شراب در دوران کتاب مقدس: قسمت دوم- اشاره های دینی و غیردینی قبل و بعد از میلاد به شراب تخمیر شده و تخمیر نشده؟

شراب در کتاب مقدس: قسمت دوم- اشاره های دینی و غیردینی قبل و بعد از میلاد به شراب تخمیر شده و تخمیر نشده؟

یکی از عامیانه ترین واژه هایی که برای «شراب» وجود دارد، واژۀ یونانی اُیُنس (برای مثال، لوقا ۷: ۳۳) است که به گونه های مختلف و خاص به شراب انگور اشاره دارد:

(۱) آب انگور تخمیر نشده و

(۲) شراب تخمیر شدۀ الکلی.

طبق مطالب زیر، می توانیم این دو مطلب را به اثبات برسانیم.

(۱) بیشتر نویسندگان غیر دینی (یعنی نویسندگان غیر مذهبی یا دنیوی) و دینی دوران قبل از مسیحیت و کلیسای اولیه، واژۀ یونانی اُیُنس را به کار برده اند و منظورشان از این واژه، آب انگور تازه (غیر الکلی) بوده است (ارسطو، هوا شناسی، ۳۷۸۷. ب. ۹-۱۳):

(الف) آناکرون، شاعر یونانی (حدود ۵۰۰ ق.م.) می نویسد «انگور را بفشار و شراب (که در اینجا واژۀ اُیُنس را برای شراب به کار برده است) به دست آور (غزل ۵).

(ب) نیکادر، شاعر و پزشک یونانی (قرن دوم ق.م.) دربارۀ عصاره گیری از انگور سخن رانده است و برای عصارۀ انگور از واژۀ اُیُنس استفاده کرده است (شعر کشاورزی، بند ۸۶).

(ج) آتنایوس (۲۰۰ ق.م.) دربارۀ مردی نوشته است که انگور می چید و با این واژه ها توصیف می کند: «او رفت، و شراب (اُیُنس) از تاکستان چیده» (آتنایوس، ضیافت، ۱، ۵۴).

(2) ادیبان یهودی که حدود ۲۰۰ ق.م. عهد عتیق را به زبان یونانی ترجمه کردند، از واژۀ اُیُنس برای حالت های مختلف شراب استفاده کردند (ر.ک. به مقالۀ شراب در عهد عتیق). یعنی، نویسندگان عهد جدید بی شک می دانستند که اُیُنس، هم به معنای شراب تخمیر شده و هم به معنای آب انگور تخمیر نشده است.

(۳) بررسی متون عهد جدید نیز نشان می دهد که اُیُنس هم می تواند به معنای شراب و هم به معنای آب انگور تخمیر نشده باشد. در افسسیان 5: 18، فرمان «مست شراب (اُیِنس) مشوید»، به روشنی به شراب الکلی اشاره دارد. ولی مکاشفه ۱۹: ۱۵، مسیح را در حالی که در پای چرخشتی (دستگاهی که توسط آن عصارۀ انگور می گرفتند) ایستاده، به تصویر کشیده است. متن یونانی چنین می گوید: «او پدال های چرخشت شراب (اُیُنس) را به حرکت در می آورد؛ اُیُنسی که از چرخشت گرفته می شود، آب انگور تازه است (اشعیا ۱۶: ۱۰؛ ارمیا ۴۸: ۳۲-۳۳). در مکاشفه ۶: ۶ اُیُنس به انگوری اشاره دارد که هنوز بر روی تاک و چیده نشده است. این عبارات به وضوح نشان می دهند که مردم دوران عهد جدید به خوبی می دانستند واژۀ «شراب» (اُیُنس) به طور کلی به دو نوع متفاوت شراب اطلاق می شده است.