند حاكي از اينكه اريدو شهر ثروتمندي بوده، و بعنوان خانة اولية بشريت مورد احترام بوده است.
چنانکه از کلام خدا مشهود است، این باغ به نابودی سپرده شد و دیگر به حالت اولیه خود وجود ندارد و خدا موقتاً کروبیانی را به منظور محافظت از درخت حیات به طرف شرقی باغ عدن قرار داد که با شمشیری آتشبار از آن محافظت می کردند.
شاد و کامیاب باشید.
دریافت لینک کوتاه این نوشته:
|
کپی شد! |
