آیا مسیحیان باید با عقاید مذهبی دیگران مدارا کنند؟

در این عصر «تحمل و مدارا»، نسبی گرایی اخلاقی به عنوان فضیلت عالی شناخته و تبلیغ می شود. نسبیت گراها می گویند که همه فلسفه ها، عقاید، و سیستمهای ایمانی ارزش مساوی دارند و لایق احترامند. کسانیکه به یک سیستم ایمانی بیشتر از بقیه سیستمها عقیده دارند و یا ادعا می کنند که حقیقت مطلق را می دانند به عنوان افراد کوته فکر، و یا حتی متعصب و سرسخت بحساب می آیند.

البته، همه مذاهب این ادعا را دارند و نسبیت گرا نمی تواند بطور منطقی تناقض بین مذاهب را به یک تفاهم برساند. مثلا کتاب مقدس ادعا می کند که «درست همانگونه كه به حكم خداوند، انسان يک بار می‌ميرد و بعد از آن نوبت داوری می‌رسد» (عبرانیان فصل 9 آیه 27)، درحالیکه بعضی از مذاهب شرق تناسخ را تعلیم می دهند. پس، آیا ما یکبار می میریم یا چند بار؟ هر دو تعلیم نمی توانند درست باشند. نسبیت گرا حقیقت را طوری عوض می کند که یک دنیای متناقض ایجاد شود و چند چیز متناقض بتوانند بعنوان حقایقی همزمان وجود داشته باشند.

عیسی مسیح گفت، «من راه و راستی و حیات هستم. هیچکس نزد پدر جز بوسیله من نمی آید» (یوحنا فصل 14 آیه 6). یک مسیحی حقیقت را قبول کرده و نه فقط آن را به عنوان یک مفهوم بلکه به عنوان یک واقعیت می پذیرد . قبول این حقیقت فاصله زیادی بین مسیحیت و آنچه روشنفکری خوانده می شود ایجاد می کند. یک مسیحی در ملا عام اعلام می کند که عیسی مسیح از مرگ برخواست (رومیان فصل 10 آیه های 9-10). اگر او واقعا به قیام مسیح ایمان داشته باشد، چطور می تواند فکرش به عقیده یک بی ایمان که می گوید عیسی از مردگان قیام نکرد باز بوده و به اصطلاح روشنفکر باشد؟ برای یک مسیحی انکار تعالیم واضح کلام خدا خیانت به اوست.

دقت کنید که تا بحال مثال در مورد اساس ایمان بود. بعضی چیزها (مثل قیام مسیح در بدن جسمانی) قابل بحث نیستند و نمی توان در مورد آنها کوتاه آمد، اما در مورد چیزهای دیگر شاید بتوان بحث کرد مثلا اینکه نویسنده کتاب عبرانیان چه کسی بود و یا اینکه «خار در جسم» پولس واقعا چه بود. ما نباید خود را در تله های مسائل ثانوی گرفتار کنیم (دوم تیموتائوس فصل 2 آیه 23؛ تیطوس فصل 3 آیه 9).

حتی وقتیکه روی مسائل اولیه و اصول اعتقادی بحث می شود، یک مسیحی باید خویشتن داری و احترام از خود نشان بدهد. موافق نبودن با عقیده کسی یک مسئله است و ارزش قائل نشدن برای او مسئله دیگریست. ما باید به حقیقت بچسبیم و در عین حال به کسانیکه آن را زیر سوال می برند محبت نشان دهیم. مثل مسیح، ما باید پر از لطف و راستی باشیم (یوحنا فصل 1 آیه 14). پطرس تعادل بسیار خوبی را بین دانستن جواب و فروتنی بیان می کند: «اگر كسی علت اين اعتماد و ايمان را جويا شد، حاضر باشيد تا با كمال ادب و احترام به او توضيح دهيد» (اول پطرس فصل 3 آیه 15).

برگرفته از وب سایت: www.gotquestions.org