آیا ما قادر خواهیم بود که در بهشت دوستان و اقوام خود را بشناسیم؟

خیلی از مردم می گویند که اولین چیزی که می خواهند در بهشت انجام دهند دیدن دوستان و اقوامشان است که قبل از آنها به آنجا رفته اند. در ابدیت، وقت برای دیدن، شناختن و وقت گذراندن با دوستان و اقوام زیاد است. بهر حال، این تمرکز اولیة ما در بهشت نخواهد بود. ما خیلی بیشتر مشغول پرستش خدا و لذت بردن از عجایب بهشت خواهیم بود. پیوستن ما به عزیزانمان به احتمال زیاد پر از باز شماری فیض و جلال خدا در زندگیهایمان، محبت عجیب او، و اعمال پر قدرت اوست. همة ما خوشحالی می کنیم چون می توانیم خدا را با دیگر ایمانداران بخصوص با آنهایی که ما بر روی زمین دوست داشتیم، پرستش و ستایش کنیم.

کتاب مقدس در مورد اینکه آیا ما می توانیم مردم را در زندگی آینده تشخیص دهیم یا نه چه می گوید؟ وقتیکه زن جادوگر روح سموئیل را از مردگان احضار کرد، پادشاه شائول سموئیل را شناخت (1 سموئیل 28 : 8-17). وقتی پسر نوزاد داوود مرد، داوود گفت "من نزد او خواهم رفت، اما او نزد من بر نخواهد گشت" (2 سموئیل 12: 23). داوود فکر می کرد که علی رغم اینکه پسرش در نوزادی مرده بود، در بهشت قادر خواهد بود او را بشناسد. در لوقا 16 : 19-31، ابراهیم، ایلعاذر، و مرد ثروتمند همه بعد از مرگ قابل تشخیص بودند. در تبدیل مسیح بر سر کوه، موسی و ایلیا قابل تشخیص بودند (متی 17: 3-4). در این مثالها، بنظر می آید که کتاب مقدس به ما می گوید که ما بعد از مرگ قابل تشخیص خواهیم بود.

کتاب مقدس می گوید که وقتی ما به بهشت می رویم، "شبیه او (عیسی مسیح) خواهیم بود، چون او را آنطور که هست می بینیم" (1 یوحنا 3: 2). مثل بدنهای زمینیمان که از آدم اول بوجود آمد، بدنهای قیام کرده و آسمانیمان درست مثل مسیح خواهد بود. "انسان اول از زمین است خاکی. انسان دوم خداوند است از آسمان. چنانکه خاکیست خاکیان نیز چنان هستند و چنانکه آسمانی است آسمانیها همچنان می باشند" (1 قرنتیان 15: 47). "و چنانکه صورت خاکی را گرفتیم، صورت آسمانی را نیز خواهیم گرفت…. زیرا که می باید این فاسد بی فسادی را پوشید و این فانی به بقا آراسته شد."(1 قرنتیان 15: 49 و 53). خیلی از مردم عیسی را بعد از قیامش شناختند (یوحنا 20: 16و 20، 21 : 12، 1 قرنتیان 15: 4-7). اگر مسیح در جسم پر جلالش قابل شناختن بود، ما هم در جسم متبدل قابل شناخت خواهیم بود. اینکه بتوانیم عزیزانمان را ببینیم یک جنبة پر جلال ملکوت خداست، اما بهشت خیلی بیشتر از اینها دربارة خداست، و خیلی کمتر دربارة ما. اتحاد با عزیزانمان و پرستش خدا با آنها در ابدیت چه لذت عظیمی است. 

منبع: www.gotquestions.org