اورشلیم: شهر اصلی در قلب کتاب مقدس

اورشلیم: شهر اصلی در قلب کتاب مقدس

چنین به نظر می رسد که شهر اورشلیم، حتی پیش از ابراهیم، توسط خدا برگزیده شده بود تا یک نوع مقری الهی باشد در کرۀ زمین تا خدا از آن جا در بین مردم کار کند. در پیدایش ۱۸:۱4 دربارۀ ملکیصدق می خوانیم که در اورشلیم بود.

اگر این حدیث عبری درست باشد که ملکیصدق همان سام است که از طوفان زمان نوح جان سالم بدر برده و در زمان پاتریارخ ها پیرترین مرد دنیا وکاهن بوده، پس باید قبل از ظهور ابراهیم وی از بابل خارج شده و از طرف خدا برای تصاحب اورشلیم به آنجا رسیده باشد.

احتمالاً ملكيصدق ابراهیم را از شهر اور، وقتی او هنوز کودک بود می شناخته است، و شاید نقشی در عزیمت او به سرزمین موعود که خدا برای کار خود برگزیده بود، داشته است.

اورشلیم در جنوب مرکزی سرزمین کنعان واقع بود، از یک سمت با دریای مدیترانه ۴۰ مایل و از سمت دیگر با رود اردن ۲۰ مایل فاصله داشت. از سمت غرب توسط کوه ها محافظت می شد، در جنوب آن بیابان بود و در شرق درّۀ اردن.

اورشلیم بر بلندی قرار داشت و از شرق وجنوب و غرب با دره احاطه شده بود. شهر از دو رشته تپۀ بزرگ تشکیل شده بود و بین این دو رشته درّه ای قرار داشت، تپۀ شرقی از سه تپۀ کوچک تر تشکیل شده بود: جنوب شرقی، مرکز شرقی و شمال شرقی، تپۀ غربی نیز از دو تپۀ کوچک تر تشکیل یافته بود: جنوب غربی و شمال غربی. اورشلیم نزدیک شاه راه ساحلی قرار داشت که تمدن های گوناگون در آن جا با هم ملاقات می کردند. از این نظر محلی مناسب برای کار خدا در بین قوم ها و ملل مختلف دنیا بود.

شهر اصلی در تپۀ جنوب شرقی واقع بوده است. در پای این تپه، چشمه ای به نام جیحون جاری بود که به این شهر حصاردار صفای خاص می بخشید.

در تپۀ جنوب شرقی شهر ملکیصدق قرار داشت. تپۀ مرکز شرقی که موریا نامیده می شد همان مکانی بود که ابراهیم اسحاق را برای قربانی کردن به آن جا برد. باز در همین مکان بود که ۱۰۰۰ سال بعد هیکل یا معبد سلیمان ساخته شد. همچنین پس از ۱۰۰۰ سال دیگر عیسی مسیح بر تپۀ شمال شرقی مصلوب شد.

برگرفته از کتاب راهنمای کتاب مقدس از انتشارات شورای کلیسایی 222