اشعار جلیل قراق ایروانی: خطاب به فرزند ارشد خود
اشعار جلیل قراق ایروانی:
خطاب به فرزند ارشد خود
مده ای نور دیده وقت از دست بکوش امروز تا فرصت تو را هست
که ما بودیم خود طفلان غافل نکردیم از دویدن هیچ حاصل
چو آن دوران خردی بر سر آمد سپاه اندوه و غم بر در آمد
نبد یکتن کز او یک چاره جوئیم بدو راز دل بیچاره گوئیم
مپندار آن که غمخواری تو را هست بروز مسکنت یاری تو را هست
ز یاران گر بجویی استعانت جز استهزاء نبینی و اهانت
هر آن کس گفت کاو یار تو باشد به روز فقر غمخوار تو باشد
غلط گفت او مخوانش یار دلسوز بلی شاید که باشد مار جان سوز
به دوران دوستان کمیاب بینی اگر بینی مگر در خواب بینی
نباشد یار جایی در زمانه حدیث دوستی باشد فسانه
گر از بازی و غفلت سر نتابی کجا یابی به عالم کامیابی
بود گر زاده شاه جهانی ز بازی های دوران مات مانی
گر این گفتار دلکش را پسندی بیاید بی تأمل کار بندی
وگرنه اشک حسرت را ثمر چیست؟ ز دیده خون اگر باری اثر چیست؟
نظر بر بخشش دادار می دار ز دیگر کس طمع را عار می دار
که لطف او تو را فریادرس بس که جز خلاق نبود دادرس کس
برگرفته از کتاب چون محزون ولی شادمان
دریافت لینک کوتاه این نوشته:
|
کپی شد! |
