اصل و منشأ عنوان “کشیش” در ادبیات کلیساهای فارسی‌زبان چیست؟
اصل و منشأ عنوان “کشیش” در ادبیات کلیساهای فارسی‌زبان چیست؟
عنوان “کشیش” که در زبان فارسی رایج است از نظر لغوی از کلمۀ «قشیشه» که واژه‌ای است آرامی به معنای «پیر» گرفته شده. به همین ترتیب کلمات «قس» و «قسیس» در زبان عربی از همین واژۀ آرامی یعنی «قشیشه» اقتباس شده‌اند. این واژه در عهد جدید به زبان یونانی به شکل «Presbyteros» نوشته شده و از این کلمه واژه «Presbyter» در زبانهای لاتین نشأت گرفته که به بلوغ و تجربۀ روحانی رهبران اشاره دارد و نه کهولت سنّ آنان. در کلیسای ایران این عنوان به صورت “شیخ” ادا می‌شد که امروزه در بسیاری از کلیساهای فارسی‌زبان کاربرد کمتری دارد.
برخی این سؤال را دارند که: آیا بهتر نخواهد بود که ما واژه‌ای فارسی مانند «پیر» به کار ببریم؟ واژۀ پیر این سوءتفاهم را در افراد ایجاد می‌کند که چنین کسانی حتماً می‌بایست از میان افراد پیر انتخاب شوند و به ظاهر مناسب نیست و با توجه به اینکه عنوان “کشیش” در جامعۀ ایرانی ما جا افتاده و بهتر متصور می‌شود، بهتر است از همین کلمه که قدمت تاریخی نیز در کشور ما ایران دارد، همچنان استفاده شود. این را نیز در نظر داشته باشیم که همانطور که در خطوط بالا اشاره شد، ریشۀ این کلمه از زبان آرامی است که از زبانهای رایج در دوران امپراتوری ساسانی بود. این زبان در میان مسیحیان ایران (پیش از حملۀ اعراب مسلمان وقتی مسیحیت در ایران رشد قابل توجهی داشت) کاربرد زیادی داشته و در تاریخ و فرهنگ کشور ما دارای قدمت زیادی است. بنابرین توصیه می‌شود که این عنوان به واژۀ پیر تبدیل نشود.
دریافت لینک کوتاه این نوشته:
|
کپی شد! |
