خداوندی که مشتاق او هستیم؟

خداوندی که مشتاق او هستیم

?? «….و خداوندی که شما طالب آن می باشید، ناگهان به هیکل خود خواهد آمد، یعنی آن رسول عهدی که شما از او مسرور می باشید. هان او می آید! قول یهوه صبایوت این است.»
( ملاکی ۳: ۱)
بعد از گذشت سال ها از زندگی ایمانی، هربار که کلام خدا را می خوانم، روزنه ای از وجود نامتناهی خدا برایم گشوده می شود.
مردم برای امید فردایی بهتر، کار و تلاش می کنند.
سران ممالک، برنامه‌ریزی و بودجه بندی های دولتی خود را به مردم ارائه و نوید روزهای درخشان را می دهند.
عده‌ای نیز از دریچۀ تفکرات و منطق ها و تحلیل های کارشناسی شده و تخصصی خود، آینده را به گونه‌ای حدس و گمان می زنند. برخی تیره و در خوشبینانه ترین شکل ممکن، خاکستری و تار!
مذهبیون نیز در این بین، همه چیز را به خدا و آینده، دعا و مراسم مذهبی حواله و ربط می دهند.
امٌا کسانی که زندگی و دنیا را از دیدگاه کتاب مقدس می بینند و به خدای انجیل ایمان دارند، امروز و فردا را به شکلی دیگر می نگرند.
آیۀ مذکور به کسانی اشاره می کند که طالب و منتظر خداوندی هستند که با آمدنش، شادی و عدالت و سرور می آورد.
امٌا آنان پیش از آن، با خداوندی که با آمدنش داوری قریب الوقوع و حتمی ای را به دنبال دارد، مواجه خواهند شد.
ملاکی نبی در آیات ۲ تا ۱۵ ، هشدار می‌دهد که جادوگران و فال گیران، زناکاران و قَسَم دروغ خوران و ظالمانی که حق و حقوق کارگران و مزدبگیران زحمتکش را پایمال می کنند، و بر قشر ضعیف جامعه مانند: بیوه زنان، سالمندان، یتیمان، معلولین و غریبان و مهاجران پناهنده که در اعمال و ظلم خود از خدا هراسی ندارند، مورد داوری سخت قرار خواهند گرفت.
این داوری با مدعیان خداشناس و باایمان و خادمین هر مذهبی آغاز می شود.
لاویان فرقه ای بودند که برای کهانت و خدمات مذهبی برگزیده شده بودند.
آتش در کلام خدا نشانۀ داوری است و ابتدا بر لاویان می آید و مانند قالگر و پاک کنندۀ نقره و طلا خواهد بود.
پیام نبی برای عده‌ای هشدار و برای مشتاقان عدالت، دلگرمی است.
در آیات ۱۶ تا ۱۸ از عده ای سخن به میان آمده که ترس و احترام خدا در وجودشان موج می زند.
این ها کسانی هستند که به دنبال مقام و ثروت و دیده شدن نیستند.
آن ها مشتاق انجام ارادۀ خدا هستند و در چیزهای روحانی تفکر می کنند. هرچند اگر دربارۀ مسائل اجتماعی، تجارت، اقتصاد، سیاست و علم و تکنولوژی و …. حرف می زنند ولیکن مرکزیت زندگی و سخنان آن ها خداوند است.
عشق و محبت نخستین آن ها خداست و بیشتر در پی خشنودی او هستند تا رضایت خودشان.
خدا نیز در عوض تمام حواسش به آن‌هاست و چشمان و گوش هایش آن ها را می بیند و می شنود.
برای آن ها نقشه‌های عالی دارد.
ایمانداران او باوجود تلاطم ها و مشکلات فراوان، از آرامش و حمایت او برخوردارند.
آن ها پاداش ایمان، ایستادگی و وفاداری، در هنگام جفا و سختی هایی که متحمل شده‌اند را دریافت خواهند کرد.
عیسای خداوند با دستانش هر اشکی را از چشمان ایشان پاک خواهد کرد.
داوری او برای همۀ انسان ها عادلانه خواهد بود؛ به خصوص برای مشتاقان و زحمت کشان برای عدالت از هر نژاد و زبان و مرام و اندیشه ای.
او را که بود و هست و می آید، اکرام و جلال باد از حال تا ابدالآباد. آمین. ??

یادداشتی از خواهر گرامی مان ر.پ.