از آوارگی تا رستگاری

?? “زیرا ما باید البته بمیریم و مثل آب هستیم که به زمین ریخته شود، و آن را نتوان جمع کرد؛ و خدا جان را نمی گیرد بلکه تدبیرها می کند تا آواره شده ای از او آواره نشود.”
(دوم سموئیل ۱۴: ۱۴)

به احتمال زیاد هرکس آلبومی از عکسهای یادگاری در خانه خود دارد‌. عکسهایی که مارا به یاد گذشته، اقوام و دوستان و کسانی که زمانی با آنها لحظات مختلفی را گذرانده ایم، می اندازد.
بعضی افراد شاید هر از گاهی نگاهی به آلبوم خانوادگی خود می‌اندازند و یادی از گذشته می کنند. این عکس ها به ما یادآوری می کنند که زمان درگذر است و انسانها مدت زمان زیادی دراختیار ندارند تا به اهدافشان برسند.
آیه بالا از زنی حکیم یعنی زن تقوعیه نام می برد که درزمان داود پادشاه می زیسته و خطاب به داود درخصوص رابطه قهرآمیزی که نسبت به پسرش ابشالوم داشت، می گوید. او قصد دارد تا پادشاه را مجاب کند که فرصتی دیگر به پسرش بدهد و با او صلح کند.
طول عمر ما در کلام خدا به گُلی تشبیه شده که صبح می روید و در پایان روز پژمرده می‌شود و درآخر خشک شده و تمام جلال و زیبائیش ازبین می‌رود.
همیشه برایم جای سوال بود و هست که چرا بعضی انسانها با خود فکر می‌کنند که انگار تا ابد بر روی زمین فرصت دارند؟ چرا؟؟؟؟!!!!!
خدا می‌داند که ما چقدر فانی هستیم و زمان ما بسیار محدود است. بنابر این پسرش را داد تا هرکه به او ایمان آورد هلاک نگردد بلکه حیات جاودانی یابد.
همه ما در زندگی خود ابشالوم هایی داریم که از خانواده، ایمان و داشتن یک زندگی خوب محرومند. کسانی که امیدشان را از دست داده اند و در ایمان و اعتماد به خدا سرد شده اند.
این را باور کنیم که خدای پدر هر روز تدبیرها می‌کند و تمام تلاشش را براین گذاشته تا شخص گناهکار و گمشده را رستگار سازد.
خدا هر امکانی را فراهم می‌سازد تا هیچ آواره ای دراین دنیا از خودِ او آواره نشود.
سهم من و تو دعا، شفاعت و اعتماد به اوست که زمانی که دشمن او بودیم، مارامحبت نمود.
مانند زن تقوعیه که واسطه شد تا داود و پسرش صلح کنند، ما نیز می‌توانیم در همکاری با خداوند باعث و بانی صلح باشیم.
امروز با دعاهایمان برای کسانی که نجات مسیح را ندارند، شفاعت می‌کنیم و باایمان می‌پذیریم که قلب خدای ما برای نجات آنها اشتیاق فراوان دارد .

“روح خداوند یهوه بر من است زیرا خداوند مرا مسح کرده است تا مسکینان را بشارت دهم و مرا فرستاده تا شکسته دلان را التیام بخشم و اسیران را به رستگاری و محبوسان را به آزادی ندا کنم و تا از سال پسندیده خداوند و از یوم انتقام خدای ما ندا نمایم و جمیع ماتمیان را تسلی بخشم.”
(اشعیاء ۶۱: ۱ و ۲) ??

یادداشتی از خواهر گرامی مان ر.پ.