باستان شناسی و کتاب قمدس: اجتماع قمران و اسین ها

Khirbet Qumran و اسین ها

نه تنها حفاری های انجام شده در Khirbet Qumran ثابت می کند که آن جا مرکز اسین های یهودی بوده بلکه سه محقق به نام های یوسفوس (Josephus)، فیلو (Philo) و پلینی (Pliny) که معاصر یکدیگر بودند، به این امر شهادت می دهند. برای مثال پلینی می گوید: اسین ها دقیقاً در نقطه ای که قمران واقع شده است و قسمت غربی دریای مرده نامیده می شود، ساکن بوده اند. او همچنین شهر عین جدی (En Gedi) را به عنوان مکان پائین تر از اسین ها معرفی می کند.

یوسفوس از فداکاری، سخت کوشی و زندگی جمعی آن ها سخن می گوید. او علاقۀ آن ها را برای کار دسته جمعی،  می ستاید و اشاره می کند که آن ها لباس سفید می پوشند. همچنین در مورد دورۀ سه سالۀ آزمایشی آن ها قبل از پذیرفته شدن به این فرقه و سایر مقررات آن ها شرح می دهد. در مورد انواع طهارت های آن ها توضیح داده و تعداد آن ها را حدود 4000 عدد بیان می کند. در مورد تجرد، دین داری، اعتقاد راسخ به اخلاقیات و اعتقادشان به دریافت پاداش برای عدالت سخن می گوید.

فیلو توضیحی مشابه راجع به این گروه یهودی می دهد. کتابخانۀ قمران آشکار کنندۀ علاقۀ آن ها به کتاب مقدس و ادبیات است. این موضوع در اطلاعاتی که فیلو و یوسفوس می دهند، دیده می گردد. اسین ها به دقت از کتاب مقدس نسخه برداری می کردند و در حفاظت آن می کوشیدند.

مشکلاتی در یکی دانستن اسین های قمران با فرقۀ توضیح داده شده توسط فیلو، پلینی و یوسفوس وجود دارد. اما باید توجه داشت که شباهت های آن ها خیلی بیشتر از تفاوت های آن هاست. شواهد ظاهراً، بر یکی بودن اجتماع قمران با اسین های قرن اول میلادی، دلالت دارد.

برگرفته از کتاب دائرةالمعارف کتاب مقدس