اورشلیم: تاریخ شهر اورشلیم

شهر اورشلیم

“و داود در آن قلعه ساکن شد از آن جهت آن را شهر داود نامیدند. و شهر را به اطراف آن و گرداگرد ملوه بنا کرد و یوآب باقی شهر را تعمیر نمود”. (1تواریخ 11: 7-8)

تاریخ شهر اورشلیم:

اولین اشاره به شهر اورشلیم احتمالاً در پیدایش 14: 18 است که در آنجا ملکیصدق به عنوان پادشاه سالیم (یعنی اورشلیم) معرفی شده است. زمانی که قوم اسرائیل آماده عبور از رودخانه اردن و ورود به سرزمین وعده بودند این شهر به نام شهر یبوسی (یوشع 15: 8) یا “یبوس” (1تواریخ 11: 4) نامیده می شد. در زمان فتوحات سرزمین کنعان به رهبری یوشع، هرگز فتح نگردید و تا زمان پادشاه شدن داود، در دست کنعانیان باقی ماند. ارتش داود به یبوس حمله کرده و آن را تصرف نمود. داود آن را پایتخت خود ساخت (2سموئیل 5: 5-7؛ 1تواریخ 11: 4-7). اورشلیم در زمان اتحاد دو پادشاهی به عنوان پایتخت سیاسی اسرائیل و بعدها بعد از انقسام آن، به عنوان پایتخت حکومت جنوبی محسوب گردید. سلیمان، جانشین داود، معبد یهود خداوند را در اوشلیم ساخت (1پادشاهان 5-8، 2تواریخ 2-5 و به موضوع معبد یهود، رجوع کنید). پس از آن اورشلیم به مرکز مذهبی پرستش یهوه مبدل گردید.

در سال 586 قبل از میلاد و به دلیل گناه اسرائیل، نبوکدنصر پادشاه بابل، شهر را محاصره و سرانجام آن را به همراه معبد یهود نابود ساخت (2پادشاهان 25: 1-11؛ 2تواریخ 36: 17-19). اورشلیم به ویرانه ای مبدل گشت تا زمانی که یهودیان در سال 536 قبل از میلاد از فارس بازگشتند تا معبد یهود و شهر را بازسازی کنند (عزرا 3: 8-13؛ 5: 1؛ 6: 15؛ نحمیا 3-4). تا زمان عهد جدید، اورشلیم یکبار دیگر تبدیل به مرکز سیاسی و حیات مذهبی یهودیان گشت. در سال 70 میلادی و بعد از بارها قیام یهودیان بر علیه قدرتهای رومی، شهر و معبد یهود دوباره تخریب شد.

زمانی که داود اورشلیم را پایتخت سیاسی خود ساخت، این شهر اسامی متناسب با خصوصیاتش پیدا کرد، اسامی مانند” “صهیون” (2سموئیل 5: 7)، شهر داود (1پادشاهان 2: 10)، “شهر مقدس” (نحمیا 11: 1)، “شهر خدا” (مزمور 46: 6)، “شهر خدای ما” (مزمور 48: 2)، “شهر عدالت و قریه امین” (اشعیا 1: 26)، “شهر یهوه” (اشعیا 60: 14)، “یهوه شمه” (حزقیال 48: 35) و “شهر حق” (زکریا 8: 3). بعضی از این اسامی، نامهای نبوتی شهر اورشلیم سماوی هستند.

برگرفته از کتاب دائرةالمعارف کتاب مقدس