امید بی پایه یا امید هدفمند

“امیدی که در آن تعویق باشد باعث بیماری دل است.”
(امثال سلیمان ۱۳: ۱۲)

آیا تو می دانی در زندگی دقیقاً به امید چه کسی، وقوع چه اتفاقی و بوجود آمدن چه شرایطی هستی؟
آیا برای رسیدن به آن امید، طرح و برنامه خاصی داری یا فقط نشسته ای ببینی عاقبت چه می شود؟
آیا دلیل خاص و انگیزه قانع کننده ای برای امیدوار بودنت داری؟
آیا آنچه در امیدش هستی، ارزش پرداخت بهایی که با زندگی ات می پردازی دارد؟
آیا اصلاً نشانه هایی برای امکان تحقق یافتن این امید می بینی؟

اگر جوابت به این سؤال ها منفی است، گرفتار یک آرزوی واهـی، یک حـس غم آلود و یک نشئگی لذتبخشی شده ای که پایانش محو شدن در فضای مـه آلود وهم و خیال است.

زیرا امیدواری بی پایه و اساس، امیدواری بدون طرح و برنامه، امیدواری بدون هدف و انگیزه باعث بیماری دل و روح، و روان است و شرایط روزگار هیچ رحمی به مظلومیت و حق بجانب بودنت نمی کند.

همین حالا برخیز و در مورد اصالت و ماهیت امیدی که به آن دل بسته ای و منتظر و چشم براهش نشسته ای فکر و تحقیق کن زیرا فردا خیلی دیر است.

جلیل سپهر

www.lifespringiran.com
@jalilsepehr