اعیاد عهدعتیق به عنوان تصویر نمادی از عهدجدید

اعیاد در نمونه ها:

– فصح (لاویان 23: 4-5): این عید بیانگر رهایی به وسیله خون از سرزمین مصر به عنوان نمونه ای از دنیا، از فرعون به عنوان نمونه ای از شیطان و از بردگی مصر به عنوان نمونه ای از گناه است. عید فصح از رهایی ما از گناه و از طریق بره خدا سخن می گوید (1پطرس 1: 19). در واقع مسیح فصح ما شد (1قرنتیان 5: 7).

– عید فطیر (لاویان 23: 6-8): حاکی از ساده دلی و راستی ایماندار بعد از نجات است (1قرنتیان 5: 8؛ 11: 23-33؛ 2قرنتیان 7: 1؛ غلاطیان 5: 7-9). خوردن نان فطیر و دور کردن خمیر مایه از خانه نشانه تقدس است. خمیر مایه توصیفی از بدی و شرارت است که شایسته همراهی با ایماندار در مسیر ملکوت نیست (1قرنتیان 5: 8).

– عید پنطیکاست (لاویان 23: 15-23): این عید دلالت بر آمدن روح القدس در پنطیکاست و تشکیل کلیسا بدون مسیح می کند (اعمال 5: 1؛ متی 13: 23). دو قرص نان نشانه اتحاد واقعی ذراتی است که آن را نانها را ساخته و یک بدن (قرص) را به وجود می آوردند. روح القدس نیز در پنطیکاست توسط تعمید شاگردان، آنان را که متفرق بودند در یک بدن شکل داد. تاسیس کلیسا یا بدن مسیح در روز پنطیکاست بود. چون اولین نمونه تاریخی از کار تعمید روح القدس است (اعمال 1: 5؛ 11: 16؛ 1قرنتیان 12: 13). خمیر مایه به شکل دو نوع نان در پنطیکاست تقدیم می شد که نمونه یکی شدن یهودیان و امتها در مسیح بود (افسسیان 3: 1-10). خمیر مایه به نشانه آزاد شدن از گناه در داوری مسیح، پخته می گردید. دوره چهار ماهه، میان پنطیکاست و عیدکرناها هنگام جمع آوری محصول است که نشانه دوره کلیسا قبل از بازگشت مسیح است.

– عید کرناها (لاویان 23: 23-25): صحبت از جمع کردن دوباره قوم خدا و بازگشت آنان به سرزمین اجدادیشان می کند. مطابق متی 24: 23 پسر انسان با فرشتگانش با صدای عظیم کرنا دوباره ظهور خواهد کرد تا برگزیدگان خود را از بادهای اربعه و از کران به کران جمع نماید.

-روزه کفاره (لاویان 23: 26-32): رویای پاک شدن قوم خدا از گناه است (رومیان 11: 25) و اشاره به زکریا 13: 1 دارد. در آن روز برای خاندان داود و ساکنان اورشلیم چشمه ای به جهت گناه و نجات مفتوح خواهد شد. این عید بیانگر تغییر آینده یک ملت در دومین بازگشت مسیح است (زکریا 12: 14-9).

برگرفته از کتاب دائرةالمعارف کتاب مقدس